Libro de Mormón - Terceiro Nefi: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Liña 590:
16 E cando todos houberon ido e comprobado por si mesmos, exclamaron a unha voz, dicindo:
 
17 ¡Hosanna! ¡Bendito sexa o nome do Máis Alto Deus! E caeron aos pés de JesúsXesús, e adorárono.
 
18 E aconteceu que lle falou a Nefi (porque Nefi achábase entre a multitude), e mandoulle que se achegase.
Liña 641:
 
== Capítulo 12 ==
''JesúsXesús chama aos Doce e os comisiona-Pronuncia ante os nefitas un discurso semellante ao Sermón do Monte-Expón as Bienaventuranzas-Os seus ensinos superan a lei de Moisés e teñen precedencia sobre ela-Manda aos homes que sexan perfectos, así como El e o seu Pai son perfectos-Compárese con Mateo 5. Aproximadamente 34 d.C.''
 
1 E aconteceu que cando JesúsXesús houbo falado estas palabras a Nefi e aos que foran chamados (e chegaba a doce o número dos que foran chamados, e recibiron o poder e a autoridade para bautizar), velaquí, el estendeu a man cara á multitude, e proclamoulles, dicindo: Bienaventurados sodes se prestades atención ás palabras destes doce que eu escollín de entre vós para exercer o seu ministerio en ben de vós e ser os vosos servos; e a eles deilles poder para que vos bauticen na auga; e despois que sexades bautizados na auga, velaquí, bautizareivos con lume e co Espírito Santo. Xa que logo, bienaventurados sodes se credes en min e sodes bautizados, despois que me vistes e sabedes que eu son.
 
2 E tamén, máis bienaventurados son aqueles que crean nas vosas palabras por razón de que testificaredes que me vistes e que sabedes que eu son. Si, bienaventurados son os que crean nas vosas palabras, e descendan ao profundo da humildade e sexan bautizados, porque serán visitados con lume e co Espírito Santo, e recibirán unha remisión dos seus pecados.
Liña 740:
 
== Capítulo 13 ==
''JesúsXesús ensina aos nefitas o xeito de orar-Deben acumular tesouros nos ceos-Manda aos Doce que no seu ministerio non se afanen polas cousas temporais-Compárese con Mateo 6. Aproximadamente 34 d.C.''
 
1 En verdade, en verdade dígovos, quixese que désedes esmolas aos pobres; mais gardádevos de dar as vosas esmolas diante dos homes para ser vistos deles; doutro xeito, ningún galardón tedes do voso Pai que está nos ceos.
Liña 790:
24 Ningún home pode servir a dous señores, porque ou aborrecerá ao un e amará ao outro, ou se allegará ao un e desprezará ao outro. Non podedes servir a Deus e a Mamón.
 
25 E aconteceu que cando JesúsXesús houbo falado estas palabras, mirou cara aos doce que elixira, e díxolles: Acordádevos das palabras que falei. Porque velaquí, vós sodes aqueles a quen escollín para exercer o ministerio entre este pobo. Dígovos, pois: Non vos afanedes pola vosa vida, que habedes para comer ou que habedes de beber; nin tampouco polo voso corpo, con que o habedes de vestir. Non é a vida máis que o alimento, e o corpo máis que o vestido?
 
26 Mirade as aves do ceo, pois non sementan, nin tampouco siegan, nin recollen en alfolíes; con todo, o voso Pai Celestial aliméntaas. Non sodes vós moito mellores que elas?
Liña 811:
 
== Capítulo 14 ==
''JesúsXesús manda: Non xulguedes; pedide a Deus; gardádevos dos falsos profetas-El promete a salvación a aqueles que fagan a vontade do Pai-Compárese con Mateo 7. Aproximadamente 34 d.C.''
 
1 E aconteceu que cando JesúsXesús houbo falado estas palabras, volveuse de novo cara á multitude e abriu outra vez a súa boca, dicindo: De certo, de certo dígovos: Non xulguedes, para que non sexades xulgados.
 
2 Porque co xuízo con que xulguedes, seredes xulgados; e coa medida con que midades, volverállevos a medir.
Liña 868:
 
== Capítulo 15 ==
''JesúsXesús anuncia que a lei de Moisés cumpriuse nel-Os nefitas son as outras ovellas a quen se referiu en Xerusalén-Por causa da iniquidade, o pobo do Señor en Xerusalén non sabe acerca das ovellas esparexidas de Israel. Aproximadamente 34 d.C.''
 
1 E aconteceu que cando JesúsXesús houbo concluído estas palabras, mirou ao redor á multitude, e díxolles: Velaquí, oístes as cousas que ensinei antes que ascendese ao meu Pai; xa que logo, a calquera que se acorde destas palabras miñas, e fágaas, exaltareino no postrer día.
 
2 E sucedeu que cando JesúsXesús houbo dito estas palabras, percibiu que había algúns entre eles que se marabillaban, e preguntábanse que desexaba el concernente á lei de Moisés; porque non entendían a palabra de que as cousas vellas pasaran, e que todas as cousas volvéronse novas.
 
3 E díxolles: Non vos marabilledes de que vos dixen que as cousas antigas pasaran, e que todas as cousas volvéronse novas.
Liña 890:
10 Velaquí, deivos os mandamentos; gardade, pois, os meus mandamentos. E isto é a lei e os profetas, porque eles en verdade testificaron de min.
 
11 E sucedeu que cando JesúsXesús houbo falado estas palabras, dixo a aqueles doce que el escollera:
 
12 Vós sodes os meus discípulos; e sodes unha luz a este pobo, que é un resto da casa de José.
Liña 919:
 
== Capítulo 16 ==
''JesúsXesús visitará a outras ovellas perdidas de Israel-Nos últimos días, o evanxeo irá aos gentiles e despois á casa de Israel-Os do pobo do Señor verán ollo a ollo cando El faga volver a Sión. Aproximadamente 34 d.C.''
 
1 E en verdade, en verdade dígovos que teño outras ovellas que non son desta terra, nin da terra de Xerusalén, nin de ningunha das partes desa terra circundante onde estiven para exercer o meu ministerio.
Liña 962:
 
== Capítulo 17 ==
''JesúsXesús exhorta aos do pobo a meditar nas súas palabras e a pedir entendemento nas súas oracións-Sa aos enfermos-Ora polo pobo con palabras que non se poden escribir-Os anxos ministran aos pequeniños e estes son rodeados de lume. Aproximadamente 34 d.C.''
 
1 Velaquí, sucedeu que cando JesúsXesús houbo falado estas palabras, de novo mirou ao redor cara á multitude, e díxolles: Velaquí, o meu tempo está cerca.
 
2 Vexo que sodes débiles, que non podedes comprender todas as miñas palabras que o Pai mandoume que vos fale nesta ocasión.
Liña 972:
4 Pero agora vou ao Pai, e tamén vou mostrarme ás tribos perdidas de Israel, porque non están perdidas para o Pai, pois el sabe onde levounas.
 
5 E sucedeu que cando JesúsXesús houbo falado así, de novo dirixiu a vista ao redor cara á multitude, e viu que estaban chorando, e mirábano fixamente, coma se quixésenlle pedir que permanecese un pouco máis con eles.
 
6 E díxolles: Velaquí, as miñas entrañas sobordan de compaixón por vós.
Liña 986:
11 E aconteceu que mandou que trouxesen aos seus nenos pequeniños.
 
12 De modo que trouxeron aos seus nenos pequeniños, e colocáronos no chan ao redor del, e JesúsXesús estivo no medio; e a multitude cedeu o paso ata que todos fóronlle traídos.
 
13 E aconteceu que cando os trouxeron a todos, e JesúsXesús estaba no medio, mandou aos da multitude que se arrodillasen no chan.
 
14 E sucedeu que cando se houberon arrodillado no chan, gimió JesúsXesús dentro de si, e dixo: Pai, turbado estou por causa da iniquidade do pobo da casa de Israel.
 
15 E cando houbo pronunciado estas palabras, se arrodilló el mesmo tamén no chan; e velaquí, oró ao Pai, e as cousas que oró non se poden escribir, e os da multitude que o oíron, deron testemuño.
 
16 E deste xeito testifican: Xamais o ollo viu nin o oído escoitado, antes de agora, tan grandes e marabillosas cousas como as que vimos e oímos que JesúsXesús falou ao Pai;
 
17 e non hai lingua que poida falar, nin home algún que poida escribir, nin corazón de home que poida concibir tan grandes e marabillosas cousas como as que vimos e oímos a JesúsXesús falar; e ninguén pode conceptuar o gozo que encheu as nosas almas cando o oímos rogar por nós ao Pai.
 
18 E aconteceu que cando JesúsXesús houbo concluído de orar ao Pai, levantouse; pero era tan grande o gozo da multitude, que foron dominados.
 
19 E sucedeu que JesúsXesús lles falou, e mandou que se levantasen.
 
20 E levantáronse do chan, e díxolles: Benditos sodes por mor da vosa fe. E agora velaquí, é completo o meu gozo.
Liña 1.015:
 
== Capítulo 18 ==
''JesúsXesús instituye a Santa Cea entre os nefitas-Mándalles orar sempre no seu nome-Os que comen a súa carne e beben o seu sangue indignamente son condenados-Dá aos discípulos o poder para conferir o Espírito Santo. Aproximadamente 34 d.C.''
 
1 E aconteceu que JesúsXesús mandou aos seus discípulos que lle levasen pan e viño.
 
2 E mentres foron a traer o pan e o viño, mandou á multitude que sentase no chan.
Liña 1.034:
9 E aconteceu que así o fixeron, e beberon e foron cheos; e deron aos da multitude, e estes beberon e foron cheos.
 
10 E cando os discípulos houberon feito isto, JesúsXesús díxolles: Benditos sodes por isto que fixestes; porque isto cumpre os meus mandamentos, e isto testifica ao Pai que estades dispostos a facer o que vos mandei.
 
11 E sempre faredes isto por todos os que se arrepintan e bautícense no meu nome; e farédelo en memoria do meu sangue, que vertín por vós, para que testifiquedes ao Pai que sempre vos acordades de min. E se vos acordades sempre de min, teredes o meu Espírito para que estea convosco.
Liña 1.048:
16 E así como hei orado entre vós, así oraréis na miña igrexa, entre os do meu pobo que se arrepintan e bautícense no meu nome. Velaquí, eu son a luz; eu deivos o exemplo.
 
17 E ocorreu que cando JesúsXesús houbo falado estas palabras aos seus discípulos, volveuse de novo á multitude, e dixo:
 
18 Velaquí, en verdade, en verdade dígovos que debedes velar e orar sempre, non sexa que entredes en tentación; porque Satanás desexa posuírvos para zarandearos como a trigo.
Liña 1.066:
25 E habedes visto que mandei que ningún de vós afastásese, senón máis ben mandei que viñésedes a min, a fin de que palpásedes e vísedes; así faredes vós ao mundo; e o que quebranta este mandamento, déixase levar á tentación.
 
26 E sucedeu que cando JesúsXesús houbo falado estas palabras, volveu de novo a vista aos discípulos que escollera, e díxolles:
 
27 Velaquí, de certo, de certo dígovos, douvos outro mandamento, e logo debo ir ao meu Pai para cumprir outros mandamentos que el me deu.
Liña 1.086:
35 E agora vou ao Pai, porque convén que vaia ao Pai polo ben de vós.
 
36 E aconteceu que cando JesúsXesús houbo dado fin a estas palabras, tocou coa man aos discípulos que elixira, un por un, ata que os tocou a todos, e faláballes a medida que os tocaba.
 
37 E a multitude non oíu as palabras que el falou; xa que logo, non deu testemuño; pero os discípulos deron testemuño de que lles deu o poder para conferir o Espírito Santo. E máis adiante mostrareivos que este testemuño é verdadeiro.
 
38 E sucedeu que cando JesúsXesús os tocou a todos, chegou unha nube e cubriu á multitude, de modo que non vían a JesúsXesús.
 
39 E mentres os cubría, el partiu de entre eles e ascendeu ao ceo. E os discípulos viron e deron testemuño de que ascendeu de novo ao ceo.
 
== Capítulo 19 ==
''Os doce discípulos ministran ao pobo e oran para recibir o Espírito Santo-Os discípulos son bautizados e reciben o Espírito Santo e a ministración de anxos-JesúsXesús ora, con palabras que non se poden escribir-El dá testemuño da fe extremadamente grande deses nefitas. Aproximadamente 34 d.C.''
 
1 E sucedeu que cando JesúsXesús houbo ascendido ao ceo, dispersouse a multitude, e todo home tomou á súa esposa e os seus fillos, e volveu á súa propia casa.
 
2 E divulgouse inmediatamente entre o pobo, antes que chegase a noite, que a multitude vira a JesúsXesús, e que el exercera o seu ministerio entre eles, e que pola mañá outra vez íase a mostrar á multitude.
 
3 Si, e aínda durante toda a noite divulgáronse as novas concernentes a JesúsXesús; e a tal grao se esparcieron entre o pobo, que houbo moitos, si, un número extremadamente grande, que traballaron afanosamente toda a noite para poder estar á mañá seguinte na paraxe onde JesúsXesús se ía a mostrar á multitude.
 
4 E sucedeu que pola mañá, cando a multitude achábase reunida, velaquí, Nefi e o seu irmán, a quen el resucitara de entre os mortos, e cuxo nomee era Timoteo, como tamén o seu fillo, cuxo nomee era Jonás, e tamén Matoni, e Matoníah, o seu irmán, e Kumen, e Kumenoni, e Jeremías, e Shemnón, e JonásXonás, e Sedequías, e Isaías ?e estes eran os nomes dos discípulos que JesúsXesús escollera? e aconteceu que avanzaron e colocáronse no medio da multitude.
 
5 E velaquí, tan grande era a multitude, que fixeron que se dividise en doce grupos.
 
6 E os doce instruíron á multitude; e velaquí, fixeron que a multitude se arrodillase no chan e orase ao Pai no nome de JesúsXesús.
 
7 E os discípulos oraron tamén ao Pai no nome de JesúsXesús. E aconteceu que se levantaron e ministraron ao pobo.
 
8 E cando houberon ministrado as mesmas palabras que JesúsXesús falara, sen variar en nada as palabras que JesúsXesús falara, velaquí, se arrodillaron de novo e oraron ao Pai no nome de JesúsXesús.
 
9 E oraron polo que máis desexaban; e o seu desexo era que lles fose dado o Espírito Santo.
Liña 1.119:
11 E sucedeu que Nefi entrou na auga, e foi bautizado.
 
12 E saíu da auga e empezou a bautizar; e bautizou a todos aqueles a quen JesúsXesús escollera;
 
13 e aconteceu que cando todos foron bautizados, e houberon saído da auga, o Espírito Santo descendeu sobre eles, e foron cheos do Espírito Santo e de lume.
Liña 1.125:
14 E velaquí, foron envolvidos cal se fóra por lume; e descendeu do ceo, e a multitude viuno e deu testemuño; e descenderon anxos do ceo, e lles ministraron.
 
15 E sucedeu que mentres os anxos estaban ministrando aos discípulos, velaquí, JesúsXesús chegou e púxose no medio deles e lles ministró.
 
16 E aconteceu que falou á multitude, e mandou que se arrodillaran outra vez no chan, e que os seus discípulos se arrodillasen tamén.
Liña 1.131:
17 E sucedeu que cando todos puxéronse de xeonllos no chan, mandou aos seus discípulos que orasen.
 
18 E velaquí, empezaron a orar; e oraron a JesúsXesús, chamándoo o seu Señor e o seu Deus.
 
19 E sucedeu que JesúsXesús se apartou de entre eles, e afastouse deles un pouco e inclinouse a terra, e dixo:
 
20 Pai, grazas douche porque deches o Espírito Santo a estes que escollín; e é pola súa crenza en min que os escollín de entre o mundo.
Liña 1.143:
23 E agora, Pai, rógoche por eles, e tamén por todos aqueles que han de crer nas súas palabras, para que crean en min, para que eu sexa neles como ti, Pai, es en min, para que sexamos un.
 
24 E aconteceu que cando JesúsXesús houbo orado así ao Pai, volveu aos seus discípulos, e velaquí, continuaban orando a el sen cesar; e non multiplicaban moitas palabras, porque lles era manifestado o que debían suplicar, e estaban cheos de anhelo.
 
25 E ocorreu que JesúsXesús os bendixo mentres lle dirixían as súas oracións; e o sorriso da súa face foi sobre eles, e iluminounos a luz do seu aspecto; e velaquí, estaban tan brancos como o aspecto e como os vestidos de JesúsXesús; e velaquí, o seu blancura excedía a toda blancura, si, non podía haber sobre a terra cosa tan branca como a súa blancura.
 
26 E JesúsXesús díxolles: Seguide orando; e eles non cesaban de orar.
 
27 E outra vez apartouse deles e afastouse un pouco e inclinouse a terra; e oró de novo ao Pai, dicindo:
Liña 1.155:
29 Pai, non che rogo polo mundo, senón polos que me deches do mundo, por mor da súa fe, para que sexan purificados en min, para que eu sexa neles como ti, Pai, es en min, para que sexamos un, para que eu sexa glorificado neles.
 
30 E cando JesúsXesús houbo falado estas palabras, veu outra vez aos seus discípulos, e velaquí, oraban a el constantemente, sen cesar; e de novo el sorriulles; e velaquí, estaban brancos, aínda como JesúsXesús.
 
31 E aconteceu que outra vez afastouse un pouco e oró ao Pai;
Liña 1.165:
34 No entanto, tan grandes e marabillosas foron as palabras que oró, que non poden ser escritas, nin tampouco pode o home expresalas.
 
35 E aconteceu que cando JesúsXesús houbo concluído de orar, volveu aos seus discípulos, e díxolles: Xamais vin fe tan grande entre todos os xudeus; xa que logo, non puiden mostrarlles tan grandes milagres, por motivo da súa incredulidade.
 
36 En verdade dígovos que non hai ningún deles que vexa cousas tan grandes como as que vistes vós, nin que oia tan grandes cousas como as que vós oístes.
 
== Capítulo 20 ==
''JesúsXesús proporciona milagrosamente pan e viño, e de novo administra o sacramento aos do pobo-O resto de Jacob será levado ao coñecemento do Señor o seu Deus e herdará as Américas-JesúsXesús é o profeta semellante a Moisés, e os nefitas son fillos dos profetas-Outros dos do pobo do Señor serán recollidos en Xerusalén. Aproximadamente 34 d.C.''
 
1 E sucedeu que mandou á multitude e tamén aos seus discípulos que deixasen de orar; e mandoulles que non cesasen de orar nos seus corazóns.
Liña 1.188:
8 E díxolles: O que come deste pan, come do meu corpo para a súa alma; e o que bebe deste viño, bebe do meu sangue para a súa alma; e a súa alma nunca terá fame nin sede, senón que será chea.
 
9 E cando toda a multitude houbo comido e bebido, velaquí, foron cheos do Espírito; e clamaron a unha voz e deron gloria a JesúsXesús, a quen vían e oían.
 
10 E sucedeu que cando todos déronlle gloria, JesúsXesús díxolles: Velaquí, agora cumpro o mandamento que o Pai deume concernente a este pobo, que é un resto da casa de Israel.
 
11 Acordarédesvos que vos falei e dixen que cando se cumprisen as palabras de Isaías ?velaquí, están escritas, tédelas ante vós; polo tanto, escudriñadlas?
Liña 1.360:
 
== Capítulo 23 ==
''JesúsXesús aproba as palabras de Isaías-Manda ao pobo que escudriñe os profetas-Agréganse aos anais deles as palabras de Samuel o Lamanita concernentes á Resurrección. Aproximadamente 34 d.C.''
 
1 E velaquí, agora dígovos que debedes escudriñar estas cousas. Si, un mandamento douvos de que escudriñéis estas cousas diligentemente, porque grandes son as palabras de Isaías.
Liña 1.372:
5 E quen escoiten as miñas palabras, e arrepíntanse e sexan bautizados, salvaranse. Escudriñad os profetas, porque moitos son os que testifican destas cousas.
 
6 E aconteceu que cando JesúsXesús houbo dito estas palabras, volveulles a falar, despois que lles explicou todas as Escrituras que recibiran, e díxolles: Velaquí, quixese que escribísedes outras Escrituras que non tedes.
 
7 E aconteceu que dixo a Nefi: Trae os anais que levastes.
 
8 E cando Nefi levou os anais, e púxoos ante el, JesúsXesús mirounos e dixo:
 
9 En verdade dígovos que eu mandei ao meu servo, Samuel o Lamanita, que testificase a este pobo que o día en que o Pai glorificara o seu nome en min habería moitos santos que se levantarían de entre os mortos, e aparecerían a moitos, e lles ministrarían. E díxolles: Non foi así?
Liña 1.382:
10 E os seus discípulos contestáronlle, e dixeron: Si, Señor, Samuel profetizou segundo as túas palabras, e todas cumpríronse.
 
11 E JesúsXesús díxolles: Por que non escribistes isto, que moitos santos levantáronse, e aparecéronse a moitos, e lles ministraron?
 
12 E sucedeu que Nefi acordouse de que aquilo non se escribiu.
 
13 E acaeceu que JesúsXesús mandou que se escribise; de modo que se escribiu, de acordo co que el mandou.
 
14 E aconteceu que cando JesúsXesús houbo explicado nunha todas as Escrituras que eles escribiran, mandoulles que ensinasen as cousas que el lles explicou.
 
== Capítulo 24 ==
Liña 1.445:
 
== Capítulo 26 ==
''JesúsXesús explica todas as cousas desde o principio ata o fin-Os nenos, aínda os máis pequeniños, falan cousas marabillosas que non se poden escribir-Os da Igrexa de Cristo teñen todas as cousas en común. Aproximadamente 34 d.C.''
 
1 E acaeceu que cando JesúsXesús houbo declarado estas cousas, explicounas á multitude; e explicoulles todas as cousas, grandes así como pequenas.
 
2 E dixo: Estas Escrituras que non tiverades convosco, o Pai mandou que eu volas dese; porque na súa sabedoría dispuxo que se desen ás xeracións futuras.
Liña 1.457:
5 se foren boas, á resurrección de vida eterna; e se foren malas, á resurrección de condenación; polo que constitúen un paralelo, o un por unha banda e o outro polo outro, segundo a misericordia, e a xustiza, e a santidade que hai en Cristo, o cal existía desde antes do principio do mundo.
 
6 E agora ben, non pode escribirse neste libro nin a centésima parte das cousas que JesúsXesús verdadeiramente ensinou ao pobo;
 
7 pero velaquí, os ferros de Nefi conteñen a maior parte das cousas que ensinou ao pobo.
 
8 E escribín estas cousas, que son a menor parte do que ensinou ao pobo; e escribinas con obxecto de que novamente cheguen dos gentiles a este pobo, segundo as palabras que JesúsXesús falou.
 
9 E cando reciban isto, que convén que obteñan primeiro para probar a súa fe, e se sucede que cren estas cousas, entón seranlles manifestadas as cousas maiores.
Liña 1.479:
16 velaquí, sucedeu que ao día seguinte se reuniu a multitude, e oíu e viu a estes nenos; si, aínda os máis pequeniños abriron a súa boca e falaron cousas marabillosas; e as cousas que dixeron, prohibiuse que home algún as escribise.
 
17 E aconteceu que os discípulos que JesúsXesús escollera empezaron desde entón a bautizar e ensinar a cantos viñan a eles; e cantos se bautizaron no nome de JesúsXesús foron cheos do Espírito Santo.
 
18 E moitos deles viron e oíron cousas indicibles, que non é lícito escribir.
Liña 1.485:
19 E ensinaron e se ministraron o un ao outro; e tiñan todas as cousas en común, todo home obrando en xustiza un con outro.
 
20 E sucedeu que fixeron todas as cousas, así como JesúsXesús mandárallo.
 
21 E os que foron bautizados no nome de JesúsXesús, foron chamados a igrexa de Cristo.
 
== Capítulo 27 ==
''JesúsXesús mándalles que dean o nome del á Igrexa-A súa misión e o seu sacrificio expiatorio constitúen o seu evanxeo-Mándase aos homes que se arrepintan e sexan bautizados para que sexan santificados polo Espírito Santo-Eles han de ser aínda como JesúsXesús. Aproximadamente 34-35 d.C.''
 
1 E sucedeu que mentres os discípulos de JesúsXesús andaban viaxando e predicando as cousas que habían oído e visto, e bautizando no nome de JesúsXesús, sucedeu que se achaban congregados os discípulos e unidos en poderosa oración e xaxún.
 
2 E JesúsXesús manifestóuselles de novo, porque pedían ao Pai no seu nome; e viño JesúsXesús e púxose no medio deles, e díxolles: Que queredes que vos dea?
 
3 E eles dixéronlle: Señor, desexamos que nos digas o nome polo cal habemos de chamar esta igrexa; porque hai disputas entre o pobo concernentes a este asunto.
Liña 1.556:
32 Pero velaquí, me aflijo por motivo dos da cuarta xeración a partir desta, porque serán levados cativos por el, así como foino o fillo de perdición; porque me venderán por prata e por ouro, e por aquilo que a polilla corrompe, e que os ladróns minan e furtan. E naquel día visitareinos, si, facendo volver as súas obras sobre as súas propias cabezas.
 
33 E aconteceu que cando JesúsXesús houbo concluído estas palabras, dixo aos seus discípulos: Entrade pola porta estreita, porque estreita é a porta, e angosto o camiño que conduce á vida, e poucos son os que o achan; pero ancha é a porta, e espazoso o camiño que conduce á morte, e moitos son os que o transitan, ata que chega a noite, na que ninguén pode traballar.
 
== Capítulo 28 ==
Nove dos Doce desexan, e prométeselles unha herdanza no reino de Cristo cando morran?Os Tres Nefitas desexan, e concédeselles, poder sobre a morte para permanecer na terra ata que JesúsXesús veña de novo?Son trasladados e ven cousas que non é lícito declarar, e agora atópanse ministrando entre os homes. Aproximadamente 34?35 d.C.
 
1 E sucedeu que cando JesúsXesús houbo dito estas palabras, falou aos seus discípulos, un por un, dicíndolles: Que é o que desexades de min despois que vaia ao Pai?
 
2 E contestaron todos, salvo tres, dicindo: Desexamos que despois que vivamos ata a idade do home, que o noso ministerio ao cal chamar termínese, a fin de que veñamos presto a ti no teu reino.
Liña 1.583:
11 E o Espírito Santo dá testemuño do Pai e de min; e o Pai dá o Espírito Santo aos fillos dos homes pola miña causa.
 
12 E sucedeu que cando JesúsXesús houbo falado estas palabras, tocou a cada un deles co seu dedo, menos aos tres que habían de quedar, e entón partiu.
 
13 E velaquí, abríronse os ceos, e eles foron arrebatados ao ceo, e oíron e viron cousas inefables.
Liña 1.605:
22 E dúas veces foron arroxados nun foso de animais feroces; e velaquí, xogaron coas feras como un neno cun cordeiro de leite, e non recibiron ningún dano.
 
23 E ocorreu que así andaron entre todo o pobo de Nefi, e predicaron o evanxeo de Cristo a todos os habitantes sobre a face da terra; e estes convertéronse ao Señor, e uníronse á igrexa de Cristo; e así foi bendicido o pobo desa xeración, segundo as palabras de JesúsXesús.
 
24 E agora eu, Mormón, deixo de escribir concernente a estas cousas por un tempo.
Liña 1.617:
28 Tamén estarán entre os xudeus, e os xudeus non os coñecerán.
 
29 E cando o Señor considéreo propio na súa sabedoría, sucederá que exercerán o seu ministerio entre todas as tribos esparexidas de Israel, e entre todas as nacións, tribos, linguas e pobos; e de entre eles levarán moitas almas a JesúsXesús, a fin de que se cumpran os seus desexos, e tamén por causa do poder convincente de Deus que hai neles.
 
30 E son como os anxos de Deus; e se rogan ao Pai no nome de JesúsXesús, poden manifestarse a calquera home que lles pareza conveniente.
 
31 Xa que logo, eles efectuarán obras grandes e marabillosas, antes do día grande e futuro, cando todos certamente terán que comparecer ante o tribunal de Cristo;
Liña 1.627:
33 E se tivésedes todas as Escrituras que relatan todas as obras marabillosas de Cristo, saberiades, segundo as palabras de Cristo, que estas cousas certamente virán.
 
34 E ¡ai daquel que non escoite as palabras de JesúsXesús, nin a aqueles que el escolla e enviado entre eles! Porque quen non reciben as palabras de JesúsXesús nin as palabras daqueles que el enviou, non o reciben a el; e por conseguinte, el non recibirá a tállelos no postrer día;
 
35 e mellor sería para eles non nacer. Pois supondes que vos será posible evitar a xustiza dun Deus ofendido, que foi hollado baixo os pés dos homes, para que por ese medio viñese a salvación?