ribeiras, costumes, tod' aquelo en fin que pó-la
sua forma e colorido e dino de ser cantado, todo
ó que tuvo un eco, un-ha voz, un runxido por
leve que fosse, que chegase á conmoverme, tod'
esto m' atrevin á cantar neste homilde libro
prá desir un-ha vez siquera, y anque sea torpe-
mente, ôs que sin razon nin conocement' algun
nos despreçan, qu' a nosa terra é dina d' alaban-
zas, e qu' a nosa lingua non é aquela que bas-
tardean e champurran torpemente nás mais ilus-
tradisimas províncias, c' un-ha risa de mofa,
qu' á desir verdade (por mais qu' esta sea dura),
demostra á iñorancia mais crasa y á mais imper-
doable inxusticia, que pode facer un-ha pro-
vincia á outra provincia hirman por probe qu'
esta sea. Mais he aqui qu' ó mais triste nesta
cuestion, é á falsedade con que fora d' aqui pintan
así ôs fillos de Galicia com' á Galicia mesma, á
quen xeneralmente xuzgan ó mais despreciable
e feyo d' España, cando acaso sea ó mais her-
moso e dino d' alabanza.
Non quero ferír con esto á susceptibilidade de
naide, anque á decir verdade, ben poidera perdo-
narsell' este pequeno desafogo á quen tan ferida
foy de todos. Mais eu qu' atravesei repetidas ve-