Cantares gallegos/Un repoludo gaiteiro: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Sen resumo de edición
Liña 7:
 
<div class=prose>
<poem>
7.
 
Un repoludo gaiteiro
7.
De pano sedán vestido,
<br>
Com' un principe cumprido,
Un repoludo gaiteiro,<br>
Cariñoso e falangueiro,
de pano sedán vestido,<br>
Antr' os mozos o pirmeiro
como un príncipe cumprido,<br>
E nas siudades sin par,
cariñoso e falangueiro,<br>
Tiña costum' en cantar
antre os mozos o pirmeiro<br>
Aló po la mañanciña,
e nas siudades sin par,<br>
Con esta miña gaitiña
tiña costume en cantar<br>
Ás nenas ei d' engañar.
aló pola mañanciña:<br>
- Con esta miña gaitiña<br>
ás nenas hei de engañar.<br>
Sempre pola vila entraba<br>
con aquél de señorío;<br>
sempre con poxante brío<br>
co tambor se acompasaba;<br>
e si na gaita sopraba,<br>
era tan dose soprar,<br>
que ben fixera en cantar<br>
aló pola mañanciña:<br>
- Con esta miña gaitiña<br>
ás nenas hei de engañar.<br>
Todas por el reloucaban,<br>
todas por el se morrían;<br>
si o tiñan cerca, sorrian;<br>
si o tiñan lonxe, choraban.<br>
¡Mal pecado! Non coidaban<br>
que c'aquel seu frolear<br>
tiña eostume en cantar<br>
aló pola mañanciña:<br>
- Con esta miña gaitiña<br>
ás nenas hei de engañar.<br>
Camiño da romería,<br>
debaixo dunha figueira,<br>
¡cánta meniña solteira<br>
\Quérote, lle repetía...!<br>
I el ca gaita respondía<br>
por a todas emboucar,<br>
pois ben fixera en cantar<br>
aló pola mañanciña :<br>
- Con esta miña gaitiña<br>
ás nenas hei de engañar.<br>
Elas louquiñas bailaban<br>
e por xunta del corrían<br>
cegas..., cegas, que non vían<br>
as espiñas que as cercaban;<br>
probes palomas, buscaban<br>
a luz que as iba queimar,<br>
pois que el soupera cantar<br>
aló pola mañanciña:<br>
ó son da miña gaitiña<br>
ás nenas hei de engañar.<br>
Nas festas ¡cánto contento!<br>
¡Cánta risa nas fiadas!<br>
Todas, todas, namoradas,<br>
déranlle o seu pensamento.<br>
I el que, de amores sedento,<br>
quixo a todas engañar,<br>
cando as veu dimpóis chorar,<br>
cantaba nas mañanciñas:<br>
- Non sean elas toliñas:<br>
non veñan ó meu tocar.<br>
 
Sempre pó la vila entraba
Con aquel de señorio,
Sempre con poxante brio
Co tambor s' acompasaba:
E si na gaita sopraba
Era tan dulce soprar,
Que ven fixera en cantar
Aló po la mañanciña,
Con esta miña gaitiña
As nenas ei d' engañar.
 
Todas por él reloucaban,
Todas por él se morrian,
S' ó tiñan cerca, sorrian,
S' ó tiñan lonxe, choraban:
Mal pecado! non coidaban
Que c' aquel seu frolear
Tiña costum' en cantar
Aló pó la mañanciña,
Con esta miña gaitiña
As nenas ei d' engañar.
 
Camiño da romeria,
Debaixo d' un-ha figueira,
Canta meniña solteira
¡Querote! lle repetia...
Y él c' á gaita respondia
Por á todas envoucar,
Pois ven fixeira en cantar
Aló po la mañanciña,
Con esta miña gaitiña
As nenas ei d' engañar.
 
Elas louquiñas bailaban
E por xunta d' el corrian,
Cegas... cegas que non vian
As espiñas qu' as cercaban;
Probes palomas buscaban
A luz qu' as iba queimar
Pois qu' el soupera cantar
Aló po la mañanciña,
Ó son da miña gaitiña
As nenas ei d' engañar.
 
¡Nás festas, canto contento!
¡Canta risa nas fiadas!
Todas, todas namoradas
Deranll' ó seu pensamento;
Y él que d' amores sedento
Quixo á todas engañar,
Cand' as veu dimpois chorar
Cantaba nas mañanciñas,
Non sean elas toliñas
Non veñan ó meu tocar.
 
</poem>
</div>