Libro de Mormón - Libro de Moroni: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Liña 194:
1 Unha epístola do meu pai Mormón, escrita a min, Moroni; e escribiuma pouco logo do meu chamamento ao ministerio; e deste xeito escribiume el, dicindo:
 
2 O meu amado fillo Moroni, me regocijo en extremo de que o teu Señor Jesucristo che haxa ter presente, e chamouche ao seu ministerio e á súa santa obra.
 
3 Eu sempre che teño presente nas miñas oracións, rogando sen cesar a Deus o Pai, no nome do seu Santo Fillo, Jesús, que pola súa infinita bondade e graza consérveche mediante a perseveranza na fe no seu nome ata o fin.
 
4 E agora, fillo meu, falareiche concernente ao que me aflige en extremo, porque me aflige que xurdan contenciones entre vós.
 
5 Porque, si souben a verdade, houbo disputas entre vós concernentes ao bautismo dos vosos nenos pequenos.
 
6 Fillo meu, quixese que traballases diligentemente para extirpar de entre vós este craso erro; porque para tal propósito escribín esta epístola.
 
7 Porque inmediatamente despois que houben sabido estas cousas de vós, preguntei ao Señor concernente ao asunto. E a palabra do Señor viño a min polo poder do Espírito Santo, dicindo:
 
8 Escoita as palabras de Cristo, a túa Redentor, o teu Señor e o teu Deus: Velaquí, vin ao mundo non para chamar aos xustos ao arrepentimiento, senón aos pecadores; os sans non necesitan de médico senón os que están doentes; xa que logo, os nenos pequenos son sans, porque son incapaces de cometer pecado; xa que logo, a maldición de Adán élles quitada en min, de modo que non ten poder sobre eles; e a lei da circuncisión hase abrogado en min.
 
9 E deste xeito manifestoume o Espírito Santo a palabra de Deus; xa que logo, amado fillo meu, sei que é unha solemne burla ante Deus que bauticedes aos nenos pequenos.
 
10 Velaquí, dígoche que isto ensinarás: O arrepentimiento e o bautismo aos que son responsables e capaces de cometer pecado; si, ensina aos pais que deben arrepentirse e ser bautizados, e humillarse como os seus nenos pequenos, e salvaranse todos eles cos seus pequeñitos.
 
11 E os seus nenos pequenos non necesitan o arrepentimiento, nin tampouco o bautismo. Velaquí, o bautismo é para arrepentimiento a fin de cumprir os mandamientos para a remisión de pecados.
 
12 Mais os nenos pequenos viven en Cristo, aínda desde a fundación do mundo; de non ser así, Deus é un Deus parcial, e tamén un Deus variable que fai acepción de persoas; porque ¡cantos son os pequeñitos que morreron sen o bautismo!
 
13 De modo que si os nenos pequenos non puidesen salvarse sen ser bautizados, estes haberían ir a un inferno sen fin.
 
14 Velaquí, dígoche que o que supón que os nenos pequenos teñen necesidade do bautismo áchase na hiel da amargura e nas cadeas da iniquidade, porque non ten fe, nin esperanza, nin caridade; xa que logo, si for tallado mentres teña tal pensamento, terá que baixar ao inferno.
 
15 Porque terrible é a iniquidade de supoñer que Divos salva a un neno a causa do bautismo, mentres que outro debe perecer porque non tivo bautismo.
 
16 ¡Ai daqueles que perviertan deste xeito as vías do Señor!, porque perecerán, salvo que se arrepintan. Velaquí, falo con valentía, porque teño autoridade de Deus; e non temo o que o home faga, porque o amor perfecto desecha todo temor.
 
17 E séntome cheo de caridade, que é amor eterno; xa que logo, todos os nenos son iguais ante min; xa que logo, amo aos nenos pequeñitos cun amor perfecto; e son todos iguais e participan da salvación.
 
18 Porque eu sei que Divos non é un Deus parcial, nin un ser variable; senón que é inmutable de eternidade en eternidade.
 
19 Os nenos pequenos non poden arrepentirse; por conseguinte, é unha terrible iniquidade negarlles as misericordias puras de Deus, porque todos viven nel por motivo do seu misericordia.
 
20 E o que diga que os nenos pequenos necesitan o bautismo nega as misericordias de Cristo e despreza a súa expiación e o poder do seu redención.
 
21 ¡Ai destes, porque están en perigo de morte, inferno e un tormento sen fin! Dígoo osadamente; Divos mandoumo. Escoitade estas palabras e obedecédeas, ou testificarán contra vós ante o tribunal de Cristo.
 
22 Porque velaquí, todos os nenos pequeñitos viven en Cristo, e tamén todos aqueles que están sen lei. Porque o poder da redención fornece efecto en todos aqueles que non teñen lei; xa que logo, o que non foi condenado, ou sexa, o que non está baixo condenación algunha, non pode arrepentirse; e para tal o bautismo de nada serve;
 
23 así a todo, é unha burla ante Deus, o negar as misericordias de Cristo e o poder do seu Santo Espírito, e o poñer a confianza en obras mortas.
 
24 Velaquí, fillo meu, isto non debe ser así; porque o arrepentimiento é para aqueles que están baixo condenación e baixo a maldición dunha lei violada.
 
25 E as primicias do arrepentimiento é o bautismo; e o bautismo vén pola fe para cumprir os mandamientos; e o cumprimento dos mandamientos trae a remisión dos pecados;
 
26 e a remisión dos pecados trae a mansedumbre e a humildad de corazón; e por motivo da mansedumbre e a humildad de corazón vén a visitación do Espírito Santo, o cal Consolador chea de esperanza e de amor perfecto, amor que perdura pola dilixencia na oración, ata que veña o fin, cando todos os santos morarán con Deus.
 
27 Velaquí, fillo meu, escribireiche outra vez, si non saio pronto contra os lamanitas. Velaquí, o orgullo desta nación, ou sexa, o pobo dos nefitas, foi a causa da súa destrución a menos que se arrepintan.
 
28 Roga por eles, fillo meu, a fin de que veña a eles o arrepentimiento. Pero velaquí, temo que o Espírito xa deixou de loitar con eles; e nesta parte da terra están procurando tamén destruír todo poder e autoridade que vén de Deus; e están negando ao Espírito Santo.
 
29 E logo de rexeitar tan grande coñecemento, fillo meu, deben perecer en breve, para que se cumpran as profecías que falaron os profetas, así como as palabras do noso Salvador mesmo.
 
30 Adeus, fillo meu, ata que che escriba, ou che volva a ver. Amén.