Ladraban contra min que camiñaba: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Sen resumo de edición
 
Liña 4:
|data=
}}
[[Ficheiro:Follas novas 1880 Rosalía Castro de Murguía.pdf|miniatura|page=43]]
 
{{prose}}
 
<poem>
Ladraban contra min, que camiñaba
cásique{{Espazos|9}}cási-que sin alento,
sin poder coc'o meu fondo pensamento
iY aá pezoña mortal que qu'en min levaba.
I{{Espazos|9}}Y a xenteẍente que topaba,
{{Espazos|9}}ollándome a mantenta,
dod'o meu dor sin igual iy aá miña afrenta,
traidorase{{Espazos|9}}traidora se mofaban.
IY eso que nada máis que aqu'á adiviñaba.
“si{{Espazos|9}}si aá souperan, ¡Dios mío!,
-pensei tembrando-, contra min volvera
{{Espazos|9}}a corrente dod'o río.
 
{{Espazos|20}}__
 
Buscando oBuscand'ó abrigo dosd'os máis altos muros,
nos{{Espazos|9}}n'os camiños desertos,
ensangrentando osôs pespés nos seixosseiẍos duros,
fun chegando óô lugar dosd'os meus cariños,
maxinandomaẍinando espantada: “Os—os meus meniños
{{Espazos|9}}¿Estarán xaẍa espertos?
¡AiAy, que qu'ó verme chegar tan maltratada,
chorosa, sin alento e ensangrentada,
darán en ses'afriẍir... afrixir,mal malpocadiños,pocadiños!
{{Espazos|9}}por súa nainay malfadada.
 
{{Espazos|20}}__
 
{{Espazos|9}}Pouco aá pouco fun indo,
i as escaleiras con temor subindo,
coc'o triste corazón sobresaltado.:
¡Escoitei…Escoitei! Ninnin as moscas rebullían.
No berce ind 'os meus ánxelesanẍeles dormíandormian,
ca{{Espazos|9}}c'a Virxevirẍen óô seu lado.
</poem>