Libro de Mormón - Libro de Mormón: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 203:
== Capítulo 5 ==
''Mormón nuevamente dirixe aos exércitos nefitas en cruentas batallas de terrible mortandad—O Libro de Mormón aparecerá para convencer a todo Israel de que Jesús é o Cristo—Por motivo do seu incredulidad, os lamanitas serán dispersados, e o Espírito deixará de loitar con eles—Nos últimos días, recibirán o evangelio de parte dos gentiles. Aproximadamente 375—384 d.C.
1 E aconteceu que fun entre os nefitas, e arrepentinme do xuramento que fixera de que nunca máis volvería axudarlles; e outra vez déronme o mando dos seus exércitos, pois me vían coma se eu puidese libralos dos seus aflicciones.
2 Pero velaquí, eu non abrigaba ningunha esperanza, porque coñecía os xuízos do Señor que haberían de vir sobre eles; porque non se arrepentían das súas iniquidades, senón que loitaban polas súas vidas sen invocar a aquel Ser que os creou.
3 E aconteceu que os lamanitas viñeron contra nós logo que houbemos fuxido á cidade de Jordán; pero velaquí, foron rexeitados, de modo que non tomaron a cidade nesa ocasión. ▼
4 E aconteceu que viñeron outra vez contra nós, e retivemos a cidade. E había outras cidades que os nefitas retiñan, prazas fortes que lles impedían o paso, de modo que non podían penetrar no país que se achaba ante nós, para destruír aos habitantes da nosa terra. ▼
▲3 E aconteceu que os lamanitas viñeron contra nós logo que houbemos fuxido á cidade de Jordán; pero velaquí, foron rexeitados, de modo que non tomaron a cidade nesa ocasión.
5 E ocorreu que aquelas terras que deixaramos atrás, cuxos habitantes non foron recolleitos, os lamanitas destruíronas; e os seus pobos, e aldeas, e cidades foron queimados con lume; e así pasaron trescentos setenta e nove anos. ▼
6 E sucedeu que no ano trescentos oitenta, os lamanitas viñeron á batalla contra nós outra vez, e fixémoslles fronte con valor; pero todo foi en balde, porque eran tan grandes os seus números que hollaron ao pobo nefita baixo os seus pés. ▼
▲4 E aconteceu que viñeron outra vez contra nós, e retivemos a cidade. E había outras cidades que os nefitas retiñan, prazas fortes que lles impedían o paso, de modo que non podían penetrar no país que se achaba ante nós, para destruír aos habitantes da nosa terra.
7 E ocorreu que nuevamente fuximos, e aqueles cuxa fuxida foi máis veloz que a marcha dos lamanitas libráronse, e aqueles cuxa fuxida non superou aos lamanitas foron derribados e destruídos. ▼
8 E velaquí que eu, Mormón, non desexo atormentar as almas dos homes, pintándolles tan terrible escena de sangue e mortandad que se presentou ante os meus ollos; pero, sabendo eu que estas cousas ciertamente daranse a coñecer, e que toda cousa que está oculta será revelada desde os teitos das casas, ▼
▲5 E ocorreu que aquelas terras que deixaramos atrás, cuxos habitantes non foron recolleitos, os lamanitas destruíronas; e os seus pobos, e aldeas, e cidades foron queimados con lume; e así pasaron trescentos setenta e nove anos.
9 e ademais, que o coñecemento destas cousas debe chegar ao resto deste pobo, e tamén aos gentiles que o Señor dixo que dispersarán a este pobo, e considerarano como nada entre eles, escribo, polo tanto, un breve compendio, non atrevéndome a dar conta completa das cousas que vin, por motivo do mandamiento que recibín, e tamén para que non vos aflijáis demasiado pola iniquidade deste pobo. ▼
10 E agora ben, velaquí, declaro isto á súa posteridade e tamén aos gentiles que se preocupan pola casa de Israel, que comprenden e saben de onde veñen as súas bendicións. ▼
▲6 E sucedeu que no ano trescentos oitenta, os lamanitas viñeron á batalla contra nós outra vez, e fixémoslles fronte con valor; pero todo foi en balde, porque eran tan grandes os seus números que hollaron ao pobo nefita baixo os seus pés.
11 Porque sei que eles sentirán pesar pola calamidade da casa de Israel; si, se afligirán pola destrución deste pobo; lamentaranse de que este pobo non se arrepentiu para ser recibido nos brazos de Jesús. ▼
12 E escríbense estas cousas para o resto da casa de Jacob; e escríbense deste xeito porque Deus sabe que a iniquidade non llas manifestará a eles; e ocultaranse para os propósitos do Señor, a fin de que aparezan no seu debido tempo. ▼
▲7 E ocorreu que nuevamente fuximos, e aqueles cuxa fuxida foi máis veloz que a marcha dos lamanitas libráronse, e aqueles cuxa fuxida non superou aos lamanitas foron derribados e destruídos.
13 E este é o mandamiento que recibín; e velaquí, aparecerán segundo o mandamiento do Señor, cando el, na súa sabedoría, xúlgueo prudente. ▼
14 E velaquí, irán aos incrédulos entre os xudeus; e irán con este fin: que sexan convencidos de que Jesús é o Cristo, o Fillo do Deus viviente; para que o Pai realice, por medio do seu moi Amado, o seu grande e eterno propósito de restaurar aos xudeus, ou sexa, a toda a casa de Israel, á terra da súa herdanza, que o Señor o seu Deus deulles, para o cumprimento do seu convenio; ▼
▲8 E velaquí que eu, Mormón, non desexo atormentar as almas dos homes, pintándolles tan terrible escena de sangue e mortandad que se presentou ante os meus ollos; pero, sabendo eu que estas cousas ciertamente daranse a coñecer, e que toda cousa que está oculta será revelada desde os teitos das casas,
15 e tamén para que a posteridade deste pobo crea máis plenamente o seu evangelio, o cal irá dos gentiles a eles; porque este pobo será dispersado, e chegará a ser unha xente de cor obscuro, inmunda e repulsiva, sobrepujando á descrición de canto se viu entre nós; si, e aínda o que haxa entre os lamanitas; e isto por mor do seu incredulidad e o seu idolatría. ▼
16 Pois velaquí, o Espírito do Señor xa deixou de loitar cos seus pais; e están sen Cristo e sen Deus no mundo; e son botados dun lado para outro como palla que se leva o vento. ▼
▲9 e ademais, que o coñecemento destas cousas debe chegar ao resto deste pobo, e tamén aos gentiles que o Señor dixo que dispersarán a este pobo, e considerarano como nada entre eles, escribo, polo tanto, un breve compendio, non atrevéndome a dar conta completa das cousas que vin, por motivo do mandamiento que recibín, e tamén para que non vos aflijáis demasiado pola iniquidade deste pobo.
17 Nun tempo foron un pobo deleitable; e tiveron a Cristo por pastor seu; si, Deus o Pai guiábaos. ▼
18 Mais agora, velaquí que Satanás lévaos, tal como tamo que se leva o vento, ou como o barco que, sen velas nin ancora, nin cousa algunha con que dirixilo, é azoutado polas olas; e así como a nave son eles. ▼
▲10 E agora ben, velaquí, declaro isto á súa posteridade e tamén aos gentiles que se preocupan pola casa de Israel, que comprenden e saben de onde veñen as súas bendicións.
19 E velaquí, o Señor reservou as súas bendicións, que eles puideron recibir na terra, para os gentiles que posuirán a terra. ▼
20 Mais velaquí, sucederá que os gentiles perseguiranos e esparcirán; e despois que sexan perseguidos e esparcidos polos gentiles, velaquí, entón o Señor acordarase do convenio que fixo con Abraham e con toda a casa de Israel. ▼
▲11 Porque sei que eles sentirán pesar pola calamidade da casa de Israel; si, se afligirán pola destrución deste pobo; lamentaranse de que este pobo non se arrepentiu para ser recibido nos brazos de Jesús.
21 E o Señor tamén recordará as oracións dos xustos, as cales dirixíronse a el a favor deles. ▼
22 E entón, oh gentiles, como poderedes acharvos ante o poder de Deus sen que vos arrepintades e volvádesvos dos vosos inicuos camiños? ▼
▲12 E escríbense estas cousas para o resto da casa de Jacob; e escríbense deste xeito porque Deus sabe que a iniquidade non llas manifestará a eles; e ocultaranse para os propósitos do Señor, a fin de que aparezan no seu debido tempo.
23 Non sabedes que estades nas mans de Deus? Non sabedes que el ten todo poder, e que polo seu gran mandato a terra se plegará como un rolo? ▼
▲13 E este é o mandamiento que recibín; e velaquí, aparecerán segundo o mandamiento do Señor, cando el, na súa sabedoría, xúlgueo prudente.
▲14 E velaquí, irán aos incrédulos entre os xudeus; e irán con este fin: que sexan convencidos de que Jesús é o Cristo, o Fillo do Deus viviente; para que o Pai realice, por medio do seu moi Amado, o seu grande e eterno propósito de restaurar aos xudeus, ou sexa, a toda a casa de Israel, á terra da súa herdanza, que o Señor o seu Deus deulles, para o cumprimento do seu convenio;
▲15 e tamén para que a posteridade deste pobo crea máis plenamente o seu evangelio, o cal irá dos gentiles a eles; porque este pobo será dispersado, e chegará a ser unha xente de cor obscuro, inmunda e repulsiva, sobrepujando á descrición de canto se viu entre nós; si, e aínda o que haxa entre os lamanitas; e isto por mor do seu incredulidad e o seu idolatría.
▲16 Pois velaquí, o Espírito do Señor xa deixou de loitar cos seus pais; e están sen Cristo e sen Deus no mundo; e son botados dun lado para outro como palla que se leva o vento.
▲18 Mais agora, velaquí que Satanás lévaos, tal como tamo que se leva o vento, ou como o barco que, sen velas nin ancora, nin cousa algunha con que dirixilo, é azoutado polas olas; e así como a nave son eles.
▲19 E velaquí, o Señor reservou as súas bendicións, que eles puideron recibir na terra, para os gentiles que posuirán a terra.
▲20 Mais velaquí, sucederá que os gentiles perseguiranos e esparcirán; e despois que sexan perseguidos e esparcidos polos gentiles, velaquí, entón o Señor acordarase do convenio que fixo con Abraham e con toda a casa de Israel.
▲22 E entón, oh gentiles, como poderedes acharvos ante o poder de Deus sen que vos arrepintades e volvádesvos dos vosos inicuos camiños?
▲23 Non sabedes que estades nas mans de Deus? Non sabedes que el ten todo poder, e que polo seu gran mandato a terra se plegará como un rolo?
24 Xa que logo, arrepentídevos e humilládevos ante el, non sexa que se levante en xustiza contra vós; non sexa que un resto da posteridade de Jacob vaia entre vós como león, e vos despedace, e non haxa ninguén para librar.
| |||