Cantares gallegos/Cantan os galos pr'ó dia: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Nova páxina: "{{Encabezar |nome=Cantares gallegos |autor=Rosalía de Castro |dataano=1863 }} <div class=prose> </div> {{Paxinación|Cantares gallegos/|Cantares gallegos/}} Cate..."
 
Sen resumo de edición
Liña 8:
<div class=prose>
 
4.
 
- Cantan os galos pra o día<br>
érguete, meu ben, e vaite.<br>
- ¿Cómo me hei de ir,<br>
cómo me hei de ir e deixarte?<br>
- Deses teus olliños negros<br>
como doas relumbrantes,<br>
hastra as nosas maus unidas<br>
as bágoas ardentes caen.<br>
¿Cómo me hei de ir si<br>
¿Cómo me hei de ir e<br>
si ca lengua me desbotas<br>
e co corasón me atraes?<br>
Nun corruncho do teu leito<br>
cariñosa me abrigaches;<br>
co teu manso caloriño<br>
os fríos pes me quentastes;<br>
e de aquí xuntos miramos<br>
por antre o verde ramaxe<br>
cál iba correndo a lúa<br>
por enriba dos pinares.<br>
¿Cómo queres que te deixe?<br>
¿Cómo, que de ti me aparte<br>
si máis que a mel eres<br>
e máis que as froles soave?<br>
- Meiguiño, meiguiño, meigo,<br>
meigo que me namoraste,<br>
vaite de onda min, meiguiño,<br>
antes que o sol se levante.<br>
- Ainda dorme, queridiña,<br>
antre as ondiñas do mare;<br>
dorme porque me acariñes<br>
e porque amante me chames,<br>
que s6lo onda ti, meniña,<br>
podo contento folgare.<br>
- Xa cantan os paxariños.<br>
Érguete, meu ben, que é tarde.<br>
- Deixa que canten, Marica;<br>
Marica, deixa que canten...<br>
Si ti sintes que me vaia,<br>
eu relouco por quedarme.<br>
- Conmigo, meu queridiño,<br>
mitá da noite pasaches.<br>
- Mais en tanto ti dormías,<br>
contentéime con mirarte,<br>
que así, sorrindo entre soños<br>
coidaba que eras un ánxel,<br>
e non con tanta pureza<br>
ó pe dun ánxel velase.<br>
- Así te quero, meu ben,<br>
como un santo dos altares;<br>
mais fuxe..., que o sol dourado<br>
por riba dos montes saie.<br>
- Iréi; mais dame un biquiño<br>
antes que de ti me aparte,<br>
que eses labiños de rosa<br>
inda non sei cómo saben.<br>
- Con mil amores cho dera;<br>
mais teño que cofesarme,<br>
e moita vergonza fora<br>
ter un pecado tan grande.<br>
- Pois confésate, Marica,<br>
que, cando casar nos casen,<br>
non che han de valer, meniña,<br>
nin confesores nin frades.<br>
¡Adiós, cariña de rosa!<br>
- ¡Raparigo, Dios te garde!<br>