A arte da guerra: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
formata cabeceira |
m Revisión. |
||
Liña 28:
Por fin, a doutrina ha de ser comprendida como a organización do exército, as graduacións e rangos entre os oficiais, a regulación das rotas de subministros e a provisión de material militar ó exército.
Estes cinco factores fundamentais han de ser coñecidos por cada xeneral. Aquel que os domina, vence; aquel que non, sae derrotado. Polo tanto, ó trazar os planes, hanse comparar os seguinte sete factores, valorando cada un co maior coidado:
# Que dirixente é máis sabio e capaz?
# Que comandante posúe o maior talento?
# Que exército obtén vantaxes da natureza e o terreo?
# En que exército se observan mellor as regulacións e as instrucións?
Liña 38:
# Que exército administra recompensas e castigos de forma máis xusta?
Mediante o estudo destes sete factores serei capaz de adiviñar cal dos dous bandos sairá
O xeneral que siga o meu consello é seguro que vencerá. Ese xeneral ha de ser mantido ó mando. Aquel que ignore o meu consello, certamente será derrotado. Ese debe ser destituído.
Tras prestar atención ó meu consello e planes, o xeneral debe crear unha situación que contribúa ó seu cumprimento. Por situación quero dicir que debe tomar en consideración a situación do campo e actuar de acordo co que lle é vantaxoso. A arte da guerra baséase no engano. Polo tanto, cando é capaz de atacar, ha de aparentar incapacidade; cando as tropas se movan, aparentar inactividade. Se está preto do inimigo, ha de lle facer crer que está lonxe; se está lonxe, aparentar que se está preto. Poñer cebos para atraer ó inimigo. Golpear ó inimigo cando está desordenado. Se preparar contra el cando está seguro en todas partes. Evitalo durante un tempo cando é máis forte. Se o teu opoñente ten un temperamento colérico, tenta irritalo. Se é arrogante, trata de fomentar o seu egotismo. Se as tropas inimigas están ben preparadas tras unha reorganización, tenta
Ora ben, se as estimacións realizadas antes da batalla indican vitoria, é porque os cálculos coidadosamente realizados amosan que as túas condicións son máis favorables que as condicións do inimigo; se indican derrota, é porque amosan que as condicións favorables para a batalla son menores. Cunha avaliación coidadosa, un pode vencer; sen ela, non pode. Moitas menos oportunidades de vitoria terá aquel que non realiza cálculos en absoluto.
Liña 50:
En operacións bélicas, cando se requiren mil carros rápidos de catro cabalos, mil carros pesados, e mil soldados; cando se han de transportar provisións para un milleiro; cando existen gastos na casa e na fronte e estipendios para enviados e conselleiros, o custo de materiais como goma e laca, carros e armaduras, ascende facilmente a mil pezas de ouro ó día. Un exército de cen mil homes pode ser posto en campaña só cando se dispón destes cartos.
Unha vitoria rápida é o principal obxectivo da guerra. Se a vitoria tarda en chegar, as armas
Cando as túas armas están
De todo isto se deduce que aqueles incapaces de comprender os perigos inherentes ó emprego de tropas son igualmente incapaces de comprender como as emprega vantaxosamente.
Aqueles expertos en facer a guerra non precisan unha segunda leva de recrutas, ou máis de dous aprovisionamentos. O equipo militar transpórtase dende casa, pero
Cando un país se empobrece a causa de operacións militares é debido ó transporte distante; levar subministros a longas distancias deixa ó pobo desamparado. Mentres as tropas están reunidas, os prezos soben. Cando os prezos soben, a riqueza do pobo baixa. Cando a riqueza baixa, o pobo sofre duras esixencias. Con esta perda de riqueza e forzas, os que teñen recursos vense extremadamente empobrecidos, e sete décimas partes dos seus recursos se disipan. E entre os gastos do goberno, aqueles debidos a repoñer carros rotos, cabalos esgotados, armaduras e cascos, arcos e
Por iso, un xeneral intelixente fai que as súas tropas se aprovisionen do inimigo, pois unha medida de provisións inimigas é equivalente a vinte das propias, e unha medida da comida do inimigo equivale a vinte das propias.
De cara a incrementar o coraxe dos soldados ó atacar ó inimigo, ha de
Por exemplo, nunha loita de carros de combate na que dez carros inimigos foron capturados, recompensade ó que tomou o primeiro. Substituíde as bandeiras inimigas coas propias, mesturade os carros capturados cos vosos, e montádeos. Tratade ben ós prisioneiros de guerra, e coidade deles. A isto chámaselle vencer unha batalla e
Por todo isto, e dado que o único valioso na guerra é a vitoria, non prolonguedes as operacións. E o xeneral que comprende como empregar as tropas, é o árbitro do destino da nación.
Liña 70:
== Estratexia ofensiva ==
Xeralmente, a mellor política na Guerra é tomar un estado intacto; arruinalo é inferior. Capturar o exército inimigo enteiro é mellor que destruílo. Tomar intacto un rexemento, unha compañía ou un escuadrón, é mellor que destruílo. Conseguir cen vitorias en cen batallas non é a medida da habilidade:
Deste modo, o que é de máxima importancia na guerra é atacar a estratexia do inimigo. O segundo mellor é rachar as súas alianzas mediante a diplomacia. En terceiro lugar vén atacar ó seu exército. E a peor de tódalas estratexias é atacar cidades.
Atacar cidades é algo que só se ha de facer cando non hai ningunha outra alternativa, xa que a preparación de escudos e o seu transporte e ter preparadas as armas e o equipo necesario require cando menos tres meses e montar as máquinas de asedio e as escadas para asaltar as murallas require outros tres meses adicionais. O xeneral incapaz de controla-la súa
Así pois, os verdadeiramente hábiles na guerra
En consecuencia, a arte de usar tropas é esta: Se se é dez veces superior ó inimigo, rodeádeo. Se se é cinco veces máis forte, atacádeo. Se se ten o dobre de forzas, dividídeo. Se se está á par, superádeo mediante un bo plano. Se se está en inferioridade numérica, sede capaces de manter aberta unha vía de retirada. E se se está en desvantaxe en tódolos aspectos, sede capaces de eludilo, pois unha forza pequena non é nada agás botín para unha máis poderosa se se enfronta a ela de xeito temerario.
Liña 84:
Hai tres formas nas que un soberano pode levar a derrota ó seu exército:
Se, ignorante de que o exército non debería avanzar, ordena un avance; ou se, ignorante de que non debería se retirar, ordena unha retirada. Isto coñécese como desequilibrar o exército.
Se, ignorante dos asuntos militares, interfire na súa administración. Isto causa perplexidade entre os oficiais.
Liña 90:
Se, ignorante dos problemas do mando, interfire na dirección da loita. Isto xera dúbidas na mente dos oficiais.
Se o exército está confuso e suspicaz, os gobernantes veciños tomarán vantaxe de elo, e causarán problemas. Isto é o que significa a frase: Un exército confuso
O que sabe cando pode loitar e cando non, sairá
O que comprende como loitar, de acordo coas forzas do adversario, sairá vitorioso.
Aquel cuxas filas estean unidas nun propósito, sairá
O que está ben preparado e descansa a agarda dun inimigo que non estea ben preparado, sairá vitorioso.
Liña 104:
É nestes cinco puntos nos que se coñece o camiño á vitoria.
Por tanto dígovos: Coñece ó teu inimigo e coñécete a ti mesmo; en cen batallas, nunca sairás derrotado. Se
== Disposicións ==
Os guerreiros expertos dos tempos antigos, en primeiro lugar facíanse a si mesmos invencíbeis, e entón agardaban un momento de vulnerabilidade por parte do inimigo. A
Deféndete cando non poidas derrotar ó inimigo e ataca ó inimigo cando poidas vencelo. Un deféndese cando a súa forza é inadecuada; ataca cando é abundante. Aqueles que son hábiles en defenderse ocúltanse a si mesmos como baixo nove capas de terra; aqueles que o son caen en ataque como un lóstrego dende o ceo. Por tanto, aqueles hábiles en atacar e en defenderse son capaces tanto de protexerse a si mesmos como de lograr unha vitoria
Nos tempos antigos, aqueles que eran chamados "hábiles na guerra" conquistaban a inimigos facilmente conquistables. E as vitorias conseguidas por un deses "mestres da guerra" non significaban nin reputación de sabedoría nin coraxe meritorio, pois saían
Polo tanto, o comandante hábil toma unha posición na que non pode ser derrotado e non perde a oportunidade de vencer ó seu inimigo. Un exército vitorioso sempre busca batalla despois de que os seus planes lle indiquen que a vitoria é posible, mentres que un exército destinado á derrota loita coa esperanza de vencer, pero sen ningún plano. Os que son expertos na guerra cultivan as súas políticas e adhírense estritamente ás regras trazadas. Deste modo, teñen no seu poder o control dos acontecementos.
Liña 122:
Xeralmente, mandar un gran exército é o mesmo que mandar uns poucos homes. É unha cuestión de organización. E dirixir un gran exército é o mesmo que dirixir uns poucos homes. É unha cuestión de formación e sinais.
Que un exército sexa capaz de soportar o ataque inimigo sen sufrir a derrota débese ás operacións conxuntas de forzas normais e forzas extraordinarias. As tropas cargando contra o inimigo como unha pedra de muíño contra un montón de ovos é un exemplo dunha sólida actuación contra un
En xeral, na batalla úsase a forza normal para resistir, e as forzas extraordinarias para vencer. Os recursos daqueles que son expertos no uso de forzas extraordinarias son tan infindos como o ceo, tan inesgotables como o fluír dos grandes ríos, posto que rematan e recomezan -de xeito cíclico, como os movementos do sol e a lúa-. Poden morrer e renacen -recorrentes, como é o paso das estacións-. como notas musicais son as estacións. Son só cinco en número, pero as súas combinacións son tan infindas que ninguén pode visualizalas todas. Os sabores son só cinco en número, pero as súas mesturas son tan variables que ninguén pode degustalas todas. Na batalla, só existen as forzas normais e as extraordinarias, pero as súas combinacións tampouco teñen limite, ninguén pode comprendelas todas. Pois estas dúas forzas reprodúcense mutuamente. É como o movemento sen fin nun círculo. Quen pode esgotar as posibilidades das súas combinacións?
Cando as augas torrenciais arrastran as pedras é a causa do seu impulso; cando o voo dun falcón racha o corpo da súa presa é a causa da súa precisión. Así pois, o impulso daquel experimentado na guerra é
En medio do tumulto, a batalla asemella caótica, pero non debe existir desorde nas propias tropas. O campo de batalla pode asemellar confusión e caos, pero o bando propio debe permanecer ordenado. Así será a proba de derrotas. A confusión aparente é o resultado dunha boa ordenación; a covardía aparente, da coraxe; a debilidade aparente, da forza. Orde e desorde dependen da organización e a dirección; coraxe e covardía, das circunstancias; forza e debilidade, das disposicións tácticas.
Así pois, o que é capaz de facer moverse ó inimigo, faino creando unha situación de acordo coa cal o inimigo actuará. Tenta ó inimigo con algo que desexe alcanzar.
Un comandante experto obtén a vitoria da situación, e non a esixe dos seus subordinados. Selecciona os homes adecuados e explota a situación. O que é capaz de usar a situación usa ós seus homes na loita como
Así pois, a enerxía das tropas
==
Xeralmente, o que ocupa primeiro o campo de batalla e agarda ó inimigo pode descansar, e aquel que chega máis tarde a escena e precipítase á loita, comeza cansado. Deste modo, o que é experto na guerra atrae ó inimigo ó campo de batalla, e non se deixa levar alí polo inimigo.
Liña 145:
Cando es capaz de desprazarte mil li sen te cansar, é debido a que viaxas por lugares onde non hai inimigos. A forma de te asegurares de tomar aquilo que atacas é atacando o lugar que o inimigo non defende ou non pode protexer. A forma de te asegurares de manter a posición que defendes é defender unha posición que o inimigo teme ou non é capaz de atacar. Polo tanto, contra aqueles hábiles no ataque, o inimigo non saberá como se defender e contra aqueles expertos na defensa, o inimigo non saberá como atacar.
Se son capaz de determinar as disposicións do inimigo mentres que, ó mesmo tempo, oculto as miñas, entón podo concentrar as miñas forzas, e as súas han de se dividir. E se eu me concentro mentres el se divide, podo usar toda a miña forza para atacar unha fracción da súa. Por tanto, serei superior numericamente. Se son capaz de usar a moitos para golpear a uns poucos nun punto seleccionado, aqueles caerán sen remisión.
O inimigo non debe coñecer onde tentarei presentar batalla. Pois se el non sabe onde tento batallar, debe facer preparativos en moitos lugares diferentes. E cando el se prepara en moitos lugares, aqueles cos que terei que loitar serán menos. Se se prepara no fronte, a súa
Se un sabe onde e cando se librará a batalla, as súas tropas poden marchar mil li e chegar ó lugar. Pero se un ignora cal será o campo de batalla ou o día en que se librará, a esquerda será incapaz de axudar á dereita e a dereita será incapaz de axudar á esquerda, e a vangarda será incapaz de apoiar á retagarda, e viceversa. Moito máis aínda se se atopan separadas por
É de acordo coa situación como os planes levan á vitoria, pero a maioría non entende isto. Aínda que calquera pode ver os aspectos externos, ninguén comprende como se acadou realmente a vitoria. Cando se gaña unha batalla, as tácticas non deben se repetir. Un debe sempre responder ás circunstancias nunha infinda variedade de modos.
Ora ben, un exército pode ser semellante
Dos cinco elementos (auga, lume, metal, madeira e terra), ningún predomina sempre; das catro estacións, ningunha dura para sempre; dos días, algúns son longos e outros curtos, e a lúa crece e mingua. Esta é tamén a regra que rexe no emprego de tropas.
== Manobras ==
Normalmente, en tempo de guerra, o xeneral recibe as súas ordes do soberano do estado. Durante o proceso de organización das tropas e mobilización dos seus homes, para converter o seu exército nunha entidade harmoniosa e colocala en posición, nada é máis difícil que a arte de manobrar ata posicións vantaxosas. O complexo do tema é converter a rota máis
A vantaxe e o perigo son materias inherentes ambas ó feito de manobrar para acadar unha posición vantaxosa. Aquel que pon en movemento ó exército enteiro, xunto
Os homes máis fortes e resistentes chegarán primeiro, e os máis febles estarán aínda atrás; así pois, se se emprega este método, tan só a centésima parte do exército chegará ó seu destino. Nunha marcha forzada de cincuenta li, o comandante da
Aquel que non estea de acordo cos designios dos seus veciños, non debe entrar en alianzas con eles. Aqueles que non coñezan as condicións de montañas e bosques, desfiladeiros perigosos, marismas e pantanos, non poden dirixir a marcha dun exército. Aqueles que non empreguen guías locais son incapaces de obter vantaxes do terreo.
A guerra baséase no engano. Móvete cando sexa vantaxoso e crea cambios na situación dispersando e concentrando as túas forzas. Cando entras en campaña, se rápido como o vento; facendo marchas normais,
Sopesa a situación antes de efectuar movemento algún. Aquel que domina o artificio da diversión sairá
[[Categoría:Ensaio]]
[[Categoría:GL-A]]
|