Balada d'o pailebote branco

Balada d'o pailebote branco (De catro a catro)       Manuel Antonio       1928
 

  Escoitábamos o vento
  rindo-se malévolo
debaixo d'o seu disfraz
  E tamén contou o barco
a hestoria d'o piloto
a d'o gavieiro e a d'o rapaz
  Vós xa sabedes todo
  Eso que dín as estampas
d'o libro de Simbad
  Pero el contou-nos o resto
  "Estreaba o horizonte
unha largacía audaz"...
  O barco foi percorrendo
as cicatrices sentimentaes
que lle deixaron vellos navegantes
  E os adeuses que leva n-a vela
  grabados por miradas
tristes definitivas e distantes
  Un día fixo-se ao mar
c'a parola ceifada n-os beizos
  E xa nunca volveu
  Agora eu busco un vello mariñeiro
  ou unha hestoria d'o pailebote branco
  ou calquer outra cousa...
que sei eu!

  Escoitábamos o vento
  rindo-se malévolo
debaixo d'o seu disfraz
  Pero a hestoria d'o pailebote branco
non-a sabía o piloto
  nin o gavieiro
  nin o rapaz.