Lei de ordenación sanitaria de Galicia: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
m Reverted edits by 88.1.252.96 (Talk); changed back to last version by Alyssalover
Liña 1.738:
Artigo 108. Catálogo de programas de tratamento.
 
1. As actividades e os programas terapéuticos que desenvolvan os centros, servicios e establecementos sanitarios de tratamento das drogodependencias, en tanto que recursos sanitarios de utilización pública, recollerrecolleranse nun Catálogo de programas asistenciais do Plan de Galicia sobre drogas.
 
2. Este catálogo presentará unha oferta terapéutica plural e diversificada, profesionalizada e de carácter interdisciplinario, que tenderá a axustarse ás características, necesidades e demandas que presente cada caso.
 
3. O catálogo revisarase periodicamente co fin de mantelo actualizado. Para a súa revisión teranse en conta tanto as tendencias da evolución da drogodependencia coma a evidencia científica respecto dos procedementos terapéuticos aceptados polos organismos sanitarios nacionais e internacionais e polas axencias de avaliación de tecnoloxías sanitarias.
 
 
Artigo 109. Criterios de actuación.
 
Para os efectos da atención ás drogodependencias, os centros, servicios e establecementos integrados na rede galega de atención sanitaria de utilización pública desenvolverán as súas actividades e prestarán os seus servicios con suxeición ós criterios de actuación establecidos no artigo 17 da Lei 2/1996, do 8 de maio, de drogas, e disposicións concordantes.
 
 
Capítulo VI
 
Prestacións farmacéuticas
 
Artigo 110. As prestacións farmacéuticas.
 
1. A Administración sanitaria da Xunta garantirá a prescrición e dispensación de medicamentos na rede galega de atención sanitaria de utilización pública nos termos previstos na Lei 5/1999, do 21 de maio, de ordenación farmacéutica, e demais normativa reguladora.
 
2. A política autonómica en relación coa prestación farmacéutica promoverá o desenvolvemento de programas orientados a racionaliza-lo emprego dos recursos farmacoterapéuticos nos servicios sanitarios e sociosanitarios, con criterios de efectividade, seguridade e custo.
 
 
Capítulo VII
 
Prestacións complementarias
 
Artigo 111. Concepto e ámbito.
 
1. Son prestacións complementarias todas aquelas que supoñen un elemento adicional e necesario para a consecución dunha asistencia completa e axeitada.
 
2. Para os efectos desta lei, considéranse prestacións complementarias a ortoprotésica, o transporte sanitario, a dietoterapia e as técnicas de terapia respiratoria a domicilio.
 
 
Artigo 112. Prestación ortoprotésica.
 
1. A prestación ortoprotésica inclúe as seguintes prestacións:
 
a) Próteses cirúrxicas fixas e a súa oportuna renovación.
 
b) Próteses ortopédicas permanentes ou temporais (próteses externas) e a súa oportuna renovación.
 
c) Os vehículos para inválidos para os cales a súa invalidez así o aconselle.
 
2. A prescrición será realizada polos facultativos especialistas na materia correspondente á clínica que xustifique a prescrición, axustándose ó establecido no catálogo autorizado pola Administración sanitaria.
 
3. As modificacións do catálogo ou a prescrición de productos ortoprotésicos non incluídos nel requirirán a aprobación pola Consellería de Sanidade.
 
 
Artigo 113. Transporte sanitario.
 
1. A prestación do transporte sanitario comprende o transporte especial de accidentados ou enfermos cando concorra unha situación de urxencia que implique risco vital ou dano irreparable para a saúde do afectado, ou exista unha imposibilidade física ou outras causas médicas que impidan ou incapaciten para a utilización de transporte ordinario para desprazarse a un centro sanitario ou ó seu domicilio logo de recibir atención sanitaria.
 
2. A prescrición corresponderalle ó facultativo que preste asistencia e a súa indicación obedecerá só a causas médicas que fagan imposible o desprazamento en medios ordinarios de transporte.
 
 
Artigo 114. Outras prestacións complementarias.
 
Inclúe os tratamentos dietéticos complexos e as técnicas de terapia respiratoria a domicilio, logo da indicación médica, no xeito que estableza a Administración sanitaria.
 
 
Capítulo VIII
 
Servicios de información e documentación
 
sanitaria
 
Artigo 115. Información e documentación sanitaria.
 
Constitúen servicios de información e documentación sanitaria os seguintes:
 
1. A información sobre dereitos e deberes.
 
2. A información relativa ós procesos asistenciais, incluíndo se é o caso a tramitación dos procesos administrativos para garanti-la continuidade do proceso, e a relativa á prestación do consentimento informado, cando se precise.
 
3. A expedición, onde proceda, de partes de baixa, confirmación, alta e demais informes ou documentos clínicos para a avaliación da incapacidade ou outros efectos.
 
4. O informe de alta hospitalaria, así como o de alta de consultas externas e en urxencias do episodio de atención.
 
5. A documentación ou certificación médica de nacemento, defunción e demais extremos para o rexistro civil.
 
6. O acceso á información do proceso asistencial contida na historia clínica, así como a súa conservación para os fins previstos na normativa sanitaria e de protección de datos persoais.
 
7. A certificación acreditativa do estado de saúde, cando a súa esixencia se estableza por unha disposición legal ou regulamentaria.
 
8. Calquera outra función que se lle encomende, así como os restantes servicios facilitados en cada momento polo sistema nacional de saúde no que se refire a este eido da atención sanitaria.
 
 
Artigo 116. Protección do honor e intimidade persoal e familiar.
 
1. Tódalas institucións, órganos e servicios recollidos nesta lei están obrigados a garantir e protexer, no que atinxe ó tratamento dos datos persoais, as liberdades públicas e os dereitos fundamentais das persoas físicas e especialmente o seu honor e intimidade persoal e familiar.
 
2. Para os efectos, o manexo dos datos relativos á saúde de carácter persoal, os ficheiros, o tratamento de datos e a súa cesión axustaranse estrictamente ó disposto na Lei orgánica 15/1999, do 13 de decembro.
 
 
Artigo 117. Confidencialidade dos datos sanitarios.
 
1. A confidencialidade dos datos sobre a saúde persoal constitúe unha cuestión esencial para a confianza e estimación do sistema sanitario de Galicia por parte dos cidadáns, polo que tanto o tratamento e almacenamento dos devanditos datos coma as comunicacións electrónicas destes que deban efectuarse no marco da asistencia sanitaria haberán de realizarse empregando medidas de seguridade adecuadas.
 
2. Nos supostos en que a Administración sanitaria contrate con empresas privadas o tratamento ou almacenamento dos datos de saúde dos cidadáns, esixiráselles contractualmente a estas a adopción de medidas técnicas e organizativas que garantan a confidencialidade, integridade, autenticidade e seguridade dos devanditos datos nos termos previstos legalmente.
 
3. A obriga de mante-la confidencialidade sobre os datos de saúde dos cidadáns recae sobre calquera persoa física ou xurídica, persoal sanitario ou que exerza función administrativa que teña acceso a eles no exercicio lexítimo das súas funcións.
 
4. A confidencialidade dos datos persoais de saúde dos cidadáns mantense mesmo despois da morte destes últimos, coas excepcións que legalmente procedan.
 
5. En materia de información, obtención, tratamento, cesión, dereitos dos cidadáns e medidas de seguridade dos datos de saúde, deberá de terse presente a consideración dos devanditos datos como especialmente protexidos, e haberá que aterse ó disposto na Lei orgánica 15/1999, de protección de datos de carácter persoal, e normas de desenvolvemento.
 
 
==Título VII==
 
Participación comunitaria
 
Capítulo I
 
Disposicións xerais
 
Artigo 118. Participación.
 
1. Consonte o establecido nos artigos 9.2 e 129.1 da Constitución española e nos artigos 5 e 53 da Lei xeral de sanidade, así como no artigo 128 desta lei, os cidadáns da Comunidade Autónoma galega teñen o dereito de participar na actividade dos organismos públicos dos cales a función afecte directamente á calidade da vida ou ó benestar xeral e, en concreto, na formulación da política sanitaria e no control da súa execución.
 
2. A participación na formulación da política sanitaria e no control da súa execución constitúe un dereito do cidadán e da sociedade en xeral, un valor social e un instrumento de cooperación e información no ámbito do sistema sanitario de Galicia, para a mellora da saúde e o benestar dos cidadáns.
 
3. O dereito de participación supón a responsabilidade no seu exercicio e obriga a actuar con lealdade ó interese xeral, ó ben público e á promoción do benestar social.
 
 
Artigo 119. Órganos de participación comunitaria.
 
1. Para o obxecto de posibilita-la participación comunitaria no ámbito do sistema sanitario de Galicia, créase o Consello Galego de Saúde e, no ámbito de cada área sanitaria, as comisións de participación cidadá respectivas.
 
2. Os órganos de participación comunitaria a que se refire o apartado anterior desenvolverán funcións consultivas e de asesoramento na formulación de plans e obxectivos xerais no ámbito territorial respectivo, así como no seguimento e avaliación dos resultados de execución.
 
 
Capítulo II
 
O Consello Galego de Saúde
 
Artigo 120. Natureza.
 
O Consello Galego de Saúde é o principal órgano colexiado de participación comunitaria no sistema sanitario de Galicia ó que lle corresponde o asesoramento á Consellería de Sanidade da Xunta na formulación da política sanitaria e no control da súa execución.
 
 
Artigo 121. Composición.
 
1. O Consello Galego de Saúde componse dos membros seguintes:
 
a) Seis vocais en representación da Administración sanitaria da Xunta, designados polo conselleiro de Sanidade.
 
b) Doce vocais en representación dos cidadáns, a través das entidades locais.
 
c) Oito vocais en representación das organizacións sindicais máis representativas da Comunidade Autónoma de Galicia.
 
d) Oito vocais en representación das organizacións empresariais máis representativas da Comunidade Autónoma de Galicia.
 
e) Seis vocais en representación das organizacións de consumidores e usuarios.
 
f) Seis vocais en representación dos colexios profesionais sanitarios.
 
g) Dous vocais en representación das reais academias radicadas en Galicia e cuns fins que se relacionen directamente coas ciencias da saúde.
 
2. O presidente do Consello Galego de Saúde é o conselleiro de Sanidade ou a persoa en quen delegue, de entre os seus membros.
 
3. Por decreto da Xunta de Galicia determinaranse os sistemas de asignación de representantes de entre as distintas organizacións e entidades representadas no Consello Galego de Saúde, así como os mecanismos para a súa designación.
 
4. Os membros do Consello Galego de Saúde son nomeados e separados do cargo polo conselleiro de Sanidade, por proposta de cada unha das representacións que o compoñen. O nomeamento farase por un período máximo de catro anos, sen prexuízo de que os interesados poidan ser reelixidos sucesivamente, sempre que conten coa representación requirida.
 
 
Artigo 122. Funcións.
 
Son funcións do Consello Galego de Saúde:
 
1. Propoñer aquelas medidas de carácter sanitario que contribúan a eleva-lo nivel de saúde da poboación.
 
2. Emitir, por solicitude da Administración sanitaria da Xunta, informes ou dictames en materia de política sanitaria xeral.
 
3. Coñece-lo anteproxecto do Plan de saúde e ser informado da súa avaliación.
 
4. Coñece-la memoria anual do Servicio Galego de Saúde antes da súa publicación, para os efectos do seguimento e avaliación da xestión do Servicio Galego de Saúde.
 
5. Propoñer medidas dirixidas a mellora-la xestión do Servicio Galego de Saúde.
 
6. Elabora-lo seu regulamento de funcionamento.
 
Artigo 123. Organización e funcionamento.
 
Por orde do conselleiro de Sanidade estableceranse as normas xerais de organización e funcionamento do Consello Galego de Saúde.
 
 
Capítulo III
 
Comisións de participación cidadá
 
Artigo 124. Natureza.
 
As comisións de participación cidadá son os órganos colexiados de natureza consultiva a través dos que se artella a participación comunitaria no eido das áreas sanitarias.
 
 
Artigo 125. Composición.
 
1. As comisións de participación cidadá atópanse integradas pola representación das entidades e organizacións seguintes:
 
a) Entidades locais comprendidas na área sanitaria.
 
b) Asociacións veciñais con actuación no ámbito da área sanitaria.
 
c) Organizacións empresariais máis representativas da Comunidade Autónoma de Galicia.
 
d) Organizacións sindicais máis representativas da Comunidade Autónoma de Galicia.
 
 
e) O director da área sanitaria correspondente e, se é o caso, os xerentes dos dispositivos a que se refire o artigo 7.6 desta lei e dos centros e establecementos do Servicio Galego de Saúde comprendidos na área sanitaria.
 
2. Por orde do conselleiro de Sanidade determinaranse a composición das comisións de participación cidadá e os sistemas de asignación de representantes de entre as distintas organizacións e entidades representadas no seu seo, así como os mecanismos para a súa designación.
 
3. Os membros das comisións de participación cidadá son nomeados e separados do cargo polo conselleiro de Sanidade, por proposta de cada unha das representacións que o compoñen. O nomeamento farase por un período máximo de catro anos, sen prexuízo de que os interesados poidan ser reelixidos sucesivamente, sempre que conten coa representación requirida.
 
 
Artigo 126. Funcións.
 
Son funcións das comisións de participación cidadá, no ámbito da área sanitaria respectiva:
 
a) Propoñerlles ós órganos de dirección da área aquelas medidas de carácter sanitario que contribúan a eleva-lo nivel de saúde da poboación.
 
b) Coñece-lo anteproxecto do Plan de saúde da área sanitaria e ser informado da súa avaliación.
 
c) Coñece-la memoria anual da área sanitaria, para os efectos do seguimento e avaliación da xestión.
 
d) Propoñer medidas dirixidas a mellora-la xestión sanitaria.
 
Artigo 127. Organización e funcionamento.
 
Por orde do conselleiro de Sanidade estableceranse as normas xerais de organización e funcionamento das comisións de participación cidadá.
 
 
Artigo 128. Outras formas de participación cidadá.
 
1. Por orde do conselleiro de Sanidade poderanse establecer órganos de participación comunitaria a outros niveis territoriais e funcionais do sistema sanitario de Galicia coa finalidade de asesora-los correspondentes órganos directivos e implica-las organizacións sociais e cidadás no obxectivo de acadar maiores niveis de saúde.
 
2. Correspóndelle ó conselleiro de Sanidade, mediante orde, regula-la composición e establece-las normas xerais de organización e funcionamento dos órganos a que se refire o apartado anterior.
 
3. Estes órganos de participación poderán incluír, entre outros, representantes dos colexios profesionais sanitarios, sociedades científicas e asociacións, así como persoas físicas e xurídicas de recoñecido prestixio no eido das ciencias da saúde.
 
 
Capítulo IV
 
Consello Asesor do Sistema Sanitario de Galicia
 
Artigo 129. Obxecto e funcións.
 
1. O Consello Asesor do Sistema Sanitario de Galicia é o órgano non-colexiado superior de consulta e asesoramento da Consellería de Sanidade.
 
2. O Consello Asesor do Sistema Sanitario de Galicia estará integrado maioritariamente por profesionais do sistema sanitario galego. A composición, se é o caso, e as normas xerais de organización e funcionamento do consello determinaranse por orde do conselleiro de Sanidade.
 
3. O Consello Asesor do Sistema Sanitario de Galicia contará cunha secretaría permanente, que coordinará e lle prestará soporte técnico e loxístico ó consello.
 
4. O nomeamento das persoas que formen parte do Consello Asesor do Sistema Sanitario de Galicia será, en todo caso, a título individual. O devandito nomeamento poderá expedirse con carácter temporal, mentres duren as funcións de asesoramento asignadas ó seu titular ou ben con carácter permanente, comportando neste caso a súa dispoñibilidade a prestar labores de asesoramento cando lle sexan requiridos.
 
 
Artigo 130. Asesores sectoriais.
 
O conselleiro de Sanidade poderá designar asesores sectoriais en materias específicas relacionadas coa asistencia e organización sanitarias, a saúde pública, a docencia e investigación nas ciencias da saúde e, en xeral, en calquera outra materia de interese sanitario respecto da cal resulte conveniente solicitar asesoramento especializado.
 
 
==Título VIII==
 
Dereitos e deberes dos cidadáns
 
Capítulo I
 
Disposicións xerais
 
Artigo 131. Titulares do dereito á protección da saúde e á atención sanitaria.
 
1. Teñen dereito á protección da saúde e á atención sanitaria con cargo a fondos públicos no ámbito da Comunidade Autónoma de Galicia tódalas persoas que residan nos municipios desta Comunidade Autónoma e os transeúntes no territorio da Comunidade, na forma e condicións que establezan a lexislación estatal e os convenios nacionais ou internacionais que resulten de aplicación, así como tódolos galegos de orixe ou ascendencia que, residindo fóra de Galicia, se vexan amparados polos convenios oportunos, no xeito e condicións establecidos neles.
 
2. Igualmente, garánteselle-la protección da saúde e a atención sanitaria con cargo a fondos públicos ós menores e ás mulleres xestantes non incluídos no apartado 1 deste artigo.
 
3. Ademais, garánteselles a tódalas persoas a atención sanitaria en situación de urxencia e emerxencia.
 
 
Artigo 132. Prestacións e servicios sanitarios financiados publicamente.
 
1. A Xunta de Galicia asegúralles, como mínimo, a tódalas persoas a que se refiren os apartados 1 e 2 do artigo anterior as prestacións e os servicios de saúde individual ou colectiva facilitados en cada momento polo sistema nacional de saúde.
 
2. A inclusión de novas prestacións e servicios sanitarios financiados publicamente requirirá a aprobación do Consello da Xunta, por proposta da Consellería de Sanidade, e logo do sometemento destes a un proceso de avaliación tecnolóxica en relación coa súa seguridade, eficacia, efectividade, eficiencia, impacto desde o punto de vista económico e desde o punto de vista ético e da súa contribución ó benestar individual e social, debendo garantirse en todo caso o financiamento correspondente.
 
3. Serán beneficiarios das novas prestacións que se inclúan no financiamento público consonte o prevido no apartado anterior os cidadáns residentes na Comunidade Autónoma de Galicia, nos termos que se establezan en cada caso.
 
 
Capítulo II
 
Dereitos e deberes dos cidadáns no sistema
 
sanitario de Galicia
 
Artigo 133. Dereitos.
 
1. Os cidadáns, no ámbito do sistema sanitario de Galicia, teñen os dereitos seguintes:
 
a) Á protección da saúde e á atención sanitaria con cargo a fondos públicos, nos termos establecidos na lexislación básica do Estado, nesta lei e nas restantes disposicións que sexan de aplicación.
 
b) Ó respecto á súa personalidade, dignidade e intimidade, sen discriminación ningunha por razón de raza, sexo, relixión, opinión, ideoloxía ou calquera outra condición ou circunstancia persoal ou social.
 
c) Á información sobre os servicios a que poden acceder e sobre os requisitos necesarios para o seu uso.
 
d) Á educación sanitaria e á información axeitada que propicien a adopción de hábitos e estilos de vida saudables.
 
e) A medidas de protección da saúde fronte a riscos ambientais e laborais, xerais ou específicos.
 
f) A medidas de prevención da enfermidade de probada efectividade e seguridade.
 
g) A recibir información abonda, comprensible e axeitada cando haxa risco para a saúde pública, incluíndo se fose precisa a información epidemiolóxica necesaria en relación cos problemas de saúde.
 
h) A mante-la súa privacidade e a que se garanta a confidencialidade de toda a información relacionada coa súa enfermidade e atención en calquera centro sanitario de Galicia, nos termos establecidos na lexislación vixente. En todo caso, o grao de confidencialidade daquela información poderá ser decidido polo paciente.
 
i) A que se lles asigne un médico, o nome do cal se lles dará a coñecer, que será o seu interlocutor principal co equipo asistencial. No caso de ausencia, outro médico do equipo asumirá tal responsabilidade.
 
j) A ser advertidos de se os procedementos de prognóstico, diagnóstico e terapéuticos que se lles apliquen poden ser empregados nun proxecto docente ou de investigación, o que en caso ningún poderá comportar perigo adicional para a súa saúde. Nestes casos, será imprescindible o previo consentimento por escrito do paciente e a aceptación por parte do médico e da dirección do correspondente centro sanitario, de acordo coas disposicións que sexan aplicables.
 
k) A recibir, en termos comprensibles, información adecuada, continuada, verbal e escrita, sobre o seu proceso, tanto a persoa enferma coma, se é o caso, os seus familiares ou persoas achegadas, incluíndo diagnóstico, prognóstico e alternativas de tratamento.
 
l) A prestar consentimento informado, ou conformidade expresa do doente, manifestada por escrito, logo de obter unha información axeitada, para a realización dun procedemento diagnóstico ou terapéutico que afecte a súa persoa e que comporte riscos importantes, notorios ou considerables. Non será necesario o consentimento previo do paciente, consonte o establecido na Lei 3/2001, do 28 de maio, e disposicións concordantes, nos casos seguintes:
 
1º. Cando da non-intervención derive un risco para a saúde pública.
 
2º. Cando a persoa enferma non estea capacitada para tomar decisións; neste caso o dereito corresponderalle ó seu representante legal, se o houber, ou ós seus familiares ou persoas achegadas.
 
3º. Cando concorra unha situación de urxencia que non permita demoras por poderse ocasionar lesións irreversibles ou existir risco de falecemento.
 
4º. Cando a persoa afectada manifestase expresamente o seu desexo de non ser informada.
 
m) Á libre elección entre as opcións que lle presente o responsable médico do seu caso e a rexeita-lo tratamento, agás nos casos sinalados nos ordinais 1º, 2º e 3º do apartado anterior, debendo para iso solicitar e asina-la alta voluntaria. De non facelo así, corresponderalle darlle a alta á dirección do centro. Todo iso sen prexuízo de que o paciente poida recibir outros tratamentos alternativos, curativos ou paliativos, se é o caso, sempre que manifestase o seu desexo de someterse a eles.
 
n) A outorga-lo consentimento por substitución e a expresa-las súas vontades anticipadas ó abeiro do establecido na Lei 3/2001, do 28 de maio, e disposicións concordantes.
 
o) A que quede constancia por escrito, ou en soporte técnico adecuado, de todo o seu proceso e a que ó remata-lo episodio asistencial se lle entregue o informe de alta hospitalaria, así como o da interconsulta de atención especializada e o de urxencias.
 
p) A acceder á súa historia clínica e a obte-los informes e resultados das exploracións que sobre o seu estado de saúde ou enfermidade se inclúan nela, así como unha copia dos devanditos documentos, de acordo co establecido na Lei 3/2001, do 28 de maio, e disposicións concordantes.
 
q) A que se lle estendan os informes ou certificacións acreditativos do seu estado de saúde, cando a súa esixencia se estableza mediante unha disposición legal ou regulamentaria.
 
r) A participar, a través dos órganos de participación comunitaria, nas actividades sanitarias, nos termos establecidos nesta lei e nas disposicións que se dicten no seu desenvolvemento.
 
s) A elixir médico xeral e pediatra de entre os que presten os seus servicios na zona de atención primaria do seu lugar de residencia, nos termos establecidos nesta lei e nas disposicións regulamentarias que sexan de aplicación.
 
t) A unha segunda opinión médica co obxecto de fortalece-la relación médico-paciente e complementa-las posibilidades da atención sanitaria, nos termos que se establezan regulamentariamente.
 
u) A que determinadas prestacións sanitarias financiadas publicamente lles sexan dispensadas nuns prazos previamente definidos e coñecidos, que serán establecidos regulamentariamente. A extensión deste dereito realizarase de xeito progresivo, atendendo a gravidade, penosidade e impacto das patoloxías na calidade de vida das persoas enfermas, as dispoñibilidades financeiras da Administración sanitaria autonómica e a capacidade resolutiva dos centros, servicios e establecementos sanitarios do sistema sanitario de Galicia. En todo caso, as intervencións cirúrxicas que se lles deban realizar ós titulares do dereito á protección da saúde e á atención sanitaria financiadas publicamente deberán executarse nun prazo máximo de 180 días naturais desde a inscrición do doente no rexistro da lista de espera, sen prexuízo de que poidan establecerse prazos de resposta inferiores para determinadas intervencións. Co fin de garanti-lo tempo máximo de espera para intervencións cirúrxicas poderase ofertar calquera dos centros hospitalarios que integran a rede galega de atención sanitaria de utilización pública, así como outros centros debidamente acreditados para o efecto, se as circunstancias concorrentes así o aconsellan.
 
v) A emprega-los procedementos de reclamación e suxestións, así como a recibir resposta por escrito nos prazos establecidos regulamentariamente. Tódolos centros, servicios e establecementos sanitarios e sociosanitarios terán permanentemente á disposición dos usuarios formularios de suxestións e reclamacións.
 
w) A dispoñer de información comprensible e axeitada sobre o custo das prestacións e servicios de saúde recibidos.
 
x) A obte-los medicamentos e productos sanitarios que se consideren necesarios para promover, conservar ou restablece-la súa saúde, nos termos establecidos regulamentariamente.
 
y) Ó libre acceso ó Vedor do Paciente.
 
z) A dispoñer en tódolos centros, servicios e establecementos sanitarios e sociosanitarios do sistema sanitario de Galicia dunha carta de dereitos e deberes.
 
2. Os menores, os maiores dependentes, os enfermos mentais, os doentes que padecen enfermidades crónicas e discapacitantes, os pacientes diagnosticados de enfermidades raras ou de baixa incidencia poboacional e as persoas pertencentes a grupos de risco, en tanto que colectivos que deben ser obxecto de especial atención polas administracións sanitarias competentes, teñen dereito a actuacións e programas sanitarios específicos e preferentes, que se executarán a través dos centros, servicios e establecementos da rede galega de atención sanitaria de utilización pública.
 
3. Os enfermos mentais, ademais dos dereitos sinalados nos apartados anteriores, gozan dos dereitos seguintes:
 
a) Cando nos ingresos voluntarios desaparecese a plenitude de facultades durante o internamento, a dirección do centro deberá solicita-la correspondente ratificación xudicial para a súa continuación, nos termos establecidos no artigo 763 da Lei de axuizamento civil.
 
b) Nos ingresos forzosos, o dereito a que se reexamine periodicamente a necesidade do internamento, nos termos do precepto a que se refire o epígrafe anterior.
 
c) Os enfermos mentais menores de idade, ó internamento en centros ou unidades de saúde mental infanto-xuvenil.
 
4. Tódolos dereitos previstos nos apartados 1, 2 e 3 deste artigo serán exercidos en relación coas administracións sanitarias públicas de Galicia, que garantirán a súa execución a través dos centros, servicios e establecementos da rede galega de atención sanitaria de utilización pública. Os dereitos recollidos nas letras b), c), h), i), j), k), l), m), n), o), p), q), v), w), y) e z) do apartado 1, así como no apartado 3 deste artigo, serán exercidos tamén en relación cos servicios sanitarios privados.
 
 
Artigo 134. Deberes.
 
Os cidadáns, en relación coas institucións e organismos do sistema sanitario de Galicia, teñen os deberes e obrigas individuais seguintes:
 
1. Cumpriren as prescricións xerais de natureza sanitaria comúns a toda a poboación, así como as específicas determinadas polos servicios sanitarios.
 
 
2. Coidaren as instalacións e colaboraren no mantemento da habitabilidade das institucións sanitarias e sociosanitarias.
 
3. Responsabilizárense do uso axeitado das prestacións ofrecidas polo sistema sanitario.
 
4. Manteren o debido respecto ás normas establecidas en cada centro, así como ó persoal que preste servicios neles.
 
5. Asinaren a alta voluntaria nos casos nos que non se acepte o tratamento, agás que existan outros tratamentos alternativos, curativos ou paliativos, e o paciente desexe recibilos, caso no que tal situación deberá quedar debidamente documentada despois da información correspondente.
 
6. Cooperaren coas autoridades sanitarias na prevención das enfermidades.
 
 
Artigo 135. Efectividade dos dereitos e incumprimento dos deberes.
 
A Administración sanitaria de Galicia garantirá e tutelará, mediante a adopción de medidas axeitadas, a efectividade dos dereitos a que se refire esta lei.
 
As infraccións por violacións destes dereitos e o incumprimento dos deberes estarán sometidos ó réxime sancionador previsto nesta lei, sen prexuízo da responsabilidade de calquera orde na que puidese incorre-lo seu autor segundo a lexislación vixente.
 
 
Capítulo III
 
Vedor do Paciente
 
Artigo 136. Obxecto e natureza.
 
1. O Vedor do Paciente é un órgano da Administración sanitaria que xestionará as suxestións, queixas e reclamacións que poidan formula-los pacientes ou os seus lexítimos representantes en relación cos dereitos e os deberes establecidos nesta lei, sen prexuízo de que os interesados poidan utiliza-las vías de reclamación ou de recurso establecidas na lexislación vixente para a defensa dos seus dereitos. Ademais, intermediará nos conflictos que presenten os usuarios do sistema galego de saúde, para o cal recompilará a información que considere oportuna en relación co funcionamento dos centros, servicios e establecementos do sistema.
 
2. Consonte a súa natureza consultiva, o Vedor do Paciente é un órgano independente na estructura da Administración sanitaria ó que se dotará dos medios persoais e materiais necesarios para asegura-la eficacia da súa actuación.
 
3. Co fin de obte-la seguridade de que os informes, recomendacións e comentarios do Vedor do Paciente son adecuadamente considerados por aqueles que deban soluciona-los conflictos presentados, corrixi-los defectos observados ou implanta-las melloras propostas, poñerá en coñecemento do conselleiro de Sanidade todas aquelas incidencias que comporten obstrucción, negativa ou resistencia ó normal exercicio das súas funcións, co obxecto de remover obstáculos ou inicia-los correspondentes procedementos de responsabilidade.
 
 
Artigo 137. Ámbito de actuación.
 
As actuacións do Vedor do Paciente terán como ámbito o territorio da Comunidade Autónoma de Galicia, agás nas continxencias que poidan xurdir na atención sanitaria ós desprazados.
 
 
Artigo 138. Actuacións.
 
1. O Vedor do Paciente poderá iniciar e proseguir de oficio ou a petición de parte calquera investigación que conduza ó esclarecemento dos actos e as resolucións da administración relacionados cos servicios sanitarios e sociosanitarios.
 
2. Poderá dirixir queixas ó Vedor do Paciente toda persoa natural ou xurídica que invoque un interese lexítimo en relación con situacións de lesión dos dereitos dos pacientes recoñecidos nesta lei.
 
3. A autoridade administrativa en asuntos da súa competencia non poderá presentar queixas ante o Vedor do Paciente, agás cando exerza como responsable directo dunha persoa menor de idade ou incapacitada legalmente na súa condición de usuaria.
 
4. O Vedor do Paciente elaborará unha memoria anual da súa actividade na que analizará o tipo de reclamacións, queixas e suxestións presentadas e cáles foron as propostas concretas en relación coa súa solución. Da devandita memoria daráselle conta ó Consello da Xunta.
 
 
Artigo 139. Facultades.
 
1. O Vedor do Paciente terá acceso directo a calquera centro asistencial ou administrativo do sistema sanitario de Galicia e, con suxeición á normativa de protección de datos, a calquera dos seus arquivos e rexistros. Para estes efectos, o Vedor do Paciente, así como as persoas que colaboren con el, terán a consideración de axentes da autoridade.
 
2. As administracións públicas sanitarias relacionadas cos dereitos e deberes establecidos nesta lei, entidades e organismos delas dependentes, así como os centros, servicios e establecementos sanitarios e sociosanitarios do sistema sanitario de Galicia, e o persoal que presta servicios neles, teñen a obriga de colaborar co Vedor do Paciente no desenvolvemento das súas actuacións.
 
3. Calquera que fora a entidade ou persoa do sistema sanitario de Galicia requirida de información terá a obriga de atendela nun prazo non superior a quince días naturais desde o día da recepción da documentación de petición polo Vedor do Paciente.
 
4. A negativa ou neglixencia das persoas obrigadas a colaborar co Vedor do Paciente no envío dos informes que este lles solicite, ou en facilita-lo acceso a expedientes ou documentación necesaria para a investigación, dará lugar a responsabilidades administrativas.
 
 
Artigo 140. Nomeamento e cesamento.
 
1. O Vedor do Paciente será nomeado e separado polo conselleiro de Sanidade mediante orde que se publicará no Diario Oficial de Galicia.
 
2. Se o nomeamento recae nun funcionario público, pasará á situación administrativa de servicios especiais mentres desenvolva o cargo.
 
 
Artigo 141. Incompatibilidades.
 
O Vedor do Paciente sométese ó réxime de incompatibilidades establecido na Lei 9/1996, do 18 de outubro, de incompatibilidades dos membros da Xunta de Galicia e altos cargos da Administración autonómica, e disposicións concordantes, sendo ademais incompatible co exercicio de todo cargo público ou actividade política ou sindical.
 
 
==Título IX==
 
Infraccións e sancións
 
 
Artigo 142. Concepto e procedemento.
 
1. Son infraccións sanitarias as accións ou omisións tipificadas nesta lei e nas leis estatais e autonómicas que lles sexan de aplicación.
 
2. As infraccións serán obxecto, trala incoación do oportuno expediente, das sancións administrativas establecidas neste título, sen prexuízo da responsabilidade civil, penal ou doutra orde que puidese concorrer.
 
3. En calquera momento do procedemento sancionador no que o órgano instructor considere que as infraccións puidesen ser constitutivas de delicto, a administración pasaralle o tanto de culpa á xurisdicción competente e absterase de segui-lo procedemento sancionador mentres a autoridade xurisdiccional non dicte resolución xudicial firme. De non estimarse a existencia de delicto, a administración continuará o expediente sancionador, tomando como base os feitos que os tribunais considerasen probados.
 
4. Igualmente, se o órgano competente para resolve-lo procedemento sancionador tivese coñecemento da instrucción de causa penal ante os tribunais de xustiza e estimase que existe identidade de suxeito, feito e fundamento entre a infracción administrativa e a infracción penal que puidese concorrer, acordará a suspensión do procedemento ata que recaia resolución xudicial firme.
 
5. As medidas administrativas que se adoptaren para salvagarda-la saúde e seguridade das persoas manteranse ata que a autoridade xudicial se pronuncie verbo delas, ou ben cese a súa necesidade.
 
6. En caso ningún se impoñerá unha dobre sanción polos mesmos feitos e en función dos mesmos intereses públicos protexidos, malia que deberán esixirse as demais responsabilidades que se deduzan doutros feitos ou infraccións concorrentes.
 
7. Non terán carácter de sanción a clausura ou peche de establecementos, instalacións ou servicios que non conten coas autorizacións ou rexistros sanitarios preceptivos, ou a suspensión do seu funcionamento ata que se rectifiquen os defectos ou se cumpran os requisitos esixidos por razóns de sanidade, hixiene ou seguridade, nin a retirada do mercado, cautelar ou definitiva, de productos ou servicios polas mesmas razóns.
 
 
Artigo 143. Cualificación das infraccións.
 
As infraccións cualifícanse como leves, graves e moi graves, atendendo os criterios de risco para a saúde, contía do eventual beneficio obtido, grao de intencionalidade, gravidade da alteración sanitaria e social producida, xeneralización da infracción e reincidencia.
 
 
Artigo 144. Infraccións leves.
 
Sen prexuízo das que establezan outras leis especiais, tipifícanse como infraccións sanitarias leves as seguintes:
 
a) As simples irregularidades no cumprimento da normativa sanitaria vixente, sen transcendencia directa para a saúde pública, que non se atopen expresamente recollidas nesta relación.
 
b) O incumprimento simple do deber de colaboración coas autoridades sanitarias para a elaboración dos rexistros e documentos de información sanitaria establecidos legal ou regulamentariamente.
 
c) A negativa a informa-las persoas que se dirixan ós servicios sanitarios sobre os dereitos e obrigas que as afectan, nos termos establecidos nesta lei.
 
d) A emisión ou difusión ó público de anuncios publicitarios ou propaganda comercial por calquera medio, con repercusión directa sobre a saúde humana ou co fin de promove-la contratación de bens ou servicios sanitarios, sen dispoñer da correspondente autorización administrativo-sanitaria.
 
e) A obstrucción do labor inspector mediante calquera acción ou omisión que o perturbe ou atrase.
 
f) A identificación falsa ou contraria ó principio de veracidade en canto ós méritos, experiencia ou capacidade técnica do persoal sanitario na súa actividade profesional e nas súas relacións asistenciais coa poboación, agás cando mereza ser cualificada como grave ou moi grave.
 
 
g) O incumprimento, por simple neglixencia, dos requisitos, obrigas ou prohibicións establecidos na normativa sanitaria, así como calquera outro comportamento, a título de imprudencia ou inobservancia, sempre que se produza alteración ou risco sanitario e este sexa de escasa incidencia.
 
h) Aquelas que, ó abeiro dos criterios previstos neste artigo, merezan a cualificación de leves ou non proceda a súa cualificación como faltas graves ou moi graves.
 
 
Artigo 145. Infraccións graves.
 
Sen prexuízo das que establezan outras leis especiais, tipifícanse como infraccións sanitarias graves as seguintes:
 
a) O exercicio ou desenvolvemento de actividades sen a correspondente autorización ou rexistro sanitario preceptivo, ou transcorrido o seu prazo de vixencia, así como a modificación non autorizada pola autoridade competente das expresas condicións técnicas ou estructurais sobre as cales se outorgase a autorización correspondente.
 
b) A creación, modificación ou supresión de centros, servicios ou establecementos sanitarios sen obte-las autorizacións administrativas correspondentes, consonte a normativa que sexa de aplicación, así como o incumprimento das normas relativas ó rexistro e acreditación destes.
 
c) O incumprimento dos requirimentos específicos e das medidas cautelares ou definitivas que formulen as autoridades sanitarias, sempre que se produza por primeira vez e non concorra dano grave para a saúde das persoas.
 
d) A resistencia a subministrar datos, facilitar información ou prestar colaboración ás autoridades sanitarias ou ós seus axentes no desenvolvemento dos labores de inspección ou control sanitarios.
 
e) O incumprimento, por neglixencia grave, dos requisitos, condicións, obrigas ou prohibicións establecidas na vixente lexislación en materia sanitaria, así como calquera outro comportamento que supoña imprudencia grave, sempre que ocasionen alteración ou risco sanitario, aínda que sexan de escasa entidade. E o mesmo incumprimento e comportamento cando, cometidos por neglixencia simple, produzan risco ou alteración sanitaria grave. Para os efectos deste epígrafe, constituirá un suposto de neglixencia a omisión do deber de control ou a falta dos controis ou precaucións esixibles na actividade, servicio ou instalación de que se trate.
 
f) A promoción ou venda para uso alimentario ou a utilización ou posesión de aditivos ou substancias estrañas de uso non-autorizado pola normativa vixente na elaboración do producto alimenticio ou alimentario de que se trate, cando non produzan riscos graves e directos para a saúde dos consumidores.
 
g) A elaboración, distribución, subministración ou venda de preparados alimenticios, cando a súa presentación induza a confusión sobre as súas verdadeiras características sanitarias ou nutricionais, e o uso de selos ou identificacións falsas en calquera das actuacións citadas.
 
h) Dificultarlles ou impedírlle-lo desfrute dos dereitos recoñecidos nesta lei ós usuarios do sistema sanitario, ben sexa no eido dos servicios sanitarios ou sociosanitarios públicos ou privados.
 
i) A comisión por neglixencia das conductas tipificadas como infracción moi grave, cando o risco ou alteración sanitaria producida sexa de escasa entidade.
 
j) A reincidencia na comisión de infraccións leves nos últimos tres meses.
 
k) As actuacións tipificadas no artigo 144 que, a teor do grao de concorrencia dos elementos a que se refire o artigo 143, merezan a cualificación de faltas graves ou non proceda a súa cualificación como faltas leves ou moi graves.
 
l) As actuacións que por razón da súa expresa cualificación na normativa especial sanitaria aplicable en cada caso merezan a tipificación de faltas graves ou non proceda a súa cualificación como faltas leves ou moi graves.
 
m) O incumprimento por parte do persoal que en virtude das súas funcións deba ter acceso á información relacionada co estado individual de saúde do deber de garanti-la confidencialidade e a intimidade das persoas.
 
n) As que sexan concorrentes con outras infraccións sanitarias leves ou puidesen servir para facilitalas ou encubrilas.
 
o) As que teñan esta cualificación na normativa especial aplicable ó caso.
 
 
Artigo 146. Infraccións moi graves.
 
Sen prexuízo das que establezan outras leis especiais, tipifícanse como infraccións sanitarias moi graves as seguintes:
 
a) O incumprimento das medidas cautelares ou definitivas que adopten as autoridades sanitarias competentes, cando se produzan de xeito reiterado ou cando concorra dano grave para a saúde das persoas.
 
b) A resistencia, coacción, ameaza ou represalia, desacato ou calquera outra forma de presión exercida sobre as autoridades sanitarias ou os seus axentes.
 
c) O incumprimento consciente e deliberado dos requisitos, obrigas ou prohibicións establecidos na normativa sanitaria, ou calquera comportamento doloso, sempre que ocasionen alteración, danos ou risco sanitario grave.
 
d) A preparación, distribución, subministración, venda de alimentos, bebidas ou productos relacionados directa ou indirectamente coa alimentación humana que conteñan xermes, substancias químicas ou radioactivas, toxinas ou parasitos capaces de producirlle ou transmitirlle enfermidades ó home.
 
 
e) A promoción ou venda para uso alimentario ou a utilización ou posesión de aditivos ou substancias estrañas de uso non-autorizado pola normativa vixente na elaboración ou conservación do producto alimenticio ou alimentario de que se trate, cando produza riscos graves e directos para a saúde dos consumidores.
 
f) O desvío para consumo humano de productos non-aptos para iso ou destinados especificamente para outros usos.
 
g) O incumprimento, en xeral, dos requisitos, condicións, obrigas ou prohibicións establecidos na lexislación sanitaria vixente, ou a falta de dilixencia ou precaucións esixibles cando produzan un risco grave ou directo para a saúde pública.
 
h) A reincidencia na comisión de faltas graves nos últimos cinco anos.
 
i) As actuacións tipificadas nos artigos 144 e 145 que, consonte o grao de concorrencia dos elementos a que se refire o artigo 143, merezan a cualificación de faltas moi graves ou non proceda a súa cualificación como faltas leves ou graves.
 
j) As actuacións que por razón da súa expresa cualificación na normativa especial sanitaria aplicable en cada caso merezan a tipificación de faltas moi graves ou non proceda a súa cualificación como faltas leves ou graves.
 
k) As que sexan concorrentes con outras infraccións sanitarias graves, ou servisen para facilitar ou encubri-la súa comisión.
 
l) O incumprimento reiterado dos requirimentos específicos que formulen as autoridades sanitarias.
 
m) A negativa absoluta a facilitarlles información ou prestarlles colaboración ós servicios de inspección e control.
 
 
Artigo 147. Sancións.
 
1. As infraccións serán sancionadas gardando a debida adecuación entre a gravidade do feito constitutivo da infracción e a sanción aplicada, establecéndose unha gradación desta de mínimo, medio e máximo para cada nivel de cualificación, en función da fraude ou conivencia, incumprimento das advertencias previas, número de persoas afectadas, prexuízos causados, beneficios obtidos a causa da infracción e permanencia e transitoriedade dos riscos.
 
2. As infraccións sanitarias tipificadas nos artigos 144, 145 e 146 serán sancionadas con multas, consonte a gradación seguinte:
 
a) Infraccións leves:
 
Grao mínimo: Ata 601,01 euros.
 
Grao medio: De 601,02 a 1.803,04 euros.
 
Grao máximo: De 1.803,05 a 3.005,06 euros.
 
b) Infraccións graves:
 
Grao mínimo: De 3.005,07 a 6.010,12 euros.
 
Grao medio: De 6.010,13 a 10.517,71 euros.
 
Grao máximo: De 10.517,72 a 15.025,30 euros.
 
c) Infraccións moi graves:
 
Grao mínimo: De 15.025,31 a 120.202,42 euros.
 
Grao medio: De 120.202,43 a 360.607,26 euros.
 
Grao máximo: De 360.607,27 a 601.012,11 euros.
 
As cantidades expresadas poden rebordarse ata acada-lo quíntuplo do valor dos productos ou servicios obxecto da infracción.
 
3. Sen prexuízo da multa que proceda consonte o previsto no apartado anterior, e para os efectos de evitar que a comisión de infraccións resulte máis beneficiosa para a persoa que comete a infracción có cumprimento das normas infrinxidas, a sanción económica que se é o caso se impoña poderá ser incrementada coa contía do beneficio ilícito obtido.
 
4. Nos supostos de infraccións moi graves, o Consello da Xunta poderá acorda-lo peche temporal do establecemento, instalación ou servicio por un prazo máximo de cinco anos, todo iso cos efectos laborais que determina a lexislación aplicable nesta materia.
 
5. A autoridade á que lle corresponda resolve-lo expediente poderá acordar, como sanción accesoria, o comiso de bens ou productos deteriorados, caducados, non-autorizados ou que por calquera outra causa poidan entrañar risco para a saúde ou a seguridade das persoas, e serán por conta de quen cometa a infracción os gastos que orixine a súa intervención, depósito, comiso, transporte ou destrucción.
 
6. As contías sinaladas no apartado 2 poderán ser actualizadas periodicamente polo Consello da Xunta, tendo en conta a variación dos índices de prezos para o consumo.
 
 
Artigo 148. Competencia para a imposición de sancións.
 
1. Os órganos da Xunta de Galicia competentes para a imposición das sancións previstas nesta lei son os seguintes:
 
a) Os órganos da Consellería de Sanidade e do Servicio Galego de Saúde, se é o caso, ata 120.202,42 euros, nos termos que se establezan regulamentariamente.
 
b) O Consello da Xunta, desde 120.202,43 euros.
 
2. Os concellos da Comunidade Autónoma, ó abeiro das súas respectivas ordenanzas municipais, poderán sanciona-las infraccións previstas nesta lei, sempre que as devanditas infraccións afecten as áreas de responsabilidade mínima sobre as que exercen competencias de control sanitario.
 
3. Para os efectos do apartado anterior, deberá comunicárselle á Consellería de Sanidade a ordenanza municipal pola que se acorda exerce-la devandita potestade sancionadora, así como os expedientes sancionadores incoados ó seu abeiro e as resolucións definitivas que recaian, se é o caso. Cando pola natureza e gravidade da infracción teña que superarse a contía máxima establecida no parágrafo anterior, a entidade local correspondente remitiralle á Consellería de Sanidade as actuacións que constan no expediente, debidamente tramitado, xunto coa proposta de sanción. A Consellería de Sanidade comunicaralle á entidade local correspondente a sanción recaída, así como as restantes actuacións que deriven da súa intervención.
 
4. A Administración da Xunta de Galicia poderá actuar en substitución dos municipios nos supostos e cos requisitos previstos na lexislación de réxime local.
 
 
Artigo 149. Medidas cautelares.
 
Unha vez iniciado o procedemento sancionador, o órgano competente para resolver poderá adoptar, logo da audiencia do interesado e mediante acordo motivado, as medidas cautelares que resulten necesarias para asegura-lo cumprimento da resolución que puidese recaer, así como o cumprimento da legalidade e a salvagarda da saúde pública. Tales medidas, entre outras, poderán ser:
 
a) A suspensión total ou parcial da actividade.
 
b) A clausura de centros, servicios, establecementos ou instalacións.
 
c) A esixencia de fianza.
 
 
Artigo 150. Clausura de centros, servicios e establecementos sanitarios ou sociosanitarios.
 
Non terán carácter de sanción a clausura ou peche de establecementos, instalacións ou servicios que non conten coas previas autorizacións ou rexistros sanitarios preceptivos, ou a suspensión do seu funcionamento ata que se emenden os defectos ou se cumpran os requisitos esixidos por razóns de sanidade, hixiene ou seguridade.
 
 
Artigo 151. Prescrición e caducidade.
 
1. As infraccións e sancións tipificadas nesta lei como leves prescriben ó ano, as graves ós dous anos e as moi graves ós cinco anos.
 
2. A prescrición das infraccións comezará a computarse desde o día no que se cometese a infracción e interromperase desde o momento no que o procedemento se dirixa contra o presunto infractor. Ademais, o prazo de prescrición das sancións comezará a contar desde o día seguinte a aquel no que adquira firmeza a resolución pola que se impón a sanción.
 
3. A acción para persegui-las infraccións caducará se, coñecida pola administración competente a existencia dunha infracción e rematadas as dilixencias dirixidas ó esclarecemento dos feitos, transcorresen seis meses sen que a autoridade competente ordenase incoa-lo oportuno procedemento. Para tal efecto, se houber toma de mostras, as actuacións da inspección entenderanse finalizadas despois de practicada a análise inicial.
 
 
Título X
 
Docencia, formación e investigación sanitarias
 
Capítulo I
 
Docencia e formación
 
Artigo 152. Principios xerais.
 
1. A Xunta de Galicia velará pola coordinación entre os sistemas sanitario e educativo de Galicia, co fin de conseguir unha maior adecuación da formación dos profesionais ás necesidades de saúde da poboación.
 
2. A rede galega de atención sanitaria de utilización pública estará en disposición de ser aproveitada para a docencia de pregrao e de posgrao; para este efecto estableceranse os convenios de colaboración oportunos.
 
3. A Consellería de Sanidade promoverá a formación continuada dos profesionais sanitarios, co obxectivo de axeita-los seus coñecementos e habilidades ás necesidades do sistema sanitario de Galicia.
 
 
Artigo 153. Colaboración en materia de educación e sanidade.
 
1. As autoridades públicas competentes en educación e sanidade establecerán o réxime de colaboración entre as universidades e as institucións sanitarias nas que se deben impartir ensinanzas universitarias, para os efectos de garanti-la docencia práctica de medicina, enfermería e outras ensinanzas que así o esixisen, mediante os oportunos convenios.
 
2. As universidades deberán contar, alomenos, cun hospital e tres centros de atención primaria para o exercicio docente e investigador, concertados segundo o establecido polas disposicións vixentes.
 
3. Os centros de formación profesional da rama sanitaria contarán con centros asistenciais concertados, segundo as necesidades das distintas especialidades e de acordo coas necesidades organizativas do sistema sanitario de Galicia.
 
4. As consellerías competentes en materia de educación e sanidade promoverán a revisión e mellora continuada dos programas docentes das ensinanzas relacionadas coas ciencias da saúde, co obxecto de consegui-la mellor adecuación da formación dos profesionais e as necesidades do sistema sanitario de Galicia.
 
 
Capítulo II
 
Investigación
 
 
Artigo 154. Fomento.
 
As actividades de investigación fomentaranse no sistema sanitario de Galicia como elemento fundamental para o seu progreso.
 
 
Artigo 155. Coordinación.
 
1. A maior eficiencia na asignación e no emprego dos recursos públicos de calquera procedencia para programas de investigación require ineludiblemente a súa axeitada coordinación.
 
2. Para tal fin, a Consellería de Sanidade participará nas políticas e no establecemento de prioridades de investigación no eido da saúde.
 
 
Capítulo III
 
Escola Galega de Administración Sanitaria
 
 
Artigo 156. Características e obxectivos.
 
1. A Escola Galega de Administración Sanitaria ten personalidade xurídica e patrimonio propios e configúrase como unha fundación pública adscrita á Consellería de Sanidade.
 
2. O obxecto da Escola Galega de Administración Sanitaria é a docencia, a formación e a investigación en administración e xestión sanitaria, sociosanitaria e saúde pública, e dirixirá a súa actividade tanto ós profesionais da sanidade galega coma a aqueloutros interesados no desenvolvemento sanitario de Galicia.
 
3. A fundación rexerase polos seus estatutos así como polas disposicións legais que lle sexan aplicables. En materia de persoal e contratación seralle de aplicación o disposto na Lei 10/1996, do 5 de novembro, de actuación de entes e empresas nas que teña participación maioritaria a Xunta de Galicia.
 
 
Artigo 157. Funcións.
 
1. A Escola Galega de Administración Sanitaria axustará a súa actividade ós fins de interese xeral, desenvolvendo, entre outras, as funcións seguintes:
 
a) A programación e execución dos programas de docencia e formación.
 
b) A programación e o financiamento de actuacións, bolsas e axudas á formación e investigación.
 
c) A edición, realización e difusión de estudios e traballos de carácter científico e de toda clase de publicacións.
 
d) O asesoramento que lle sexa solicitado por calquera entidade ou institución dependente das administracións públicas sanitarias de Galicia, así como por parte doutras entidades públicas ou privadas.
 
2. As organizacións sindicais participarán no deseño do plan de formación continuada do persoal das institucións sanitarias do Servicio Galego de Saúde.
 
 
Artigo 158. Financiamento.
 
1. A Escola Galega de Administración Sanitaria finánciase cos recursos seguintes:
 
a) As achegas consignadas nos orzamentos xerais da Comunidade Autónoma.
 
b) As achegas das universidades e doutros centros docentes que colaboren con ela.
 
c) As achegas procedentes de entidades e institucións coas que se subscriban acordos ou convenios.
 
d) Os dereitos de inscrición ós cursos e a calquera outra actividade que realice, así como a venda de publicacións.
 
e) Os rendementos do seu patrimonio.
 
f) As doazóns ou calquera outra achega voluntaria.
 
g) Os créditos e préstamos que lle sexan concedidos.
 
2. A actividade realizada pola Escola Galega de Administración Sanitaria para a Consellería de Sanidade regularase a través dos convenios oportunos nos que se fixarán as directrices de actuación, os obxectivos que se pretendan e os recursos asignados para iso.
 
 
==Disposicións adicionais==
 
Primeira. Provisión definitiva de postos da clase de médicos titulares.
 
Os funcionarios do corpo facultativo superior da Xunta de Galicia, escala de atención primaria e especializada, subescala de atención primaria, clase de médicos titulares, que á entrada en vigor desta lei se atopen en destino provisional en postos da devandita clase pasarán a ocupalos con carácter definitivo.
 
Segunda. Provisión definitiva de postos da clase de practicantes titulares.
 
Os funcionarios do corpo facultativo de grao medio da Xunta de Galicia, escala de atención primaria e especializada, subescala de atención primaria, clase de practicantes titulares, que á entrada en vigor desta lei se atopen en destino provisional en postos da devandita clase pasarán a ocupalos con carácter definitivo.
 
Terceira. Servicios prestados en postos directivos.
 
Os períodos de tempo acreditados no desenvolvemento de postos directivos das institucións sanitarias da Seguridade Social, como consecuencia do nomeamento expedido para estes efectos, poderán ser obxecto de análise nos procesos de selección, promoción interna e mobilidade do persoal estatutario como servicios prestados na categoría estatutaria de orixe.
 
 
==Disposicións transitorias==
 
Primeira. Desenvolvemento da estructura do Servicio Galego de Saúde.
 
De conformidade co previsto no parágrafo 3 do artigo 37 desta lei, no prazo de seis meses contados a partir da súa entrada en vigor aprobarase o desenvolvemento regulamentario da estructura central e periférica do Servicio Galego de Saúde, manténdose entrementres vixentes as normas de estructura contidas no Decreto 45/2002, do 8 de febreiro, polo que se establece a estructura orgánica do Servicio Galego de Saúde, así como as delegacións competenciais necesarias para o funcionamento transitorio antes referido, contidas na Orde do 14 de marzo de 2002, sobre delegación de competencias en órganos centrais e periféricos do Servicio Galego de Saúde.
 
Segunda. Organización das áreas sanitarias.
 
Manterase a actual organización das áreas sanitarias mentres non se aprobe mediante decreto do Consello da Xunta de Galicia a súa nova configuración, de conformidade co previsto no artigo 7 desta lei.
 
Terceira. Adaptación da actual rede de hemodoazón e hemoterapia.
 
A Xunta de Galicia procederá a adapta-la actual rede de hemodoazón e hemoterapia da Comunidade Autónoma de Galicia ó establecido nesta lei, no prazo dun ano a partir da súa entrada en vigor.
 
 
==Disposición derrogatoria==
 
Derrogación de determinadas disposicións.
 
Quedan derrogadas cantas disposicións se opoñan ó disposto nesta lei e, en particular:
 
a) A Lei 1/1989, do 2 de xaneiro, do Servicio Galego de Saúde, agás os seus artigos 1 e 2, que se manterán vixentes.
 
b) A Lei 8/1991, do 23 de xullo, que modificaba a anterior.
 
 
==Disposicións derradeiras==
 
Primeira. Desenvolvemento regulamentario da lei.
 
Autorízase o Consello da Xunta para que aprobe os regulamentos que sexan necesarios para a aplicación e o desenvolvemento desta lei.
 
Segunda. Entrada en vigor da lei.
 
Esta lei entrará en vigor dous meses despois da súa publicación no Diario Oficial de Galicia.
 
[[Category:documentos legais galegos]]
[[Category:GL-L]]