Lei 4/1995, do 24 de maio, de dereito civil de Galicia: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Liña 60:
Na reunión anual da veciña, polo menos someteranse a aprobación as contas do ano anterior e fixaranse os plans ou obxectivos de actuación para o ano seguinte. Os acordos inusitados serán documentados.
 
==Título III: Dereitos reais==
=== Capítulo I. Comunidades===
Dereitos reais
====Sección 1ª: Dos montes veciñais en mancomún 7====
 
Capítulo I. Comunidades
 
Sección 1ª Dos montes veciñais en mancomún 7
 
 
Artigo 14<br>
Son montes veciñais en mancomún, e rexeranse pola súa lexislación específica, os que, co independencia da súa orixe, das súas posibilidades productivas, do seu aproveitamento actual e da súa vocación agraria, pertenzan a agrupacións veciñais na súa calidade de grupos sociais, e non como entidades administrativas, e veñan aproveitándose consuetudinariamente en réxime de comunidade se asignación de cotas polos membros daquelas na súa condición de veciños con casa aberta e con fume.
 
==== Sección 2ª: Da comunidade en materia de augas ====
 
 
Artigo 15<br>
1. O propietario dunha leira pode aproveita-las augas da chuvia, estancadas ou non, facendo saí-la sobrantes polo lugar acostumado.
Liña 86 ⟶ 79:
O disposto neste capítulo deixará a salvo o establecido na vixente lexislación de augas.
 
==== Sección 3ª: Dos muíños de herdeiros ====
 
 
Artigo 18<br>
Son muíños de herdeiros os de propiedade común indivisible dedicados a moer grans para consumo familiar e alimentación do gando dos seus copropietarios.
Liña 101 ⟶ 92:
2. Os acordos da maioría que modifiquen o uso e aproveitamento serán executivos, pero impugnables no trinta días seguintes ó acordo ou á notificación.
 
====Sección 4ª: Das agras e dos vilares====
 
 
Artigo 21<br>
1. A propiedade sobre as leiras integrantes da agra ou vilar levará inherente un dereito de copropiedade sobre os seus valos e cercados.
Liña 117 ⟶ 106:
Ningún propietario ou persoa que a título distinto utilice a leira ou leiras da agra estará obrigado a paga melloras, novos servicios ou instalacións, pero non as poderá aproveitar sen antes paga-lo que ll corresponda á súa leira ou leiras.
 
===Capítulo II. Servidumes e serventías<br>===
====Sección 1ª: Da servidume de paso====
 
 
Artigo 25<br>
A servidume de paso adquírese por lei, por dedicación do dono do predio servente ou por negoci xurídico bilateral, calquera que sexa a forma na que aquel se expresase. Igualmente, pódese adquirir pol súa poses ión pública, pacífica e ininterrompida durante o prazo de vinte anos, que comezará a contars desde o momento en que empezase a exercitarse.
Liña 142 ⟶ 129:
2. Ata o transcurso do devandito prazo tampouco se extinguirá por falta de utilidade no exercicio. Se embargo, se a servidume deviñese inútil por non lle reportar vantaxe ningunha ó predio dominante, titular do predio servente poderá solicita-la suspensión do exercicio en tanto a servidume non recobre utilidade ou non transcorra o prazo legal de extinción.
 
==== Sección 2ª: Das serventías ====
 
 
Artigo 30<br>
O paso que se efectúa sobre un terreo que non teña carácter público e do que non conste o dominio ou identidade individualizada dos que o utilizan será considerado serventía ou servicio, calquera que fose que cada un dos usuarios ou causantes cedese para a súa constitución ou establecemento.
Liña 154 ⟶ 139:
O exercicio de paso para a realización das faenas agrícolas en leiras ou parcelas dentro da agra ou vila practicarase do modo e da forma que se derivase do costume do cultivo á mesma man ou folla, arró cómaro ou ribazo. Quen cambiase o cultivo respecto da xeneralidade non poderá realizar, en tant estivesen pendentes as colleitas, outro paso que o de a pé polo lugar por onde non cause prexuízo para o outros.
 
===Capítulo III. Do cómaro, ribazo ou arró===
 
 
Artigo 33<br>
O cómaro, ribazo ou arró e os muros de contención de leiras estremeiras sitas a distinto nivel ou socalco suponse que forman parte do predio sito no plano superior.