Lei 4/1995, do 24 de maio, de dereito civil de Galicia: Diferenzas entre revisións

 

 

O dereito civil de Galicia está integrado polos usos e costumes propios e polas normas contidas na presente lei, así como polas demais leis galegas que o conserven, desenvolvan ou modifiquen.

 

Os usos e costumes notorios non requirirán proba. Son notorios, ademais dos usos e costume compilados, os aplicados polo Tribunal Supremo, polo Tribunal Superior de Xustiza de Galicia ou pola antiga Audiencia Territorial de Galicia.

 

1. Aplicaranse o Código civil e as demais leis civís comúns cando, ó faltar costumes e leis civís galegos esas normas non se opoñan ós principios do ordenamento xurídico galego 2. Non serán aplicables os usos e costumes cando fosen contrarios a leis imperativas.

 

O dereito civil galego terá eficacia no territorio da Comunidade Autónoma. Exceptúanse os casos no que, conforme o dereito interrexional ou internacional privado, deban aplicarse outras normas.

 

1. A suxeición ó dereito civil de Galicia determinarase pola veciñanza civil , consonte o disposto no dereito civil común.

2. Os galegos que residan fóra de Galicia terán dereito a mante-la veciñanza civil galega consonte disposto no dereito civil común e, en consecuencia, poderán seguir suxeitos ó dereito civil de Galicia.

 

==Título I: Da situación de ausencia non declarada==

Na situación de ausencia non declarada xudicialmente, para os actos e negocios de administración que non admitan demora, o cónxuxe non separado legalmente, os descendentes e mailos ascendentes, por esta orde, con capacidade xurídica plena, maio res en idade en relación cos do seu grao, representarán ó ausente mentres a citada situación permaneza.

 

Os bens do ausente a que se refire o artigo anterior serán aproveitados polo cónxuxe e, no seu defecto polas persoas referidas nese artigo, de acordo coa mesma prelación e coa obriga de render contas.

 

Nos casos referidos anteriormente, o representante do ausente percibirá, como mínimo, o vintecinco po cento dos froitos netos dos bens que goberne.

 

==Título II: Da casa e da veciña==

A casa patrucial e os seus anexos constitúen un patrimonio indivisible.

 

Os patrucios dunha parroquia constitúen a veciña, que administra os bens en mancomún, segundo costume ou consonte o acordado pola maioría. Quedarán excluídos deste réxime os montes veciñais e mancomún, que se rexerán pola súa propia lexislación.

 

A veciña reunirase polo menos unha vez ó ano, cando, como e onde o acorde, e estará presidida polo vigairo ou patrucio de máis idade ou pola persoa escollida pola maioría dos patrucios. O presidente te voto de calidade en caso de empate.

 

O presidente chamará ós patrucios con tres días de antelación. De non o facer así, a veciña reunirase o 3 de decembro de cada ano, agás que houbese costume de xuntarse outro día.

 

Na reunión anual da veciña, polo menos someteranse a aprobación as contas do ano anterior e fixaranse os plans ou obxectivos de actuación para o ano seguinte. Os acordos inusitados serán documentados.

 

=== Capítulo I: Comunidades===

====Sección 1ª: Dos montes veciñais en mancomún ====

Son montes veciñais en mancomún, e rexeranse pola súa lexislación específica, os que, co independencia da súa orixe, das súas posibilidades productivas, do seu aproveitamento actual e da súa vocación agraria, pertenzan a agrupacións veciñais na súa calidade de grupos sociais, e non como entidades administrativas, e veñan aproveitándose consuetudinariamente en réxime de comunidade se asignación de cotas polos membros daquelas na súa condición de veciños con casa aberta e con fume.

 

==== Sección 2ª: Da comunidade en materia de augas ====

1. O propietario dunha leira pode aproveita-las augas da chuvia, estancadas ou non, facendo saí-la sobrantes polo lugar acostumado.

2. Tamén pode aproveita-las subterráneas que nazan ou abrollen na súa leira, sempre sen prexuízo do dereitos preexistentes.

3. As augas nacidas en montes en mancomún aproveitaranse segundo o costume, e as que alí abrolle segundo o que acorde o organismo representativo da comunidade veciñal de montes en mancomún.

 

1. As augas de torna a torna ou pilla pillota aproveitaranse segundo o uso e, a pedimento dalgún do usuarios ou partícipes, partiranse por horas, días ou semanas, en proporción á extensión que se viñese regando.

2. Os aproveitamentos existentes presúmense inmemoriais e por acta notarial de presencia poderán ser inscritos no Rexistro da Propiedade.

 

O disposto neste capítulo deixará a salvo o establecido na vixente lexislación de augas.

 

==== Sección 3ª: Dos muíños de herdeiros ====

Son muíños de herdeiros os de propiedade común indivisible dedicados a moer grans para consumo familiar e alimentación do gando dos seus copropietarios.

 

1. O aproveitamento da cota indivisa na propiedade farase por pezas ou grupos de horas que acorden o copartícipes e nos días que establezan, e, no seu defecto, polo que fose costume, sendo exclusiva de cada herdeiro a cota asignada e, polo tanto, susceptible de permuta, alleamento ou arrendo, facendo seus o froitos ou utilidades que produza.

2. Os copropietarios contribuirán proporcionalmente ós custos de conservación e reparación do edificio da maquinaria e do aproveitamento da auga, sen que entre eles haxa que pagar maquía.

3. Os copropietarios poderán exercita-lo dereito de retracto, no caso de transmisión inter vivos, da peza o parte da peza da que outro partícipe dispuxese

 

1. Calquera modificación no uso e aproveitamento respectará o dereito de cada partícipe e requirirá o voto favorable da maioría que posúa a meirande parte do uso e aproveitamento.

2. Os acordos da maioría que modifiquen o uso e aproveitamento serán executivos, pero impugnables no trinta días seguintes ó acordo ou á notificación.

 

====Sección 4ª: Das agras e dos vilares====

1. A propiedade sobre as leiras integrantes da agra ou vilar levará inherente un dereito de copropiedade sobre os seus valos e cercados.

2. As partes en copropiedade non poderán ser alleadas ou gravadas con independencia das terras das que se reputan elementos anexos e inseparables, e na transmisión, por calquera título, do dominio dalgunh delas entenderase comprendida a cota de participación en tales elementos.

 

De non haber pacto ou normas específicas de concentración parcelaria, o uso rexerá o aproveitamento e en xeral, as relacións xurídicas dos propietarios das leiras que integren a agra ou o vilar.

 

O propietario ou a persoa que utilice a agra, no seu nome ou por título distinto, e use a parcela ou parcela sen respecta-los usos indemnizará polos danos e perdas ocasionados.

 

Ningún propietario ou persoa que a título distinto utilice a leira ou leiras da agra estará obrigado a paga melloras, novos servicios ou instalacións, pero non as poderá aproveitar sen antes paga-lo que ll corresponda á súa leira ou leiras.

 

===Capítulo II: Servidumes e serventías===

====Sección 1ª: Da servidume de paso====

A servidume de paso adquírese por lei, por dedicación do dono do predio servente ou por negoci xurídico bilateral, calquera que sexa a forma na que aquel se expresase. Igualmente, pódese adquirir pol súa poses ión pública, pacífica e ininterrompida durante o prazo de vinte anos, que comezará a contars desde o momento en que empezase a exercitarse.

 

 

1. Os dereitos e as obrigas dos titulares dos predios dominante e servente virán determinados pol disposto no título constitutivo e, na servidume adquirida por usucapión, pola posesión.

2. No caso de dúbida, a servidume entenderase constituída de maneira que satisfaga as necesidades do predio dominante co menor prexuízo para o fundo servente.

 

1. Non poderá o titular do predio dominante agravar de ningún xeito a servidume nin o do predio servent realizar ningún acto que supoña menoscabo do seu exercicio. Sen embargo, non se considerará agravación a adecuación dos medios de transporte ós avances técnicos, sempre e cando non se caus prexuízo apreciable na condición do fundo gravado.

2. Cando unha servidume de paso chegase a ser insuficiente para as necesidades do predio dominante, dono deste poderá pedi-la súa ampliación na medida en que tales circunstancias o esixisen, sempre que estado do predio servente o permita sen grave prexuízo e logo de indemnización. O aumento de necesidades poderá ser debido ás modificacións introducidas no fundo dominante de acordo co se destino e mellor uso e explotación.

 

A servidume de paso extinguirase:

a) Por se reunir nunha mesma persoa a propiedade dos fundos dominante e servente. Para estes efecto será suficiente a adquisición da porción de terreo afectado polo paso, quedando liberado da servidume resto do predio gravado.

b) Por non uso durante o prazo de vinte anos. c) Por renuncia do titular do predio dominante.

 

1. A imposibilidade de usa-la servidume non produce a súa extinción en canto non transcorra o prazo de vinte anos.

2. Ata o transcurso do devandito prazo tampouco se extinguirá por falta de utilidade no exercicio. Se embargo, se a servidume deviñese inútil por non lle reportar vantaxe ningunha ó predio dominante, titular do predio servente poderá solicita-la suspensión do exercicio en tanto a servidume non recobre utilidade ou non transcorra o prazo legal de extinción.

 

==== Sección 2ª: Das serventías ====

O paso que se efectúa sobre un terreo que non teña carácter público e do que non conste o dominio ou identidade individualizada dos que o utilizan será considerado serventía ou servicio, calquera que fose que cada un dos usuarios ou causantes cedese para a súa constitución ou establecemento.

 

Presúmese serventía ou servicio se as leiras forman ou formaron parte do agro, agra ou vilar, e se se prob o uso continuo.

 

O exercicio de paso para a realización das faenas agrícolas en leiras ou parcelas dentro da agra ou vila practicarase do modo e da forma que se derivase do costume do cultivo á mesma man ou folla, arró cómaro ou ribazo. Quen cambiase o cultivo respecto da xeneralidade non poderá realizar, en tant estivesen pendentes as colleitas, outro paso que o de a pé polo lugar por onde non cause prexuízo para o outros.

 

===Capítulo III: Do cómaro, ribazo ou arró===

O cómaro, ribazo ou arró e os muros de contención de leiras estremeiras sitas a distinto nivel ou socalco suponse que forman parte do predio sito no plano superior.

 

==Título IV: O retracto de graciosa==

En tódolos casos de execución patrimonial sobre bens de natureza agraria, o debedor executado que tives a condición de profesional da agricultura poderá retraer definitivamente os bens adxudicados no prazo de trinta días a partir da data de notificación da adxudicación, mediante o pagamento do prezo e gastos de lexítimo aboamento. O organismo que fixo a adxudicación notificaralla ó debedor dentro do terceiro día e desde este intre iniciarase o cómputo do prazo para o exercicio da acción retractual.

 

===Capítulo I: Dos arrendamentos rústicos===

====Sección 1ª: Normas xerais====

Os arrendamentos de predios rústicos rexeranse polos pactos libremente establecidos entre as partes polas normas deste capítulo e, no seu defecto, polos usos e costumes que lles sexan aplicables.

 

1. O obxecto do contrato será o uso e aproveitamento dos predios rústicos e os bens inmobles vinculado a eles, no seu destino agrícola, pecuario ou forestal.<br>

2. Convido un tipo de cultivo ou aproveitamento, o arrendatario non poderá modificalo pola súa so vontade. En defecto de pacto, será o que se infira do destino do predio arrendado no momento do arrendamento.<br>

3. Os aproveitamentos secundarios do predio pertenceranlle ó arrendatario, agás pacto ou costume e contrario.<br>

 

1. A renda será a que libremente estipulen as partes, que poderán acorda-lo correspondente sistema de actualización.<br>

2. O pagamento efectuarase na forma, tempo e lugar pactados. En defecto de pacto ou costume aboaras en metálico, por anos vencidos e no domicilio do arrendador.<br>

3. As partes poderán convir que a renda consista, en todo ou en parte, na mellora do predio arrendado.<br>

 

O contrato de arrendamento será obrigatorio calquera que sexa a forma na que se celebre. Sen embargo as partes poderanse compeler reciprocamente á súa formalización en documento privado ou público, po conta de quen o solicite.

 

A duración do arrendamento será a que libremente e de común acordo estipulen as partes contratantes ou no seu defecto, polo tempo de dous anos agrícolas.

 

1. O prazo de duración fixado no contrato só é prorrogable por acordo expreso das partes.<br>

2. Non obstante, entenderase prorrogado tacitamente o contrato se polo menos con seis meses de antelación ó remate deste, ou ó de calquera das súas prórrogas, ningunha das partes contratantes ll manifestase á outra, mediante a correspondente notificación, a súa vontade de que o arrendament conclúa.<br>

Estes períodos de prórroga terán unha duración de dous anos agrícolas.

 

O arrendatario non poderá subarrendar ou ceder en todo ou en parte o predio arrendado sen consentimento expreso do arrendador.

 

1. O arrendador debe realiza-las obras e reparacións necesarias co fin de mante-lo predio en estado de servicio, aproveitamento ou explotación ó que foi destinado, sendo a cargo do arrendatario aquelas que deriven do uso e desfrute ordinario del.<br>

2. As reparacións extraordinarias serán sempre a cargo do arrendador, quen deberá ser advertido da súa necesidade polo arrendatario.

 

1. Calquera dos contratantes poderá realiza-las melloras útiles de que sexa susceptible o predio segundo seu destino. Para isto deberalle comunicar previamente á outra parte este propósito, e non poderá efectualas se constase a súa oposición expresa no prazo de quince días 2. As devanditas melloras poderán ser compensadas economicamente ou mediante prórroga de arrendamento, segundo acordo das partes, tendo en conta o valor actualizado ó momento en que contrato finalice

 

Serán de cargo do arrendador as contribucións e os impostos de carácter real que recaian sobre o predio, poderán repercutir sobre o arrendatario a metade dos incrementos que se poidan producir co posterioridade á celebración do contrato.

 

O arrendatario saínte débelles permitir ó entrante ou ó propietario, se é o caso, os actos necesarios para realización dos labores preparatorios do ano agrícola seguinte e, reciprocamente, o entrante ou propietario teñen a obriga de lle permitir ó saínte o necesario para a recolección e o aproveitamento de froitos, aténdose en todo caso ó costume do lugar.

 

O arrendamento extinguirase:

 

Os sucesores ou familiares terán que escoller entre eles, por maioría, o que se subrogará nas condicións nos dereitos do arrendatario falecido ou que caese en eiva. O viúvo ou a viúva con fillos menores terá mellor dereito.<br>

 

1. A instancia do arrendador poderase resolve-lo arrendamento polas seguintes causas:<br>

 

2. A instancia do arrendador non propietario: Ó extinguirse o dereito que o arrendador tiña sobre a leira Sen embargo, subsistirá o arrendamento ata o remate do ano agrícola en curso.

 

O alleamento da leira non será causa de resolución do contrato, subrogándose o adquirente en tódalas obrigas do arrendador.

 

1. No caso de transmisión a título oneroso do predio rústico arrendado, poderá o arrendatario que estea cultivalo de modo persoal exercita-lo dereito de tenteo dentro dos trinta días seguintes á notificación fidedigna que, para tal efecto, lle realice o arrendador, indicándolle o prezo ofrecido e as demais condicións da transmisión.<br>

2. En defecto de notificación terá o arrendatario un dereito de retracto durante outros trinta días a partir da data na que, por calquera medio, tivese coñecemento da transmisión e das condicións reais en que se fixo<br>

 

====Sección 2ª: Do arrendamento do lugar acasarado====

Con carácter xeral, e sen prexuízo das aplicacións concretas que se especifican nesta lei, entenderase po lugar acasarado o conxunto que, formando unha unidade, comprende a casa de labor, as edificacións, a dependencias e os terreos, aínda que non sexan lindantes. Inclúe, así mesmo, toda clase de gando maquinaria, apeiros de labranza e instalacións que constitúan unha unidade orgánica de explotación agraria, forestal ou mixta.<br>

 

1. Este arrendamento terá unha duración mínima de cinco anos, agás denuncia do contrato polo arrendatario, notificada de maneira que lle faga fe ó arrendador con máis de seis meses de antelación á data na que desexe dalo por rematado.<br>

2. O prazo de duración fixado no contrato só é prorrogable por acordo expreso das partes ou, tacitamente por anos agrícolas de non mediar notificación na forma e no prazo previstos no apartado anterior.

 

Durante a vixencia do contrato non poderá excluírse do lugar acasarado, por vontade do arrendador ningunha das leiras ou dos elementos que o constitúan.

 

1. O arrendatario terá dereito de tenteo e de retracto, nos termos do artigo 49 da presente lei, que recaerá sobre tódalas leiras arrendadas ou as que o arrendador allease.<br>

2. Os dereitos de tenteo e retracto do lugar acasarado que puidese exercita-lo arrendatario, en caso de transmisión onerosa do lugar, recaerán sobre a súa totalidade. Estes dereitos do arrendatario sobre o lugar acasarado serán preferentes con respecto a calquera outro de adquisición, agás o do coherdeiro e o do copropietario.<br>

3. Se se allease separadamente algunha das leiras ou elementos integrantes do lugar, o arrendatario poderá exercitar tales dereitos segundo a orde preferente establecida.

 

1. Exercitados estes dereitos, o arrendatario quedará suxeito en tódolos seus termos ó establecido no apartado 4 do artigo 49, tanto respecto do lugar no seu conxunto coma das súas partes individuais.

2. No tocante á súa renuncia, aplicarase tamén o sinalado no apartado 6 do mesmo artigo.<br>

 

1. O caseiro que por si ou polos seus causantes usase e aproveitas e o lugar durante trinta anos ou máis terá dereito a adquirilo polo prezo do mercado e, no caso de non existir acordo, este será fixado xudicialmente.<br>

2. Exercitado este dereito, non poderá o arrendatario ou o seu causante allear total ou parcialmente o lugar acasarado ou calquera dos inmobles que o constitúan ata que transcorran seis anos desde a súa adquisición, nos que deberá ser cultivado de modo persoal, con facultade de reverter ó arrendador se s dese incumprimento do disposto.<br>

 

Cando o arrendamento teña por obxecto exclusivamente unha explotación gandeira xa preexistente ou u aproveitamento forestal, sexa nun monte veciñal en mancomún ou noutro monte calquera, rexerase polo pactos libremente acordados entre as partes, polas súas normas específicas, se as houbese, e, no se defecto, polas normas deste capítulo ou, subsidiariamente, polas normas do dereito civil estatal.

 

 

 

A cesión por un contratante a outro do desfrute de certos bens, convindo en repartirse en partes alícuota os froitos ou rendementos, rexerase polo título constitutivo e, no non previsto por el, polos usos costumes locais e, no seu defecto, polas normas deste capítulo.

 

1. O contrato de parcería será obrigatorio calquera que sexa a súa forma<br>

2. Se fose verbal, calquera das partes poderá pedir que se formalice por escrito, facéndose cargo do custos a parte solicitante.<br>

3. Practicaranse nos enderezos contractuais cantas comunicacións se lles deban facer ás partes.

 

1. A duración da parcería será a que libremente e de común acordo estipulen as partes contratantes. 2. parcería acordada sen fixación de prazo entenderase concertada polo ciclo das follas do ano agrícola equivalente a dous anos naturais, e rematará, segundo os lugares ou as comarcas, o día que determine costume do lugar<br>

 

Son obrigas do cedente:

 

c) Satisface-la parte que lle corresponda, segundo pacto, uso ou costume, de contribucións, seguros sementes, adubos e outros elementos necesarios para obte-los productos propios do destino da leira.

 

Son obrigas do parceiro<br>

 

A falta de expresión do estado das terras ó tempo de concertarse a parcería, presúmese que se recibiron e bo estado, agás proba en contra

 

1. O prazo de duración fixado no contrato só é prorrogable por acordo expreso das partes.<br>

2. Reconducirase tacitamente e por dous anos se con seis meses de antelación ó remate do prazo fixado o da súa prórroga non se denunciase o contrato ou a devandita prórroga.<br>

3. Na parcería pecuaria este prazo será de tres meses

 

A parcería extínguese:

1) Por cumprimento do prazo estipulado ou das súas prórrogas.

2) Pola perda da leira cedida.

 

1. Son causas de resolución do contrato de parcería

 

3. Se a explotación constituíse o único medio de vida do parceiro e os eventos sinalados no punto 1 deste artigo se producisen no último semestre do ano agrícola, o parceiro terá dereito a que lle prorroguen parcería por todo o ano agrícola seguinte.

 

 

O cedente e o parceiro están obrigados a realizar nos predios as obras e reparacións que para arrendador arrendatario establece o artigo 42 desta lei.

 

O cedente e os parceiros entrantes e saíntes deberanse ater, en canto á preparación de labores nos predio e utilización das súas dependencias, ó previsto para arrendador e arrendatario no artigo 45 da presente lei

 

====Sección 2ª: Da parcería agrícola====

Poden ser obxecto de parcería agrícola os predios rústicos de calquera clase, sen que perda tal carácter polo feito de comprende-la casa de labor e as súas dependencias.

 

Non se altera a natureza do contrato se varios titulares de predios rústicos concertan entre si ou co terceiros o uso ou desfrute daqueles convindo repartirse os productos por partes alícuotas

 

No caso de transmisión a título oneroso dun predio cedido en parcería, o parceiro que estea a cultivalo persoalmente poderá exercita-lo dereito de tenteo e, se é o caso, o de retracto cos mesmos requisitos condicións e efectos que para os arrendatarios se establecen no artigo 49 desta lei.

 

====Sección 3ª: Da parcería do lugar acasarado====

1. O obxecto da parcería do lugar acasarado é o conxunto de elementos que constitúen unha unidade orgánica de explotación, segundo o establecido no artigo 50 da presente lei.<br>

2. Respecto da súa integridade aplicarase o disposto no artigo 52 da presente lei.

 

O dono ou cedente poderalle proporcionar ó parceiro do lugar acasarado apeiros, maquinaria e gando. De non o facer, poderase fixa -la cantidade de froitos que o parceiro debe como mercé pola casa dependencias, prados e montes.

 

Corresponderanlle ó dono, ademais da parte acordada en productos agrícolas, pecuarios e forestais, a árbores secas ou derrubadas por forza maior que fosen madeirables, cando non se precisasen para reparación ordinaria dos elementos constitutivos desta parcería, así como o toxo e demais arbustos que.non fosen precisos para o cultivo do lugar, e os productos das demoucas e das entresacas que teñan valo madeirable, se non fosen necesarios para a conservación da casa e das súas dependencias.

 

O cedente contribuirá coas árbores, vides e o demais que sexa usual para as primeiras plantacións, de s faceren co seu consentimento, e pagará os gastos das demoucas e fornecerá as máquinas, os instrumento e os apeiros maiores.

 

1. Os gastos de corta de árbores que se vendan como madeirables serán a cargo do cedente.<br>

2. Cando o parceiro, por si mesmo ou polos seus ascendentes, fixese a plantación e siga desde entón na explotación do lugar acasarado, terá dereito á metade do producto neto da venda, a non ser que exista pacto distinto entre as partes. Se cesase nela, terao sobre o valor estimado das árbores en condicións de ser vendidas existentes no tempo de extinción da parcería.

 

Serán de conta exclusiva do parceiro, ademais dos traballos ordinarios que requira a eficaz explotación do lugar acasarado:

 

3) Limpa-las foxas, gabias e canles e repara-los cercados.

 

1. O cedente e o adquirente achegarán a parte correspondente das sementes proporcionalmente ó que cada un represente nos froitos.

 

3. Serán por conta exclusiva do cedente as contribucións e os impostos de carácter xeral que graven o predios do lugar acasarado

 

No caso de transmisión a título oneroso da totalidade ou partes individualizadas dun lugar acasarado, parceiro poderá exercita-los dereitos de tenteo e, se é o caso, de retracto, cos mesmos requisitos condicións e efectos que para os arrendatarios dun lugar se establecen no artigo 49 da presente lei .

 

====Sección 4ª: Da parcería pecuaria====

1. Poden ser obxecto da parcería pecuaria os animais susceptibles de aproveitamento na agricultura industria e comercio.

 

2. Sen prexuízo doutros medios de proba admitidos en dereito, para a súa formalización abondará co que cada parte leve unha libreta, na que a contraparte anotará as partidas de crédito e débeda, co expresión da data e da causa.

 

Non poderá poñerse a cargo do mantedor ou parceiro adquirente a totalidade do risco de perda do gando nin pactar unha meirande parte nas ganancias do poñedor ou cedente, nin que reciba ó liquida-la parcería ademais da parte que lle corresponda, máis do que achegou, nin que o releven de evicción e saneamento

 

1. A valoración do gando proporcionado ó comeza -la parcería farase por mutuo acordo das partes e, falta deste, realizarase polo valor máis alto que se ofreza por el, acudindo á feira ou ó mercado gandeiro máis próximo ó lugar e á data na que a parcería quedou constituída ou, no seu defecto, polo prezo de referencia do mercado na mesma data.

 

2. Ó se extingui-lo contrato repetirase cos mesmos criterios a devandita valoración e repartirase por igual entrámbalas partes o beneficio obtido ou a perda sufrida..

 

 

De non haber pacto sobre o prazo, entenderase acordado por un ano, que se prorrogará polo mesmo tempo, e así sucesivamente ata que calquera das partes denuncie o contrato, notificándoo de maneira que faga fe con máis de tres meses de antelación.

 

 

O cedente está na obriga de entregar san o gando obxecto de contrato no lugar e tempo acordados

 

 

O adquirente ou mantedor está obrigado a lle dar ó gando os coidados acostumados que requira e responder da perda dos animais. Cando a perda sexa total e non fose debida a caso fortuíto ou forza maior, o parceiro poñerá inmediatamente a disposición do cedente a pel e os restos e aboaralle a metade da perda do valor do gando ó tempo de se liquida-la parcería.

 

 

A falta de pacto en contrario, correspóndenlle ó parceiro:

 

1) Os productos de cabana, esterco e traballo dos animais; pero se estes estivesen adscritos ó cultivo do lugar acasarado ou dun grupo de leiras que constitúan un só labor, o traballo e esterco deben se destinados exclusivamente ó cultivo de tales leiras.

 

2) A metade da la, cera e mel, así como tamén a do valor das crías vendidas e a do aumento que acaden o animais. A outra metade perténcelle ó propietario.

 

 

O parceiro deberalle dar aviso ó cedente con quince días de antelación ó fixado para o tosquío ou extracción do mel. Se, malia ese aviso, na data fixada este non comparecese, o parceiro poderá proceder realizalos, retendo en depósito a parte correspondente ó propietario.

 

 

O parceiro poderá proceder ó alleamento dos animais da parcería e ó das súas crías, logo de lle dar conta ó cedente das condicións daquel.

 

 

O parceiro non poderá, sen consentimento do cedente, servirse dos animais de ceba en ningún traballo ni alugar ou ocupa-los animais cedidos para lles facer carrexos a estraños, agás servicios benévolos e de bo veciñanza.

 

====Sección 5ª: Da parcería forestal====

 

Na parcería forestal, o dono de certas leiras de vocación forestal, sen cede-la súa directa posesión e o se aproveitamento, concerta o coidado e a vixilancia delas cunha ou varias persoas para que estas atendan vixíen as plantacións arbóreas existentes ou que se poidan crear, outorgándolle en troques ó parceiro o aproveitamentos secundarios que se determinen e a parte alícuota que se especifique cando se proceda á venda das árbores que coidase ou que axudase a plantar.

 

 

1. A parcería de novas plantacións ten por obxecto a creación, o mantemento e a posterior participación en plantacións de arboredo.

3. Non obstante, o parceiro poderá dala por rematada cando lle conveña, avisando á outra parte, polo menos, con seis meses de antelación.

 

 

Son obrigas do parceiro:

 

 

 

Son obrigas do dono:

 

 

 

O parceiro, de non existir pacto en contra, terá dereito ós seguintes aproveitamentos secundarios:

3) Leva-lo seu gando a pacer nos predios, cando iso non redunde en prexuízo das plantacións.

 

 

1. Ó se extingui-la parcería, procederase a facer unha liquidación do que poida corresponderlle ó parceiro pola súa participación no arboredo, para o que se determinará o valor deste, con independencia do que teña o solo, ben sexa por mutuo acordo ou de xeito contradictorio, e satisfaráselle a parte correspondente 2. Se ó cumprirse o prazo dos vinte anos non lle conviñese ó cedente acceder á venda das árbores procederase a determina-lo seu valor de acordo co sinalado no apartado anterior e a realiza -l correspondente aboamento ó parceiro, co que quedará liquidada a parcería

 

=== Capítulo III: O vitalicio ===

 

1. Polo contrato de vitalicio unha ou varias persoas obríganse, verbo doutra ou outras, a prestar alimento na extensión, amplitude e termos que conveñan en troques da cesión ou entrega de bens polo alimentista.

2. En todo caso, a prestación alimenticia abranguerá o sustento, a habitación, a vestimenta e a asistencia médica do alimentista, así como as axudas e os coidados, mesmo os afectivos, axeitados ás circunstancia das partes.

 

 

1. As normas deste capítulo serán aplicables calquera que fose a cualificación xurídica que as partes ll atribuísen ó contrato.

2. Este contrato formalizarase en documento público.

 

 

A obriga de prestar alimentos subsistirá ata o falecemento do alimentista, agás que se acorde outra cousa e será transmisible ós herdeiros ou legatarios do obrigado a satisfacelos.

 

 

1. A instancia do cesionario, o contrato poderase resolver en calquera tempo, logo de notificación con sei meses de antelación.

2. Cando, segundo o disposto no número anterior, se resolva o contrato, o cesionario terá dereito á metade das ganancias obtidas co seu traballo.

 

 

1. O alimentista poderá rescindi-lo contrato nos seguintes casos: