Páxina:Cantares Gallegos 1863 Rosalía Castro de Murguía.pdf/13

Esta páxina foi corrixida
XI

ces aquelas soledades de Castilla, que dan idea d' ó deserto; eu que recorrin á feraz Estrema- dura yá estensa Mancha, dond' ó sol cai á plomo alomeando monotonos campos, dond' ó cor d' á palla seca prest' un tono cansado ó paisaxe que rinde e entristece ó esprito, sin un-ha herbiña que distraya á mirada que vai perderse nun ceo sin nubes, tan igual e tan cansado com' á ter- ra que crobe; eu que visitei os celebrados arre- dores d' Alicante dond' os olivos, có seu verd' es- curo, sembrados en fila e de raro en raro pare- cen chorar de verse tan solitarios, e vin aquela famosa horta de Murcia, tan nomeada, e tan alabada, e que, cansada e monotona com' ó resto d' aquel paise, amostra á sua vexetacion tal como paisaxes pintados nún carton con árbores postos simetricamente y en carreiriños para di- vertision d' os nenos, eu non podo menos d' in- dignarme cand' os fillos d' esas provincias que Dios favoreceu en fartura, pero non ná belleza d' os campos, bulranse d' esta Galicia competido- ra en clima e galanura c'os paises mais encanta- dores da terra, esta Galicia donde todo é espon- taneo na natureza y en donde á man do home, cede o seu posto á man de Dios.