Libro de Mormón - Libro de Mormón: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 324:
== Capítulo 8 ==
''Os lamanitas perseguen e destrúen aos nefitas—O Libro de Mormón aparecerá polo poder de Deus—Decláranse calamidades sobre os que respiren ira e contendas contra a obra do Señor—A historia nefita aparecerá nunha época de iniquidade, dexeneración e apostasía. Aproximadamente 400—421 d.C.
1 Velaquí que eu, Moroni, dou fin ao rexistro do meu pai Mormón. Velaquí, non teño senón poucas cousas que escribir, cousas que o meu pai mandoume.
2 Sucedeu, pois, que trala grande e tremenda batalla en Cumorah, velaquí, os lamanitas perseguiron aos nefitas que se escaparon ás terras do sur, ata que todos foron destruídos.
3 E o meu pai tamén morreu a mans deles, e eu quedo só para escribir o triste relato da destrución do meu pobo. Mais velaquí, desapareceron, e eu cumpro o mandamiento do meu pai. E non sei si mataranme ou non.
4 Xa que logo, escribirei e esconderei os anales na terra; e non importa a onde eu vaia.
5 Velaquí, o meu pai preparou estes anales, e escribiu o obxecto deles. E velaquí, eu tamén o escribiría, si tivese espazo nas planchas; pero non o teño, e mineral non teño, porque me acho só. O meu pai foi morto na batalla, e todos os meus parentes, e non teño amigos nin onde ir; e canto tempo o Señor permitirá que eu viva, non o sei.
6 Velaquí, pasaron catrocentos anos desde a vinda do noso Señor e Salvador.
7 E velaquí, os lamanitas perseguiron ao meu pobo, os nefitas, de cidade en cidade e de lugar en lugar, ata que non existen xa; e grande foi a súa caída; si, grande e asombrosa é a destrución do meu pobo, os nefitas.
8 E velaquí, é a man do Señor o que o fixo. E velaquí, tamén os lamanitas están en guerra uns contra outros; e toda a superficie desta terra é un ciclo continuo de asasinatos e de derramamiento de sangue; e ninguén sabe o fin da guerra.
9 E velaquí, non digo máis deles, porque xa non hai senón lamanitas e ladróns que existen sobre a face da terra.
10 E non hai quen coñeza ao verdadeiro Deus salvo os discípulos de Jesús, quen permaneceron na terra ata que a iniquidade da xente foi tan grande que o Señor non lles permitiu permanecer co pobo; e ninguén sabe si están ou non sobre a face da terra.
11 Mais velaquí, o meu pai e eu vímolos, e eles hannos ministrado.
12 E quen reciba esta historia, e non a condene polas imperfeccións que haxa nela, tal persoa saberá de cousas maiores que estas. Velaquí, son Moroni; e si fose posible, daríavos a coñecer todas as cousas.
13 Velaquí, ceso de falar concernente a este pobo. Son fillo de Mormón e o meu pai era descendiente de Nefi.
14 E son o mesmo que esconde esta historia para os fins do Señor; mais as planchas en que se acha non teñen ningún valor, por causa do mandamiento do Señor. Porque el ciertamente di que ninguén as obterá para lucrar; mais a historia que conteñen é de gran valor, e a aquel que a saque a luz, o Señor bendirao.
15 Porque ninguén pode ter o poder para sacala a luz salvo que lle sexa dado de Deus; porque Deus dispón que se faga con míraa posta únicamente na gloria de Deus, ou para o beneficio do antigo e por tan longo tempo dispersado pobo do convenio do Señor.
16 E bendito sexa aquel que saque isto a luz; porque se sacará das tebras á luz, segundo a palabra de Deus; si, será sacado da terra, e brillará de entre as tebras e chegará ao coñecemento do pobo; e realizarase polo poder de Deus.
17 E si hai erros, son erros do home. Mais velaquí, non sabemos que haxa erros; no entanto, Deus sabe todas as cousas; xa que logo, cóidese aquel que condene, non sexa que corra perigo do lume do inferno.
18 E o que diga: Mostrádeme ou seredes feridos, cóidese, non sexa que mande o que o Señor prohibiu.
19 Porque velaquí, o que precipitadamente xulgue, precipitadamente será tamén xulgado; pois segundo as súas obras, será a súa paga; xa que logo, aquel que fira será, á súa vez, ferido do Señor.
20 Velaquí o que din as Escrituras: O home non ferirá nin tampouco xulgará; porque o xuízo é meu, di o Señor, e a vinganza é miña tamén, e eu pagarei.
21 E o que respire iras e contendas contra a obra do Señor, e contra o pobo do convenio do Señor, que é a casa de Israel, e diga: Destruiremos a obra do Señor, e o Señor non se acordará do convenio que fixo coa casa de Israel, tal persoa está en perigo de ser tallada e arroxada ao lume;
22 porque os eternos designios do Señor han de seguir adiante, ata que se cumpran todas as súas promesas.
23 Escudriñad as profecías de Isaías. Velaquí, non podo escribilas. Si, velaquí, dígovos que aqueles santos que me precederon, que posuíron esta terra, clamarán, si, desde o po clamarán ao Señor; e así como vive o Señor, acordarase do convenio que fixo con eles.
24 E el coñece as súas oracións, que se fixeron a favor dos seus irmáns. E el coñece a súa fe, porque no seu nome puideron mover montañas; e no seu nome puideron facer que tremese a terra; e polo poder da súa palabra fixeron que se derribasen as prisións; si, nin aínda o horno ardente puido danalos, nin as bestas salvaxes, nin as serpes venenosas, por motivo do poder da súa palabra.
25 E velaquí, as súas oracións tamén foron a favor daquel a quen o Señor habería de conceder sacar a luz estas cousas.
26 E non é menester que ninguén diga que non sairán, pois ciertamente sairán, porque o Señor díxoo; porque de a terra han de saír, por man do Señor, e ninguén pode impedilo; e sucederá nunha época en que se dirá que xa non existen os milagres; e será coma se alguén falase de centre os mortos.
27 E sucederá nun día en que a sangre dos santos clamará ao Señor, por motivo das combinacións secretas e as obras de obscuridad.
28 Si, sucederá nun día en que se negará o poder de Deus; e as igrexas corrompéronse e enxalzado no orgullo dos seus corazóns; si, nun día en que os directores e mestres das igrexas se envanecerán co orgullo dos seus corazóns, ata o grado de envexar a aqueles que pertencen ás súas igrexas.
29 Si, sucederá nun día en que se oirá de lumes, e tempestades, e vapores de fume en países estranxeiros;
30 e tamén se oirá de guerras, rumores de guerras e terremotos en diversos lugares.
31 Si, sucederá nun día en que haberá grandes contaminaciones sobre a superficie da terra: haberá asasinatos, e roubos, e mentiras, e enganos, e fornicaciones, e toda clase de abominaciones; cando haberá moitos que dirán: Fai isto, ou fai aquilo, e non importa, porque no postrer día o Señor sosterá ao que tal fixer. Pero ¡ai de tales, porque se achan na hiel de amargura e nos lazos da iniquidade!
32 Si, sucederá nun día en que se estableceron igrexas que dirán: Vinde/Vide a min, e polo voso diñeiro seredes perdoados dos vosos pecados.
33 ¡Oh pobo inicuo, e perverso, e obstinado! Por que vos establecestes igrexas para obter lucro? Por que habedes tergiversado a santa palabra de Deus, para traer a condenación sobre as vosas almas? Velaquí, examinade as revelacións de Deus; pois, velaquí, chegará o tempo, naquel día, en que se cumprirán todas estas cousas.
34 Velaquí, o Señor mostroume cousas grandes e marabillosas concernentes ao que se realizará en breve, nese día en que aparezan estas cousas entre vós.
35 Velaquí, fálovos coma se achásedesvos presentes, e con todo, non o estades. Pero velaquí, Jesucristo mostróumevos, e coñezo as vosas obras.
36 E sé que andades segundo o orgullo dos vosos corazóns; e non hai senón uns poucos que non se envanecen polo orgullo dos seus corazóns, ao grado de vestir roupas suntuosas, e de chegar á envexa, as contendas, a malicia e as persecucións, e toda clase de iniquidades; e as vosas igrexas, si, sen excepción, contamináronse a causa do orgullo dos vosos corazóns.
37 Porque velaquí, amades o diñeiro, e os vosos bens, e os vosos custosos vestidos, e o adorno das vosas igrexas, máis do que amades aos pobres e os necesitados, os enfermos e os afligidos.
38 ¡Oh vós, corruptos, vós, hipócritas, vós, mestres, que vos vendedes polo que se corrompe! Por que habedes mancillado a santa igrexa de Deus? Por que vos avergoñades de tomar sobre vós o nome de Cristo? Por que non considerades que é maior o valor dunha felicidade sen fin que esa miseria que xamais termina? É seica por motivo da alabanza do mundo?
39 Por que vos adornades co que non ten vida, e con todo, permitides que o famento, e o necesitado, e o espido, e o enfermo, e o afligido pasen ao voso lado, sen facerlles caso?
40 Si, por que formades as vosas abominaciones secretas para obter lucro, e dais lugar a que as viudas e tamén os huérfanos choren ante o Señor, e tamén que o sangue dos seus pais e os seus maridos clame ao Señor, desde o chan, vinganza sobre a vosa cabeza?
41 Velaquí, a espada da vinganza se cierne sobre vós; e pronto vén o día en que el vingará o sangue dos santos en vós, porque non soportará máis os seus clamores.
| |||