Libro de Mormón - Libro de Mormón: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Sen resumo de edición
Liña 8:
 
 
== CAPÍTULOCapítulo 1 ==
Ammarónmmarón dá instrucións a Mormón concernentes aos anales sagrados—Comeza a guerra entre os nefitas e os lamanitas—Retírase aos Tres Nefitas—Prevalecen a iniquidade, a incredulidad, os sortilegios e as hechicerías. Aproximadamente 321—326 d.C.
 
Ammarón dá instrucións a Mormón concernentes aos anales sagrados—Comeza a guerra entre os nefitas e os lamanitas—Retírase aos Tres Nefitas—Prevalecen a iniquidade, a incredulidad, os sortilegios e as hechicerías. Aproximadamente 321—326 d.C.
 
1 E agora eu, Mormón, fago unha relación das cousas que vin e oído; e chámoa o Libro de Mormón.
Liña 33 ⟶ 31:
19 E aconteceu que houbo sortilegios, e hechicerías, e encantamentos; e o poder do maligno estendeuse por toda a face da terra, ata cumprirse todas as palabras de Abinadí e tamén de Samuel o Lamanita.
== CAPÍTULOCapítulo 2 ==
 
 
== CAPÍTULO 2 ==
 
Mormón encabeza os exércitos dos nefitas—Hai sangue e mortandad pola face da terra—Os nefitas quéixanse e laméntanse coa aflicción dos condenados—O seu día de graza pasou—Mormón obtén as planchas de Nefi—Continúan as guerras. Aproximadamente 327—350 d.C.
 
Liña 69 ⟶ 64:
28 E pasara o ano trescentos corenta e nove. E no ano trescentos cincuenta concertamos un tratado cos lamanitas e os ladróns de Gadiantón, mediante o cal quedaron divididas as terras da nosa herdanza.
29 E os lamanitas cedéronnos a rexión do norte, si, ata o estreito pasaje que conducía á rexión do sur; e nós demos aos lamanitas toda a terra do sur.
 
 
 
== CAPÍTULO 3 ==
 
== CAPÍTULOCapítulo 3 ==
Mormón proclama o arrepentimiento aos nefitas—Logran unha gran vitoria e se jactan da súa propia forza—Mormón négase a dirixilos, e as súas oracións por eles carecen de fe—O Libro de Mormón invita ás doce tribos de Israel a crer no evangelio. Aproximadamente 360—362 d.C.
 
Liña 100 ⟶ 91:
21 e tamén para que creades no evangelio de Jesucristo que teredes entre vós; e tamén para que os xudeus, o pobo do convenio do Señor, teñan outro testamento, separadamente daquel a quen viron e oíron, de que Jesús, a quen mataron, era o verdadeiro Cristo e o verdadeiro Deus.
22 E si tan só puidese persuadirvos a todos vós, extremos da terra, a que vos arrepentísedes e preparásedesvos para comparecer ante o tribunal de Cristo.
 
 
== CAPÍTULO 4 ==
 
== CAPÍTULOCapítulo 4 ==
Continúan a guerra e as matanzas—Os inicuos castigan aos inicuos—Xamais houbera unha iniquidade maior entre toda a casa de Israel—Ofrécense mulleres e nenos en sacrificio aos ídolos—Os lamanitas empezan a ahuyentar aos nefitas diante deles. Aproximadamente 363—375 d.C.
 
1 E aconteceu que no ano trescentos sesenta e tres, os nefitas saíron da terra de Desolación cos seus exércitos para combater aos lamanitas.
2 E aconteceu que os exércitos dos nefitas foron rexeitados ata a terra de Desolación; e mentres aínda se achaban cansos, caeu sobre eles unha nova tropa de lamanitas; e houbo unha recia batalla, ao grado de que os lamanitas se posesionaron da cidade de Desolación, e mataron a moitos dos nefitas, e tomaron un gran número de prisioneiros.
Liña 133 ⟶ 120:
 
== CAPÍTULOCapítulo 5 ==
 
Mormón nuevamente dirixe aos exércitos nefitas en cruentas batallas de terrible mortandad—O Libro de Mormón aparecerá para convencer a todo Israel de que Jesús é o Cristo—Por motivo do seu incredulidad, os lamanitas serán dispersados, e o Espírito deixará de loitar con eles—Nos últimos días, recibirán o evangelio de parte dos gentiles. Aproximadamente 375—384 d.C.
 
1 E aconteceu que fun entre os nefitas, e arrepentinme do xuramento que fixera de que nunca máis volvería axudarlles; e outra vez déronme o mando dos seus exércitos, pois me vían coma se eu puidese libralos dos seus aflicciones.
Liña 162 ⟶ 147:
23 Non sabedes que estades nas mans de Deus? Non sabedes que el ten todo poder, e que polo seu gran mandato a terra se plegará como un rolo?
24 Xa que logo, arrepentídevos e humilládevos ante el, non sexa que se levante en xustiza contra vós; non sexa que un resto da posteridade de Jacob vaia entre vós como león, e vos despedace, e non haxa ninguén para librar.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
== CAPÍTULO 6 ==
 
== CAPÍTULOCapítulo 6 ==
Os nefitas reúnense na terra de Cumorah para as batallas finais—Mormón esconde os anales sagrados no cerro de Cumorah—Os lamanitas triunfan, e a nación nefita é destruída—Centenas de milleiros de persoas perecen pola espada. Aproximadamente 385 d.C.
 
1 E agora conclúo o meu relato concernente á destrución do meu pobo, os nefitas. E sucedeu que marchamos diante dos lamanitas.
Liña 201 ⟶ 175:
 
== CAPÍTULOCapítulo 7 ==
 
Mormón invita aos lamanitas dos postreros días a crer en Cristo, aceptar o seu evangelio e ser salvos—Todos os que crean na Biblia crerán tamén no Libro de Mormón. Aproximadamente 385 d.C.
 
1 E agora ben, velaquí, quixese falar un pouco ao resto deste pobo que foi preservado, si é que Divos concédelles as miñas palabras, para que saiban achega das cousas dos seus pais; si, fálovos a vós, un resto da casa de Israel, e estas son as palabras que eu falo:
Liña 217 ⟶ 189:
10 E saberedes tamén que sodes un resto da descendencia de Jacob; xa que logo, sodes contados entre os do pobo do primeiro convenio; e si é que creedes en Cristo, e sodes bautizados, primeiro no auga, e despois con lume e co Espírito Santo, seguindo o exemplo do noso Salvador, de conformidad co que el nos mandou, entón iravos ben no día do xuízo. Amén.
== CAPÍTULOCapítulo 8 ==
 
Os lamanitas perseguen e destrúen aos nefitas—O Libro de Mormón aparecerá polo poder de Deus—Decláranse calamidades sobre os que respiren ira e contendas contra a obra do Señor—A historia nefita aparecerá nunha época de iniquidade, dexeneración e apostasía. Aproximadamente 400—421 d.C.
 
1 Velaquí que eu, Moroni, dou fin ao rexistro do meu pai Mormón. Velaquí, non teño senón poucas cousas que escribir, cousas que o meu pai mandoume.
2 Sucedeu, pois, que trala grande e tremenda batalla en Cumorah, velaquí, os lamanitas perseguiron aos nefitas que se escaparon ás terras do sur, ata que todos foron destruídos.
Liña 263 ⟶ 233:
40 Si, por que formades as vosas abominaciones secretas para obter lucro, e dais lugar a que as viudas e tamén os huérfanos choren ante o Señor, e tamén que o sangue dos seus pais e os seus maridos clame ao Señor, desde o chan, vinganza sobre a vosa cabeza?
41 Velaquí, a espada da vinganza se cierne sobre vós; e pronto vén o día en que el vingará o sangue dos santos en vós, porque non soportará máis os seus clamores.
 
 
== CAPÍTULO 9 ==
 
== CAPÍTULOCapítulo 9 ==
Moroni chama ao arrepentimiento a aqueles que non creen en Cristo—El proclama a un Deus de milagres, que dá revelacións e derrama dons e sinais sobre os fieis—Os milagres cesan por causa da incredulidad—Os sinais seguen a aqueles que creen—Exhótase aos homes a ser prudentes e gardar os mandamientos. Aproximadamente 401—421 d.C.
 
1 E agora falo tamén concernente a aqueles que non creen en Cristo.
2 Velaquí, creredes no día da vosa visitación —velaquí, cando veña o Señor, si, ese gran día cando a terra se plegará como un rolo, e os elementos se derretirán con ardente calor, si, ese gran día en que seredes levados para comparecer ante o Cordeiro de Deus— diredes entón que non hai Deus?