Lei para a represión dos delitos contra a Patria e o Exército: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
MAGHOI (conversa | contribucións)
edición rematada
(Sen diferenzas.)

Revisión como estaba o 22 de maio de 2018 ás 15:07

Don Afonso XIII, pola graza de Deus e a Constitución, Rei de España;

A todos os que a presente veren e entenderen sabede, que as Cortes decretaron e Nós sancionamos o seguinte:

Artigo 1º.

O español que tomase as armas contra a Patria baixo bandeiras inimigas ou baixo as de quen pugnasen pola independencia dunha parte do territorio español, será castigado coa pena de cadea temporal no seu grao máximo a morte.

Art. 2º.

Os que de palabra, por escrito, por medio da imprenta, gravado, estampas, alegorías, caricaturas, signos, berros ou alusións, aldraxaren á Nación, á súa bandeira, himno nacional ou outro emblema da súa representación, serán castigados coa pena de prisión correccional.

Na mesma pena incorrerán os que cometan iguais delitos contra as rexións, provincias, cidades e pobos de España e as súas bandeiras ou escudos.

Art. 3º.

Os que de palabra ou por escrito, por medio da imprenta, gravado ou outro medio mecánico de publicación, en estampas, alegorías, caricaturas, emblemas ou alusións inxurien ou ofendan clara ou encubertamente ao Exército ou á Armada ou a institucións, armas, clases ou corpos determinados do mesmo, serán castigados coa pena de prisión correccional. E coa de arresto maior nos seus graos medio e máximo a prisión correccional no seu grao mínimo, os que de palabra, por escrito, pola imprenta, o gravado ou outro medio de publicación instigaren directamente á insubordinación en institutos armados ou a apartarse do cumprimento dos seus deberes militares a persoas que sirvan ou están chamadas a servir nas forzas nacionais de terra ou de mar.

Art. 4º.

A apoloxía dos delitos comprendidos nesta lei, e a dos delincuentes, castigaranse coa pena de arresto maior.

Art. 5º.

Os Tribunais ordinarios de dereito coñecerán das causas que se instrúan por calquera dos delitos a que se refiren os artigos 1º, 2º e 4º desta lei, sempre que os procesados non pertenzan ao Exército de mar ou de terra e non incorreren polo acto executado en delito militar. Das causas a que se refire o art. 3º coñecerán os Tribunais do fuero de Guerra e Mariña.

Cando se cometeren ao mesmo tempo dous ou máis delitos previstos nesta lei, pero suxeitos a distintas xurisdicións, cada unha destas coñecerá do que lle sexa respectivo.

O parágrafo 1º do caso 7º do art. 7º do Código de xustiza militar e o número 10 do art. 7º da lei de Organización e Atribucións dos Tribunais de Mariña quedan modificados na seguinte forma :

a) Código de xustiza militar:

“Art. 7º. Por razón do delito a xurisdición de Guerra coñece das causas que contra calquera persoa se instrúan por...

Sétimo. Os de atentado ou desacato ás Autoridades militares, os de inxuria e calumnia a estas e ás Corporacións ou colectividades do Exército, calquera que sexa o medio empregado para cometer o delito, con inclusión da imprenta, o gravado ou outro medio mecánico de publicación, sempre que devandito delito refírase ao exercicio de destino ou mando militar, tenda a menoscabar o seu prestixio ou a relaxar os vínculos de disciplina e subordinación nos organismos armados, e os de instigación a apartarse dos seus deberes militares a quen sirvan ou están chamados a servir naquela institución”.

b) Lei de organización e atribución dos Tribunais de Mariña:

“Art. 7º. Por razón do delito coñecerá a xurisdición de Mariña nas causas que contra calquera persoa se instrúan polos seguintes :

10. Os de atentado e desacato ás Autoridades de Mariña, os de inxuria e calumnia a estas ou ás Corporacións ou colectividades da Armada, calquera que sexa o medio empregado para cometer o delito con inclusión da imprenta, o gravado ou outro medio mecánico de publicación que devandito delito se refira ao exercicio do destino ou mando militar, tenda a menoscabar o seu prestixio ou a relaxar os vínculos de disciplina e subordinación nos organismos armados, e nos de instigación a apartarse dos seus deberes militares a quen sirvan ou están chamados a servir nas forzas navais.”

Art. 6º.

Nas causas que segundo esta lei corresponda instruír e fallar aos Tribunais ordinarios de dereito o Fiscal non poderá pedir o sobresemento sen previa consulta e autorización do fiscal do Tribunal Supremo. Tampouco poderá retirar a acusación no xuízo oral senón en escrito fundado, previa consulta e autorización (se non asistise ao acto) do Fiscal da Audiencia respectiva. Nos casos en que sostendo a acusación a sentenza sexa absolutoria, deberá preparar o recurso de casación.

Art. 7º.

Practicadas as dilixencias precisas para comprobar a existencia do delito, as súas circunstancias e responsabilidade dos culpables, declararase concluído o sumario, aínda que non terminase a instrución das pezas de prisión e de aseguramiento de responsabilidades pecuniarias, elevándose a causa á Audiencia, con emprazamento das partes por termo de cinco días.

A Sala continuará a tramitación das devanditas pezas se non estiveren terminadas.

Art. 8º.

Confirmado, se así procede, o auto de terminación de sumario, comunicarase a causa inmediatamente por tres días ao Fiscal, e despois por igual prazo ao acusador privado se houber comparecido.

Un e outro solicitarán por escrito o sobresemento, a inhibición ou a apertura do xuízo. Neste último caso formularán ademais as conclusións provisionais e articularán a proba de que tenten valerse.

O prazo de tres días concedido ao Ministerio fiscal só se suspenderá a instancia deste, cando se eleve consulta ao Fiscal do Tribunal Supremo sobre a procedencia da pretensión de sobresemento e ata que a consulta sexa resolta.

Art. 9º.

O termo para preparar o recurso de casación por infracción de lei scrá o de tres días, contados desde o seguinte ao da notificación da sentenza.

O recurso de quebrantamento de forma interporase no mesmo prazo, e no seu caso, á vez que se anuncie o de infracción de lei.

Dentro do remate do emprazamento, que será de dez días, interporase o recurso por infracción de lei se estivese anunciado ou preparado. Ámbolos dous recursos, se se interpuxeron, han sustanciarse conxuntamente no Tribunal Supremo, e os autos poranse de manifesto ás partes en dous traslados que procedan. O Tribunal Supremo sustanciará e resolverá estes recursos con preferencia aos demais, agás os de pena de morte, aínda cando sexa no período de vacacións.

Art. 10º.

Dentro do cinco días seguintes ao de porse en execución a sentenza. en caso de condena, ou de ser firme a sentenza absolutoria, o Tribunal remitirá os autos orixinais á Inspección especial dos servizos xudiciais, a fin de que esta os examine e manifeste por escrito. dentro de cinco días, á Sala de Goberno do Tribunal Supremo, canto se lle ofreza sobre regularidade no funcionamento dos Xulgados e Tribunais, que interviñesen en cada proceso, observancia dos termos e conduta do persoal de xustiza. Na súa vista, dita Sala tomará as determinacións que estime convintes dentro das súas facultades, provocará a acción dos Presidentes dos Tribunais e das súas Salas de goberno para o exercicio das súas respectivas atribucións e exporá ao goberno o que ademais estime procedente.

Art. 11º.

Os procesos sobre delitos definidos nesta lei para cuxa perpetración utilizouse a imprenta, o gravado ou outro medio mecánico de publicidade, dirixiranse, calquera que sexa a xurisdición que deles coñeza, contra a persoa responsable, gardando a orde que establece o artigo 14 do Código penal.

Para este efecto e os do art. 14 do Código penal, os Senadores ou Deputados, mentres o respectivo Corpo Colexislador non teña deixado expedita a acción xudicial, serán equiparados aos exentos de responsabilidade criminal.

Os procedementos para a persecución dos delitos a que se refiren os arts. 2.º, 3.º e 4.º desta lei só poderán incoarse dentro do tres meses despois da data da súa comisión.

Entenderanse suxeitos a esta lei tódolos impresos comprendidos nos artigos 2º e 3º da lei de Policía de imprenta, con excepción dos libros.

Art. 12º.

Cando se ditaren tres autos de procesamiento por delitos dos definidos nesta lei e labores por medio da imprenta, ou gravado ou calquera outra forma de publicación, ou en Asociacións, por medio de discursos ou emblemas, poderá a Sala Segunda do Tribunal Supremo, a instancia do Fiscal do mesmo, e sexa calquera a xurisdición que se coñecese dos procesos, decretará a suspensión das publicacións ou Asociacións por un prazo menor de sesenta días, sen que sexa obstáculo ao exercicio desta facultade  que se promova cuestión de competencia despois de ditado o terceiro procesamiento.

Se se ditaron tres condenas polos expresados delitos, cometidos nunha mesma Asociación ou publicación, a propia Sala segunda do Tribunal Supremo, a instancia do Fiscal do mesmo, e sexa calquera a xurisdición que coñecese dos procesos, poderá decretar a disolución ou a supresión, respectivamente, daquelas.

A sustanciación para acorda-la suspensión e supresión a que se refiren os dous parágrafos precedentes suxeitarase á forma establecida para o recurso de revisión no art. 959 da Lei de Enxuizamento criminal.

Art. 13º.

En todo o que non sexa obxecto de disposición especial desta lei estarase respectivamente ao preceptuado no Código penal, na lei de Enxuizamento criminal do foro ordinario e nas leis penais e de procedementos do foro de Guerra e do de Mariña.

Art. 14º.

Quedan derrogadas tódalas disposicións penais e de procedemento en canto se opoñan ao preceptuado expresamente na presente lei.

Art. 15º.

A presente lei aplicarase en tódalas súas partes desde o día seguinte da súa inserción na GACETA.

Por tanto:

Mandamos a tódolos Tribunais, Xustizas, Xefes, Gobernadores e demais Autoridades, así civís como militares e eclesiásticas de calquera clase e dignidade, que garden e fagan gardar, cumprir e executar a presente lei en tódalas as súas partes.

Dado en Palacio a vinte e tres de Marzo de mil novecentos seis.

Eu El-Rei.

O Presidente do Consello de Ministros,

Segismundo Moret.