Constitución española de 1845: Diferenzas entre revisións

Doña Isabel II, pola graza de Deus e a Constitución da Monarquía Española, Raíña das Españas; a tódolos que as presentes veren e entenderen, sabede: Que sendo a nosa vontade e a das Cortes do Reino regularizar e poñer en consoanciaconsonancia coas necesidades actuais do Estado os antigos foros e liberdades destes Reinos, e a intervención que as súas Cortes tiveron en todos tempos nos negocios graves da Monarquía, modificando ó efecto a Constitución promulgada en 18 de Xuño de 1837, viñemos, en unión e de acordo coas Cortes actualmente reunidas, en decretar e sancionar a seguinte CONSTITUCIONCONSTITUCIÓN DA MONARQUIAMONARQUÍA ESPAÑOLA

3. Os estranxeiros que obteranobtiveran carta de natureza.<br>

4. Os que sen ela gañaran vecindadeveciñanza en calquera pobo da Monarquía.<br>

Unha lei determinará os dereitos que deberán gozar os estranxeiros que obteñan carta de natureza ou gañaran vecindadeveciñanza.

Tódolos españois podan imprimir e publicar libremente as súas ideas sen previa censura, con suxeciónsuxeición ás leis.

Uns mesmos Códigos rexiránrexerán en toda a Monarquía.

Tódolos españois son admisibeisadmisíbeis ós empregos e cargos públicos, segundo o seu mérito e capacidade.

Todo español está obrigado a defender a Patria coas armas cando sexa chamado pola lei e a contribuircontribuír en proporción dos seus haberes para os gastos do Estado.

Ningún español pode ser procesado nin sentenciado senón polo XuizXuíz ou Tribunal competente, en virtude de leis anteriores ó delito e na forma que éstasestas prescriban.

Discutida e votada polas Cortes Constituíntes de 1854-56 a Constitución que xeralmente é desiñada con esta última data, aínda que en realidade debera selo coa de 1855, posto que a súa aprobación rematou en 14 de Decembro de dito ano, e sen ter chegado a promulgarse, se dictouditou o Real decreto de 15 de Setembro de 1856 restablecendo esta Constitución de 1845, modificada polo Acta Adicional que se inserta a continuación da mesma, e que había de gardarse e cumprirse como parte integrante dela, entre tanto que as Cortes resolveran o convinteconveniente.

Non se imporá xamáisxamais a pena de confiscación de bens, e ningún español será privado da súa propiedade senón por causa xustificada de utilidade común, previa a correspondente indemnización.