Constitución española de 1876: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
MAGHOI (conversa | contribucións)
MAGHOI (conversa | contribucións)
remato e eleimino marcador enuso
Liña 1:
{{enuso}}
CONSTITUCIÓN ESPAÑOLA DE 1876
 
Liña 64 ⟶ 63:
As leis ditarán as regras oportunas para asegurar aos españois no respecto recíproco dos dereitos que este título lles recoñece, sen menoscabo dos dereitos da Nación, nin os atributos esenciais do Poder público. Determinarán así mesmo a responsabilidade civil e penal a que han de quedar suxeitos, segundo os casos, os xuíces, autoridades e funcionarios de tódalas clases que atenten aos dereitos enumerados neste título.
 
==== Artigo 15. ====
Tódolos españois son admisibles aos empregos e cargos públicos, segundo o seu mérito e capacidade.
 
Liña 74 ⟶ 73:
Pero en ningún caso suspenderanse máis garantías que as expresadas no primeiro parágrafo deste artigo. Tampouco os xefes militares ou civís poderán establecer outra penalidad que a prescrita previamente pola lei.
 
== TÍTULO II. Das Cortes ==
 
=== Artigo 18. ===
DAS CORTES
A potestade de facer as leis reside nas Cortes con El-Rei.
 
=== Artigo 1819. ===
As Cortes componse de dous Corpos Colexisladores, iguais en facultades: o Senado e o Congreso dos Deputados.
 
== TÍTULO III. Do Senado ==
A potestade de facer as leis reside nas Cortes co Rei.
 
Artigo 19.
 
As Cortes componse de dous Corpos Colegisladores, iguais en facultades: o Senado e o
 
Congreso dos Deputados.
 
TÍTULO III
 
DO SENADO
 
Artigo 20.
 
=== Artigo 20. ===
O Senado componse:
# De Senadores por dereito propio.
# De Senadores vitalicios nomeados pola Coroa.
# De Senadores elixidos polas Corporacións do Estado e maiores contribuíntes na forma que determine a lei. O número dos Senadores por dereito propio e vitalicio non poderá exceder de 180. Este número será o dos Senadores electivos.
 
=== Artigo 21. ===
Primeiro. De Senadores por dereito propio.
 
Segundo. De Senadores vitalicios nomeados pola Coroa.
 
Terceiro. De Senadores elixidos polas Corporacións do Estado e maiores contribuíntes na forma que determine a lei. O número dos Senadores por dereito propio e vitalicio non poderá exceder de 180. Este número será o dos Senadores electivos.
 
Artigo 21.
 
Son Senadores por dereito propio:
* Os fillos de El-Rei e do sucesor inmediato da Coroa, que chegasen á maioría de idade.
* Os grandes de España que o fosen por si, que non sexan súbditos doutra Potencia e acrediten ter unha renda anual de 60.000 pesetas, procedente de bens propios, inmobles, ou de dereitos que gocen a mesma consideración legal.
* Os Capitáns xerais do Exército e o Almirante da Armada. O Patriarca das Indias e os Arcebispos.
* O Presidente do Consello de Estado, o do Tribunal Supremo, o do Tribunal de Contas do Reino, o do Consello Supremo da Guerra, o da Armada, despois de dous anos de exercicio.
 
=== Artigo 22. ===
Os fillos do Rei e do sucesor inmediato da Coroa, que chegasen á maioría de idade.
 
Os grandes de España que o foren por si, que non sexan súbditos doutra Potencia e acrediten ter a  renda  anual de 60.000    pesetas,  procedente de bens    propios,  inmobles, ou  de dereitos que gocen a mesma consideración legal.
 
Os Capitáns xerais do Exército e o Almirante da Armada. O Patriarca das Indias e os Arcebispos.
 
O Presidente do Consello de Estado, o do Tribunal Supremo, o do Tribunal de Contas do Reino, o do Consello Supremo da Guerra, o da Armada, despois de dous anos de exercicio.
 
Artigo 22.
 
Só poderán ser Senadores por nomeamento do Rei ou por elección das Corporacións do Estado e maiores contribuíntes, os españois que pertenzan ou pertencesen a unha das seguintes clases:
# Presidente do Senado ou do Congreso dos Deputados.
# Deputados que pertencesen a tres Congresos diferentes ou que exercesen a Deputación durante oito lexislaturas.
# Ministros da Coroa.
# Bispos.
# Grandes de España.
# Tenentes xerais do Exército e Vicealmirantes da Armada, despois de dous anos do seu nomeamento.
# Embaixadores, despois de dous anos de servizo efectivo, e ministros plenipotenciarios despois de catro.
# Conselleiros de Estado, fiscal do mesmo Corpo, e ministros e fiscais do Tribunal Supremo e do de Contas do Reino, conselleiros do Supremo da Guerra e da Armada, e decano do Tribunal de Ordénelas Militares, despois de dous anos de exercicio.
# Presidentes ou directores das Reais Academias Española, da Historia, de Belas Artes de San Fernando, de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais, de Ciencias Morais e Políticas, e de Medicamento.
# Académicos de número das Corporacións mencionadas, que ocupen a primeira metade da escala de antigüidade no seu Corpo; inspectores xerais de primeira clase dos Corpos de Enxeñeiros de Camiños, Minas e Montes; catedráticos de termo das Universidades, sempre que leven catro anos de antigüidade na súa categoría e de exercicio dentro dela. Os comprendidos nas categorías anteriores deberán, ademais, gozar 7.500 pesetas de renda, procedente de bens propios, ou de soldos dos empregos que non poden perderse senón por causa legalmente probada ou de xubilación, retiro ou cesantía.
# Os que con dous anos de antelación posúan unha renda anual de 20.000 pesetas ou paguen 4.000 pesetas por contribucións directas ao Tesouro público, sempre que ademais sexan títulos do Reino, fosen Deputados a Cortes, deputados provinciais ou alcaldes en capital de provincia ou en pobos de máis de 20.000 almas.
# Os que exercesen algunha vez o cargo de Senador antes de promulgarse esta Constitución. Os  que  para ser  Senadores  en calquera   tempo  houberen  acreditado renda poderán probala para que se lles compute, ao ingresar como Senadores por dereito propio, con certificación do Rexistro da Propiedade que xustifique que seguen posuíndo os mesmos bens.
O nomeamento por El-Rei de Senadores farase por decretos especiais, e neles expresarase sempre o título en que, conforme ao disposto neste artigo, fúndese o nomeamento.
 
=== Artigo 23. ===
Primeiro. Presidente do Senado ou do Congreso dos Deputados.
 
Segundo. Deputados que pertencesen a tres Congresos diferentes ou que exercesen a Deputación durante oito lexislaturas.
 
Terceiro. Ministros da Coroa. Cuarto. Bispos.
 
Quinto. Grandes de España.
 
Sexto. Tenentes xerais do Exército e Vicealmirantes da Armada, despois de dous anos do seu nomeamento.
 
Sétimo. Embaixadores, despois de dous anos de servizo efectivo, e ministros plenipotenciarios despois de catro.
 
Oitavo. Conselleiros de Estado, fiscal do mesmo Corpo, e ministros e fiscais do Tribunal Supremo e do de Contas do Reino, conselleiros do Supremo da Guerra e da Armada, e decano do Tribunal de Ordénelas Militares, despois de dous anos de exercicio.
 
Noveno. Presidentes ou directores das Reais Academias Española, da Historia, de Belas Artes de San Fernando, de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais, de Ciencias Morais e Políticas, e de Medicamento.
 
Décimo. Académicos de número das Corporacións mencionadas, que ocupen a primeira metade da escala de antigüidade no seu Corpo; inspectores xerais de primeira clase dos Corpos  de Enxeñeiros    de Camiños,    Minas e  Montes;  catedráticos de termo    das  
 
Universidades, sempre que leven catro anos de antigüidade na súa categoría e de exercicio dentro dela.
 
Os comprendidos nas categorías anteriores deberán, ademais, gozar 7.500 pesetas de renda, procedente de bens propios, ou de soldos dos empregos que non poden perderse senón por causa legalmente probada ou de xubilación, retiro ou cesantía.
 
Undécimo. Os que con dous anos de antelación posúan unha renda anual de 20.000 pesetas ou paguen 4.000 pesetas por contribucións directas ao Tesouro público, sempre que ademais sexan títulos do Reino, fosen Deputados a Cortes, deputados provinciais ou alcaldes en capital de provincia ou en pobos de máis de 20.000 almas.
 
Duodécimo. Os que exercesen algunha vez o cargo de Senador antes de promulgarse esta Constitución. Os  que  para ser  Senadores  en calquera   tempo  houberen  acreditado renda poderán probala para que se lles compute, ao ingresar como Senadores por dereito propio, con certificación do Rexistro da Propiedade que xustifique que seguen posuíndo os mesmos bens.
 
O nomeamento polo Rei de Senadores farase por decretos especiais, e neles expresarase sempre o título en que, conforme ao disposto neste artigo, fúndese o nomeamento.
 
Artigo 23.
 
As condicións necesarias para ser nomeado ou elixido Senador poderán variarse por unha lei.
 
=== Artigo 24. ===
Os Senadores electivos renovaranse por metade cada cinco anos, e en totalidade cando El-Rei disolva esta parte do Senado.
 
Os Senadores electivos renovaranse por metade cada cinco anos, e en totalidade cando o Rei disolva esta parte do Senado.
 
Artigo 25.
 
=== Artigo 25. ===
Os Senadores non poderán admitir emprego, ascenso que non sexa de escala pechada, títulos nin condecoracións, mentres estivesen abertas as Cortes. O Goberno poderá, con todo, conferirlles dentro dos seus respectivos empregos ou categoría, as comisións que esixa o servizo público.
 
Exceptúase do disposto no parágrafo primeiro deste artigo o cargo de Ministro da Coroa.
 
Coroa.
 
Artigo 26.
 
=== Artigo 26. ===
Para tomar asento no Senado necesítase ser español, ter trinta e cinco anos cumpridos, non estar procesado criminalmente nin inhabilitado no exercicio dos seus dereitos políticos, e non ter os seus bens intervidos.
 
== TÍTULO IV. Do Congreso dos Deputados ==
 
DO CONGRESO DOS DEPUTADOS
 
Artigo 27.
 
=== Artigo 27. ===
O Congreso dos Deputados comporase dos que nomeen as Xuntas electorais, na forma que determine a lei. Nomearase un Deputado ao menos por cada 50.000 almas de poboación.
 
=== Artigo 28. ===
Os Deputados elixiranse e poderán ser reelixidos indefinidamente, polo método que determine a lei.
 
Os  Deputados  elixiranse   e  poderán  ser reelixidos  indefinidamente,  por    o método  que determine a lei.
 
Artigo 29.
 
=== Artigo 29. ===
Para ser elixido Deputado requírese ser español, de estado seglar, maior de idade, e gozar de todos os dereitos civís. A lei determinará con que clase de funcións é incompatible o cargo de Deputado, e os casos de reelección.
 
=== Artigo 30. ===
 
Os Deputados serán elixidos por cinco anos.
 
=== Artigo 31. ===
 
Os Deputados a quen o Goberno ou a Real Casa confiran pensión, emprego, ascenso que non sexa de escala pechada, comisión con soldo, honras ou condecoracións, cesarán no seu cargo sen necesidade de declaración algunha, se dentro do quince días inmediatos ao seu nomeamento non participan ao Congreso a renuncia da graza.
 
O disposto no parágrafo anterior non comprende aos Deputados que foren nomeados Ministros da Coroa.
 
Ministros da Coroa.
 
TÍTULO V
 
DA CELEBRACIÓN E FACULTADES DAS CORTES
 
Artigo 32.
 
As Cortes reúnense todos os anos. Corresponde ao Rei convocalas, suspender, pechar as súas sesións e disolver simultánea ou separadamente a parte electiva do Senado e o Congreso dos Deputados, coa obrigación, neste caso, de convocar e reunir o Corpo ou Corpos disoltos dentro de tres meses.
 
== TÍTULO V. Da celebración e facultades das Cortes ==
As Cortes serán precisamente convocadas logo que vacare a Coroa, ou cando o Rei se imposibilitar de calquera modo para o goberno.
 
=== Artigo 3432. ===
As Cortes reúnense todos os anos. Corresponde a El-Rei convocalas, suspender, pechar as súas sesións e disolver simultánea ou separadamente a parte electiva do Senado e o Congreso dos Deputados, coa obrigación, neste caso, de convocar e reunir o Corpo ou Corpos disoltos dentro de tres meses.
 
As Cortes serán precisamente convocadas logo que vacare a Coroa, ou cando El-Rei se imposibilitar de calquera modo para o goberno.
Cada un dos Corpos Colegisladores forma o respectivo Regulamento para o seu goberno interior, e examina, así as calidades dos individuos que lle compoñen, como a legalidade da súa elección.
 
=== Artigo 3534. ===
Cada un dos Corpos Colexisladores forma o respectivo Regulamento para o seu goberno interior, e examina, así as calidades dos individuos que lle compoñen, como a legalidade da súa elección.
 
=== Artigo 35. ===
O Congreso dos Deputados nomea o seu Presidente, Vicepresidentes e Secretarios.
 
=== Artigo 36. ===
El-Rei nomea para cada lexislatura, de entre os mesmos Senadores, o Presidente e Vicepresidentes do Senado, e este elixe os seus Secretarios.
 
=== Artigo 37. ===
O  Rei  nomea para  cada  lexislatura, de entre    os  mesmos Senadores,  o  Presidente e
El-Rei abre e pecha as Cortes, en persoa, ou por medio dos Ministros.
 
Vicepresidentes do Senado, e este elixe os seus Secretarios.
 
Artigo 37.
 
O Rei abre e pecha as Cortes, en persoa, ou por medio dos Ministros.
 
Artigo 38.
 
=== Artigo 38. ===
Non poderá estar reunido un dos dous Corpos Colegisladores sen que tamén o estea o outro;
 
exceptúase o caso en que o Senado exerza funcións xudiciais.
 
=== Artigo 39. ===
Os Corpos Colexisladores non poden deliberar xuntos, nin en presenza de El-Rei.
 
Os Corpos Colegisladores non poden deliberar xuntos, nin en presenza do Rei.
 
Artigo 40.
 
=== Artigo 40. ===
As sesións do Senado e do Congreso serán públicas, e só nos casos que esixan reserva poderá celebrarse sesión secreta.
 
=== Artigo 41. ===
El-Rei e cada un dos Corpos Colexisladores teñen a iniciativa das leis.
 
=== Artigo 42. ===
O Rei e cada un dos Corpos Colegisladores teñen a iniciativa das leis.
As leis sobre contribucións e crédito público presentaranse primeiro ao Congreso dos Deputados.
 
Artigo 42.
 
As leis sobre contribucións e crédito público presentaranse primeiro ao Congreso dos
 
Deputados.
 
Artigo 43.
 
=== Artigo 43. ===
As resolucións en cada un dos Corpos Colegisladores tómanse a pluralidade de votos; pero para votar as leis requírese a presenza da metade máis un do número total dos individuos que o compoñen.
 
=== Artigo 44. ===
 
Se un dos Corpos Colegisladores refugase algún proxecto de lei, ou lle negar o Rei a sanción, non poderá volverse a propor outro proxecto de lei sobre o mesmo obxecto naquela lexislatura.
 
=== Artigo 45. ===
 
Ademais da potestade lexislativa que exercen as Cortes co Rei, perténcenlles as facultades seguintes:
# Recibir a El-Rei, ao sucesor inmediato da Coroa e á Rexencia ou Rexente do Reino, o xuramento de gardar a Constitución e as leis.
# Elixir Rexente ou Rexencia do Reino e nomear titor a El-Rei menor, cando o prevén a Constitución.
# Facer efectiva a responsabilidade dos Ministros, os cales serán acusados no Congreso e xulgados polo Senado.
 
=== Artigo 46. ===
Primeira. Recibir ao Rei, ao sucesor inmediato da Coroa e á Regencia ou Rexente do
Os Senadores e Deputados son inviolábeis polas súas opinións e votos no exercicio do seu cargo.
 
=== Artigo 47. ===
Reino, o xuramento de gardar a Constitución e as leis.
Os Senadores non poderán ser procesados nin arrestados sen previa resolución do Senado senón cando sexan achados ''in fraganti'', ou cando non estea reunido o Senado; pero en todo caso darase conta a este Corpo o máis pronto posible para que determine o que corresponda. Tampouco poderán os Deputados ser procesados nin arrestados durante as sesións sen permiso do Congreso, a non ser achados ''in fraganti''; pero neste caso e no de ser procesados ou arrestados cando estiveren pechadas as Cortes, darase conta o máis pronto posible ao Congreso para o seu coñecemento e resolución. O Tribunal Supremo coñecerá das causas criminais contra os Senadores e Deputados, nos casos e na forma que determine a lei.
 
== TÍTULO VI. De El-Rei e os seus ministros ==
Segunda. Elixir Rexente ou Regencia do Reino e nomear titor ao Rei menor, cando o prevén a Constitución.
A persoa de El-Rei é sacra e inviolable.
 
=== Artigo 49. ===
Terceira. Facer efectiva a responsabilidade dos Ministros, os cales serán acusados o Congreso
Son responsables os Ministros. Ningún mandato de El-Rei pode levar a efecto se non está referendado por un Ministro, que por só este feito faise responsable.
 
=== Artigo 50. ===
e xulgados polo Senado.
A potestade de facer executar as leis reside en El-Rei, e a súa autoridade esténdese a todo canto conduce á conservación da orde pública no interior e á seguridade do Estado no exterior, conforme á Constitución e ás leis.
 
=== Artigo 4651. ===
El-Rei sanciona e promulga as leis.
 
Os Senadores e Deputados son inviolables polas súas opinións e votos no exercicio do seu cargo.
 
Artigo 47.
 
Os Senadores non poderán ser procesados nin arrestados sen previa resolución do Senado senón cando sexan achados in fraganti, ou cando non estea reunido o Senado; pero en todo caso darase conta a este Corpo o máis pronto posible para que determine o que corresponda. Tampouco poderán os Deputados ser procesados nin arrestados durante as sesións sen permiso do Congreso, a non ser achados in fraganti; pero neste caso e no de ser procesados ou arrestados cando estiveren pechadas as Cortes, darase conta o máis pronto posible ao Congreso para o seu coñecemento e resolución. O Tribunal Supremo coñecerá das causas criminais contra os Senadores e Deputados, nos casos e na forma que determine a lei.
 
TÍTULO V
 
DO REI E Os seus MINISTROS
 
A persoa do Rei é sacra e inviolable.
 
Artigo 49.
 
Son responsables os Ministros. Ningún mandato do Rei pode levar a efecto se non está referendado por un Ministro, que por só este feito faise responsable.
 
Artigo 50.
 
A potestade de facer executar as leis reside no Rei, e a súa autoridade esténdese a todo canto conduce á conservación da orde pública no interior e á seguridade do Estado no exterior, conforme á Constitución e ás leis.
 
Artigo 51.
 
O Rei sanciona e promulga as leis.
 
Artigo 52.
 
=== Artigo 52. ===
Ten o mando supremo do Exército e Armada, e dispón das forzas de mar e terra.
 
=== Artigo 53. ===
 
Concede os graos, ascensos e recompensas militares con arranxo ás leis.
 
=== Artigo 54. ===
Corresponde ademais, a El-Rei:
 
# Expedir os decretos, regulamentos e instrucións que sexan conducentes para a execución das leis.
Corresponde ademais, ao Rei:
# Coidar de que en todo o Reino se administre pronta e cumplidamente a xustiza.
 
# Indultar aos delincuentes con arranxo ás leis.
Primeiro. Expedir os decretos, regulamentos e instrucións que sexan conducentes para a execución das leis.
# Declarar a guerra e facer e ratificar a paz, dando despois conta documentada ás Cortes.
 
# Dirixir as relacións diplomáticas e comerciais coas demais Potencias.
Segundo. Coidar de que en todo o Reino adminístrese pronta e cumplidamente a xustiza. Terceiro. Indultar aos delincuentes con arranxo ás leis.
# Coidar da acuñación da moeda, na que se porá o seu busto e nome.
 
# Decretar o investimento dos fondos destinados a cada un dos ramos da Administración, dentro da lei de Orzamentos.
Cuarto. Declarar a guerra e facer e ratificar a paz, dando despois conta documentada ás
# Conferir os empregos civís, e conceder honras e distincións de todas clases, con arranxo ás leis.
 
# Nomear e separar libremente aos Ministros.
Cortes.
 
Quinto. Dirixir as relacións diplomáticas e comerciais coas demais Potencias. Sexto. Coidar da acuñación da moeda, na que se porá o seu busto e nome.
 
Sétimo. Decretar o investimento  de    os fondos destinados a cada un dos ramos da
 
Administración, dentro da lei de Orzamentos.
 
Oitavo. Conferir os empregos civís, e conceder honras e distincións de todas clases, con arranxo ás leis.
 
Noveno. Nomear e separar libremente aos Ministros.
 
Artigo 55.
 
=== Artigo 55. ===
O Rei necesita estar autorizado por unha lei especial:
# Para enajenar, ceder ou permutar calquera parte do territorio español.
# Para incorporar calquera outro territorio ao territorio español.
# Para admitir tropas estranxeiras no Reino.
# Para ratificar os tratados de alianza ofensiva, os especiais de comercio, os que estipulen dar subsidios a algunha Potencia estranxeira e todos aqueles que poidan obrigar individualmente aos españois: En ningún caso os artigos secretos dun tratado poderán derrogar os públicos.
# Para abdicar a Coroa no seu inmediato sucesor.
 
=== Artigo 56. ===
Primeiro. Para enajenar, ceder ou permutar calquera parte do territorio español. Segundo. Para incorporar calquera outro territorio ao territorio español.
O Rei, antes de contraer matrimonio, porao en coñecemento das Cortes, a cuxa aprobación se someterán os contratos e estipulaciones matrimoniais que deban ser obxecto dunha lei. O mesmo observarase respecto do inmediato sucesor á Coroa. Nin El-Rei nin o inmediato sucesor poden contraer matrimonio con persoa que pola lei estea excluída da sucesión á Coroa.
 
=== Artigo 57. ===
Terceiro. Para admitir tropas estranxeiras no Reino.
A dotación de El-Rei e da súa familia fixarase polas Cortes ao principio de cada reinado.
 
=== Artigo 58. ===
Cuarto. Para ratificar os tratados de alianza ofensiva, os especiais de comercio, os que estipulen dar subsidios a algunha Potencia estranxeira e todos aqueles que poidan obrigar individualmente aos españois: En ningún caso os artigos secretos dun tratado poderán derrogar os públicos.
Os Ministros poden ser Senadores ou Deputados, e tomar parte nas discusións de ámbolos dous Corpos Colexisladores; pero só terán voto naquel a que pertenzan.
 
== TÍTULO VII. Da sucesión á Coroa ==
Quinto. Para abdicar a Coroa no seu inmediato sucesor.
 
=== Artigo 5659. ===
O Rei lexítimo de España é Don Afonso XII de Borbón.
 
=== Artigo 60. ===
O Rei, antes de contraer matrimonio, porao en coñecemento das Cortes, a cuxa aprobación se someterán os contratos e estipulaciones matrimoniais que deban ser obxecto dunha lei. O mesmo observarase respecto do inmediato sucesor á Coroa. Nin o Rei nin o inmediato sucesor poden contraer matrimonio con persoa que pola lei estea excluída da sucesión á Coroa.
A sucesión ao Trono de España seguirá a orde regular de primoxenitura e representación, sendo preferida sempre a liña anterior ás posteriores; na mesma liña, o grao máis próximo ao máis remoto; no mesmo grao, o home á femia, e no mesmo sexo, a persoa de máis idade á de menos.
 
=== Artigo 5761. ===
Extinguidas as liñas dos descendentes lexítimos de Don Afonso XII de Borbón, sucederán pola orde que queda establecido as súas irmás, a súa tía, irmá da súa nai, e os seus lexítimos descendentes, e os dos seus tíos, irmáns de Fernando VII, se non estiveren excluídos.
 
=== Artigo 62. ===
A dotación do Rei e da súa familia fixarase polas Cortes ao principio de cada reinado.
Se chegasen a extinguirse tódalas liñas que se sinalan, as Cortes farán  novos chamamentos, como máis conveña á Nación.
 
Artigo 58.
 
Os Ministros poden ser Senadores ou Deputados, e tomar parte nas discusións de ambos os
 
Corpos Colegisladores; pero só terán voto naquel a que pertenzan.
 
TÍTULO VII
 
DA SUCESIÓN Á COROA
 
Artigo 59.
 
O Rei lexítimo de España é Don Alfonso XII de Borbón.
 
Artigo 60.
 
A sucesión ao Trono de España seguirá a orde regular de primogenitura e representación, sendo preferida sempre a liña anterior ás posteriores; na mesma liña, o grao máis
 
próximo ao máis remoto; no mesmo grao, o home á femia, e no mesmo sexo, a persoa de máis idade á de menos.
 
Artigo 61.
 
Extinguidas as liñas dos descendentes lexítimos de Don Alfonso XII de Borbón, sucederán pola orde que queda establecido as súas irmás, a súa tía, irmá da súa nai, e os seus lexítimos descendentes, e os dos seus tíos, irmáns de Fernando VII, se non estiveren excluídos.
 
Artigo 62.
 
Se  chegasen  a extinguirse    todas as  liñas  que  se sinalan,    as  Cortes farán  novos chamamentos, como máis conveña á Nación.
 
Artigo 63.
 
=== Artigo 63. ===
Calquera dubida de feito ou de dereito que ocorra en orde á sucesión da Coroa resolverase por unha lei.
 
=== Artigo 64. ===
 
As persoas que sexan incapaces para gobernar, ou fixesen cousa por que merezan perder o dereito á Coroa, serán excluídas da sucesión por unha lei.
 
=== Artigo 65. ===
Cando reine unha femia, o Príncipe consorte non terá parte ningunha no goberno do Reino.
 
== TÍTULO VIII. Da menor idade de El-Rei, e da Rexencia ==
Cando reine unha femia, o Príncipe consorte non terá parte ningunha no goberno do
 
Reino.
 
TÍTULO VIII
 
DA MENOR IDADE DO REI, E DA REGENCIA
 
Artigo 66.
 
=== Artigo 66. ===
O Rei é menor de idade ata cumprir dez e seis anos.
 
=== Artigo 67. ===
 
Cando o Rei for menor de idade, o pai ou a nai do Rei e na súa falta o parente máis próximo a suceder na Coroa, segundo a orde establecida na Constitución, entrará desde logo a exercer a Regencia, e exerceraa todo o tempo da menor idade do Rei.
 
=== Artigo 68. ===
Para que o parente máis próximo exerza a Rexencia necesita ser español, ter vinte anos cumpridos, e non estar excluído da sucesión da Coroa. O pai ou a nai de El-Rei só poderán exercer a Rexencia permanecendo viúvos.
 
Para que o parente máis próximo exerza a Regencia necesita ser español, ter vinte anos cumpridos, e non estar excluídos da sucesión da Coroa. O pai ou a nai do Rei só poderán exercer a Regencia permanecendo viúvos.
 
Artigo 69.
 
O  Rexente prestará ante  as Cortes  o  xuramento de     ser fiel  ao Rei  menor  e gardar  a
 
Constitución e as leis.
 
=== Artigo 69. ===
Se as Cortes non estivesen reunidas, o Rexente convocaraas inmediatamente, e entre tanto prestará o mesmo xuramento ante o Consello de Ministros, prometendo reiterarlle ante as Cortes tan logo como se achen congregadas.
O Rexente prestará ante as Cortes o  xuramento de ser fiel a El-Rei menor e gardar a Constitución e as leis.
 
Se as Cortes non estivesen reunidas, o Rexente convocaraas inmediatamente, e entre tanto prestará o mesmo xuramento perante o Consello de Ministros, prometendo reiteralo perante as Cortes tan logo como se achen congregadas.
Artigo 70.
 
=== Artigo 70. ===
Se non houber ningunha persoa a quen corresponda de dereito a Regencia, nomearana as Cortes e comporase dunha, tres ou cinco persoas. Ata que se faga este nomeamento, gobernará provisionalmente o Reino o Consello de Ministros.
 
=== Artigo 71. ===
 
Cando o Rei se imposibilitar para exercer a súa autoridade, e a imposibilidade fose recoñecida polas Cortes, exercerá a Regencia, durante o impedimento, o fillo primoxénito do Rei, sendo maior de dez e seis anos; na súa falta, o consorte do Rei, e a falta deste, os chamados á Regencia.
 
=== Artigo 72. ===
 
O Rexente, e a Regencia no seu caso, exercerá toda a autoridade do Rei, en cuxo nomee publicaranse os actos do Goberno.
 
=== Artigo 73. ===
 
Será titor do Rei menor a persoa que no seu testamento houber nomeado o Rei defunto, sempre que sexa español de nacemento; se non o nomeou, será titor o pai ou a nai, mentres permanezan viúvos. Na súa falta, nomearanlle as Cortes; pero non poderán estar reunidos os encargos de Rexente e de titor do Rei senón no pai ou na nai deste.
 
== TÍTULO IX. Da administración de xustiza ==
 
=== Artigo 74. ===
DA ADMINISTRACIÓN DE XUSTIZA
A xustiza adminístrase en nome de El-Rei.
 
Artigo 74.
 
A xustiza adminístrase en nome do Rei.
 
Artigo 75.
 
=== Artigo 75. ===
Uns mesmos Códigos rexerán en toda a Monarquía sen prexuízo das variacións que por particulares circunstancias determinen as leis. Neles non se establecerá máis que un só foro para todos os españois nos xuízos comúns, civís e criminais.
 
=== Artigo 76. ===
 
Aos Tribunais e Xulgados pertence exclusivamente a potestade de aplicar as leis nos xuízos civís e criminais, sen que poidan exercer outras funcións que as de xulgar e facer execútese o xulgado.
 
=== Artigo 77. ===
Unha lei especial determinará os casos en que haxa de esixirse autorización previa para procesar, perante os Tribunais ordinarios, ás autoridades e os seus axentes.
 
Unha lei especial determinará os casos en que haxa de esixirse autorización previa para procesar, ante os Tribunais ordinarios, ás autoridades e os seus axentes.
 
Artigo 78.
 
=== Artigo 78. ===
As leis determinarán os Tribunais e Xulgados que ha de haber, a organización de cada un, as súas facultades, o modo de exercelas e as calidades que han de ter os seus individuos.
 
=== Artigo 79. ===
 
Os xuízos en materias criminais serán públicos, na forma que determinen as leis.
 
=== Artigo 80. ===
Os  maxistrados e xuíces serán inamovibles e non poderán ser depostos, suspendidos nin trasladados senón nos casos e na forma que prescriba a lei orgánica de Tribunais.
 
Os  maxistrados  e xuíces  serán  inamovibles e  non  poderán ser  depostos,  suspendidos nin trasladados senón nos casos e na forma que prescriba a lei orgánica de Tribunais.
 
Artigo 81.
 
=== Artigo 81. ===
Os xuíces son responsables persoalmente de toda infracción de lei que cometan.
 
== TÍTULO X. Das Deputacións Provinciais e dos Concellos ==
TÍTULO X
 
DAS DEPUTACIÓNS PROVINCIAIS E DOS CONCELLOS
 
Artigo 82.
 
=== Artigo 82. ===
En cada provincia haberá unha Deputación provincial, elixida na forma que determine a lei e composta do número de individuos que esta sinale.
 
=== Artigo 83. ===
 
Haberá nos pobos alcaldes e Concellos. Os Concellos serán nomeados polos veciños a quen a lei confira este dereito.
 
=== Artigo 84. ===
 
A organización e atribucións das Deputacións provinciais e Concellos rexeranse polas súas respectivas leis. Estas axustaranse aos principios seguintes:
# Goberno e dirección dos intereses peculiares da provincia ou do pobo polas respectivas corporacións.
# Publicación dos orzamentos, contas e acordos das mesmas.
# Intervención de El-Rei, e, no seu caso, das Cortes, para impedir que as Deputacións provinciais e os Concellos se extralimiten das súas atribucións en prexuízo dos intereses xerais e permanentes.
# Determinación das súas facultades en materia de impostos, a fin de que os provinciais e municipais non se achen nunca en oposición co sistema tributario do Estado.
 
== TÍTULO XI. Das contribucións ==
Primeiro. Goberno e dirección dos intereses peculiares da provincia ou do pobo polas respectivas corporacións.
 
Segundo. Publicación dos orzamentos, contas e acordos das mesmas.
 
Terceiro. Intervención do Rei, e, no seu caso, das Cortes, para impedir que as Deputacións provinciais e  os  Concellos se extralimiten    das  súas atribucións  en prexuízo    dos intereses xerais e permanentes.
 
E  cuarto.  Determinación das  súas  facultades en materia    de impostos,    a fin de que        os provinciais e municipais non se achen nunca en oposición co sistema tributario do Estado.
 
TÍTULO XI
 
DAS CONTRIBUCIÓNS
 
Artigo 85.
 
Todos os anos presentará o Goberno ás Cortes o orzamento xeral de gastos do Estado  para  o   ano seguinte  e  o plan  de contribucións    e medios  para  enchelos, como así mesmo as contas da recadación e investimento dos caudais públicos, para o seu exame e aprobación.
 
=== Artigo 85. ===
Se non puidesen ser votados antes do primeiro día do ano económico seguinte, rexerán os do anterior, sempre que para el fosen discutidos e votados polas Cortes e sancionados polo Rei.
Todos os anos presentará o Goberno ás Cortes o orzamento xeral de gastos do Estado para o ano seguinte e o plan de contribucións e medios para enchelos, como así mesmo as contas da recadación e investimento dos caudais públicos, para o seu exame e aprobación.
 
Se non puidesen ser votados antes do primeiro día do ano económico seguinte, rexerán os do anterior, sempre que para el fosen discutidos e votados polas Cortes e sancionados por El-Rei.
Artigo 86.
 
=== Artigo 86. ===
O Goberno necesita estar autorizado por unha lei para dispor das propiedades do Estado e tomar caudais a préstamo sobre o crédito da Nación.
 
=== Artigo 87. ===
 
A Débeda pública está baixo a salvaguardia especial da Nación.
 
== TÍTULO XII. Da forza militar ==
 
=== Artigo 88. ===
DA FORZA MILITAR
As Cortes fixarán todos os anos, a proposta de El-Rei, a forza militar permanente de mar e terra.
 
== TÍTULO XIII. Do goberno das provincias de Ultramar ==
Artigo 88.
 
As Cortes fixarán todos os anos, a proposta do Rei, a forza militar permanente de mar e terra.
 
TÍTULO XIII
 
DO GOBERNO DAS PROVINCIAS DE ULTRAMAR
 
Artigo 89.
 
=== Artigo 89. ===
As provincias de Ultramar serán gobernadas por leis especiais; pero o Goberno queda autorizado para aplicar ás mesmas, coas modificacións que xulgue convenientes e dando conta ás Cortes, as leis promulgadas ou que se promulguen para a Península.
 
Cuba e Porto Rico serán representadas nas Cortes do Reino na forma que determine unha lei especial, que poderá ser diversa para cada unha das dúas provincias.
 
== ARTIGO TRANSITORIO ==
 
O Goberno determinará cando e en que forma serán elixidos os representantes ás Cortes da illa de Cuba.
 
Liña 530 ⟶ 370:
Mandamos a todos os nosos súbditos, de calquera clase e condición que sexan, que haxan e garden a presente Constitución como lei fundamental da Monarquía. E mandamos a todos os Tribunais, Xustizas, Xefes, Gobernadores e demais Autoridades, así civís como militares e eclesiásticas de calquera clase e dignidade, que garden e fagan gardar, cumprir e executar a expresada Constitución en todas as súas partes.
 
Dado en palacio a 30 de Xuño de 1876.?Eu oEu El-Rei. O Presidente do Consello de Ministros, Ministro interino de Facenda, Antonio Cánovas dodel CasteloCastillo.? O Ministro de Estado, Fernando Calderón  e Collantes.? O  Ministro  de Graza   e  Xustiza,  Cristóbal Martín    de Herrera.? O Ministro da Guerra, Francisco de Ceballos e Vargas.? O Ministro de Mariña, Juan de Antequera.? O Ministro da Gobernación, Francisco Romeu eRomero Robledo.? O Ministro de Fomento, Francisco Queipo de ChairoLlano.? O Ministro de Ultramar, Adelardo López de Ayala.
 
[[Ficheiro:Wikisource-logo.svg|21x21px]] &nbsp; ''Este texto é unha tradución. Vexa o texto na súa lingua orixinal en: [http://www.senado.es/web/wcm/idc/groups/public/@cta_senhis/documents/document/mdaw/mde5/~edisp/senpre_018546.pdf] ou [http://www.congreso.es/docu/constituciones/1876/1876_cd.pdf <nowiki>[2]</nowiki>]''
 
== Véxase tamén ==
{{wikipedia}}
* [[Constitución española de 1812]]
* [[Estatuto Real de 1834]]
* [[Constitución española de 1837]]
* [[Constitución española de 1845]]
* Constitución española de 1869
* [[Constitución española de 1931]]
* [[Constitución española de 1978]]
[[Categoría:Constitucións españolas]]
[[Categoría:1876]]