As almas da noite

As almas da noite(Con anacos do meu interior) Manuel Antonio 1920

    As almas que levamos
    van de noite e trasmigran

    Véñennos outras novas
                       de tono menor
    máis axeitabes e ben guiadas

    Imos coa auto cárrega
e axúdannos
    rexémo-la mellor.

    Xa coñecen as roitas
                        os descansos
e os paisaxes presintidos

    Acenden lámpadas nas nosas devocións
    E sonnos un fanal de vidros mansos

    E sabémo-lo seu leit-motiv
    Adiviñámo-las cando dialogan
    Queren suavizarse si presinten o agarimo

    Por compracernos
                    inda que solaguen
unha lonxá merancoría
                    xogan.

    Pola mañán
              vánsenos despedindo
anestesiándoos co seu arrecendo
    Quén pode unxir a súa pesadume?
    A nós déixannos durmindo.

<<<<

>>>>