Wikisource:Como editar unha páxina: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 1:
Naceu en Toledo cara 1501. A súa corta vida se desenrola durante a primeira parte do reinado de Carlos I. Foi defensor da causa do emperador en todo momento, incluso fronte os comuneiros casteláns. Casouse en 1525, pero o ano seguinte coñeceu a Isabel Freyre, unha das damas portuguesas da emperatriz, da cal se namorou. Mais ela casouse en 1529 o que produzo unha grave crise sentimental en Garcilaso. Isabel morreu de sobreparto en 1933. O seu amor imposible e a dor pola morte da dama deixaron un profundo baleiro nos seus poemas. En 1531 foi desterrado a unha illa do Danubio e despois a Nápoles por asistir o matrimonio segredo , non autorizado polo emperador, dun dos seus sobriños. A súa estancia en Italia foi decisiva, pois alí relacionouse con importantes humanistas, leu e estudou os autores clásicos e escribiu os seus mellores versos. Faleceu en 1536 en Niza, como resultado dunha acción militar na Provincia.▼
'''''Vida e personalidade'''''
▲Naceu en Toledo cara 1501. A súa corta vida se desenrola durante a primeira parte do reinado de Carlos I. Foi defensor da causa do emperador en todo momento, incluso fronte os comuneiros casteláns. Casouse en 1525, pero o ano seguinte coñeceu a Isabel Freyre, unha das damas portuguesas da emperatriz, da cal se namorou. Mais ela casouse en 1529 o que produzo unha grave crise sentimental en Garcilaso. Isabel morreu de sobreparto en 1933. O seu amor imposible e a dor pola morte da dama deixaron un profundo baleiro nos seus poemas. En 1531 foi desterrado a unha illa do Danubio e despois a Nápoles por asistir o matrimonio segredo , non autorizado polo emperador, dun dos seus sobriños. A súa estancia en Italia foi decisiva, pois alí relacionouse con importantes humanistas, leu e estudou os autores clásicos e escribiu os seus mellores versos. Faleceu en 1536 en Niza, como resultado dunha acción militar na Provincia.
Garcilaso pasou a posteridade como prototipo do cabaleiro renacentista, na liña do modela proposto por Castiglione en ''El Cortesano''. Harmonizara na súa persoa o vello ideal das armas e das letras: soldado, cortesán e poeta. Así, por exemplo, toda a égloga II é un canto a milicia. Non obstante, a veces notase nos versos garcilasianos unha mirada desencantada sobra a vida do militar, cando, en algúns momentos, xa non parece aspirar o honor e a gloria que proporciona a guerra, cuxos males e perigos non só teme, senón que ademais prodúcenlle fastío
Liña 39 ⟶ 38:
'''''A súa obra'''''
Foi preparada para a súa edición polo seu amigo Juan Boscán e publicada en 1543.É relativamente breve: tres églogas, uns corenta sonetos, catro cancións, ''a Oda á flor de Gnido'', dous elexías, unha epístola en verso dirixida a Boscán e algunhas mostras de poesía tradicional de cancioneiro. Esta reducida obra poética contén, sen embargo, o esencial en canto a xéneros, temas, motivos, métrica, lingua, etc.,da poesía posterior.
| |||