Páxina:Cantares Gallegos 1863 Rosalía Castro de Murguía.pdf/12

Esta páxina foi corrixida
X

ribeiras, costumes, tod' aquelo en fin que pó-la

sua forma e colorido e dino de ser cantado, todo

ó que tuvo un eco, un-ha voz, un runxido por

leve que fosse, que chegase á conmoverme, tod'

esto m' atrevin á cantar neste homilde libro

prá desir un-ha vez siquera, y anque sea torpe-

mente, ôs que sin razon nin conocement' algun

nos despreçan, qu' a nosa terra é dina d' alaban-

zas, e qu' a nosa lingua non é aquela que bas-

tardean e champurran torpemente nás mais ilus-

tradisimas províncias, c' un-ha risa de mofa,

qu' á desir verdade (por mais qu' esta sea dura),

demostra á iñorancia mais crasa y á mais imper-

doable inxusticia, que pode facer un-ha pro-

vincia á outra provincia hirman por probe qu'

esta sea. Mais he aqui qu' ó mais triste nesta

cuestion, é á falsedade con que fora d' aqui pintan

así ôs fillos de Galicia com' á Galicia mesma, á

quen xeneralmente xuzgan ó mais despreciable

e feyo d' España, cando acaso sea ó mais her-

moso e dino d' alabanza.

   Non quero ferír con esto á susceptibilidade de

naide, anque á decir verdade, ben poidera perdo-

narsell' este pequeno desafogo á quen tan ferida

foy de todos. Mais eu qu' atravesei repetidas ve-