Libro de Mormón - Libro de Mormón: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 254:
== Capítulo 6 ==
''Os nefitas reúnense na terra de Cumorah para as batallas finais—Mormón esconde os anales sagrados no cerro de Cumorah—Os lamanitas triunfan, e a nación nefita é destruída—Centenas de milleiros de persoas perecen pola espada. Aproximadamente 385 d.C.''
1 E agora conclúo o meu relato concernente á destrución do meu pobo, os nefitas. E sucedeu que marchamos diante dos lamanitas.
2 E eu, Mormón, escribín unha epístola ao rei dos lamanitas, e pedinlle que nos permitise xuntar ao noso pobo na terra de Cumorah, nas inmediaciones dun cerro chamado Cumorah, e alí presentásemoslles a batalla.
3 E sucedeu que o rei dos lamanitas concedeume aquilo que solicitara. ▼
4 E ocorreu que emprendemos a marcha á terra de Cumorah, e plantamos as nosas tendas en derredor do cerro de Cumorah; e achábase nunha rexión de moitas augas, ríos e fontes; e aquí esperabamos obter vantaxe sobre os lamanitas. ▼
5 E cando transcorreran trescentos oitenta e catro anos, nós recolleramos a todo o resto do noso pobo na terra de Cumorah. ▼
6 E ocorreu que cando houbemos reunido nun a todo o noso pobo na terra de Cumorah, velaquí que eu, Mormón, empezaba a envellecer; e sabendo que ía ser a última loita do meu pobo, e habéndome mandado o Señor que non permitise que os sagrados anales transmitidos polos nosos pais caesen en mans dos lamanitas (porque os lamanitas destruiríanos), fixen, xa que logo, esta relación das planchas de Nefi, e escondín no cerro de Cumorah todos os anales que se me confiaron pola man do Señor, con excepción destas poucas planchas que entreguei ao meu fillo Moroni. ▼
▲4 E ocorreu que emprendemos a marcha á terra de Cumorah, e plantamos as nosas tendas en derredor do cerro de Cumorah; e achábase nunha rexión de moitas augas, ríos e fontes; e aquí esperabamos obter vantaxe sobre os lamanitas.
7 E sucedeu que o meu pobo, coas súas esposas e os seus fillos, viron aos exércitos dos lamanitas que marchaban cara a eles; e con ese horrible temor á morte que enche o peito de todos os inicuos, esperaron que chegasen. ▼
8 E aconteceu que viñeron á batalla contra nós, e toda alma encheuse de espanto por mor da inmensidade dos seus números. ▼
▲5 E cando transcorreran trescentos oitenta e catro anos, nós recolleramos a todo o resto do noso pobo na terra de Cumorah.
9 E sucedeu que caeron sobre o meu pobo coa espada, e co arco, e coa flecha, e co hacha, e con toda clase de armas de guerra. ▼
10 E ocorreu que tallaron aos meus homes, si, aos dez mil que se achaban comigo, e eu caín ferido no medio deles; e pasaron de longo por onde eu estaba, de modo que non acabaron coa miña vida. ▼
▲6 E ocorreu que cando houbemos reunido nun a todo o noso pobo na terra de Cumorah, velaquí que eu, Mormón, empezaba a envellecer; e sabendo que ía ser a última loita do meu pobo, e habéndome mandado o Señor que non permitise que os sagrados anales transmitidos polos nosos pais caesen en mans dos lamanitas (porque os lamanitas destruiríanos), fixen, xa que logo, esta relación das planchas de Nefi, e escondín no cerro de Cumorah todos os anales que se me confiaron pola man do Señor, con excepción destas poucas planchas que entreguei ao meu fillo Moroni.
11 E cando houberon pasado por no medio e derribado a todos os do meu pobo, salvo a vinte e catro de nós (entre os cales achábase o meu fillo Moroni), e habendo sobrevivido nós aos que morreron do noso pobo, á mañá seguinte, despois que os lamanitas houberon volto aos seus campamentos, vimos, desde a cima do cerro de Cumorah, aos dez mil do meu pobo que foron tallados, á fronte dos cales estivera eu. ▼
12 E tamén vimos aos dez mil do meu pobo que acaudillara o meu fillo Moroni. ▼
▲7 E sucedeu que o meu pobo, coas súas esposas e os seus fillos, viron aos exércitos dos lamanitas que marchaban cara a eles; e con ese horrible temor á morte que enche o peito de todos os inicuos, esperaron que chegasen.
13 E velaquí, os dez mil de Gidgiddona caeran, e el no medio deles. ▼
14 E caera Lámah cos seus dez mil; e Gilgal caera cos seus dez mil; e Límhah caera cos seus dez mil; e Jeneum caera cos seus dez mil; e caeran Cumeníah, e Moroníah, e Antiónum, e Shiblom, e Shem, e Josh, cada un cos seus dez mil. ▼
▲8 E aconteceu que viñeron á batalla contra nós, e toda alma encheuse de espanto por mor da inmensidade dos seus números.
15 E sucedeu que houbo dez máis que caeron pola espada, cada un cos seus dez mil, si, caera todo o meu pobo, salvo os vinte e catro que estaban comigo, e tamén uns poucos que se escaparon aos países do sur, e outros poucos que se pasaron aos lamanitas; e a súa carne, e os seus ósos, e o seu sangue xacen sobre a face da terra, habéndoos abandonado as mans dos que os mataron, para descompoñerse no chan, e para desfacerse e regresar á súa nai terra. ▼
16 E a miña alma partiuse de angustia por mor dos do meu pobo que morreran, e exclamei: ▼
▲9 E sucedeu que caeron sobre o meu pobo coa espada, e co arco, e coa flecha, e co hacha, e con toda clase de armas de guerra.
17 ¡Oh belo pobo, como puidestes apartarvos das vías do Señor! ¡Oh belo pobo, como puidestes rexeitar a ese Jesús que esperaba cos brazos abertos para recibirvos! ▼
18 Velaquí, si non fixésedes isto, non caeriades. Mais velaquí, caestes, e choro a vosa perda. ▼
▲10 E ocorreu que tallaron aos meus homes, si, aos dez mil que se achaban comigo, e eu caín ferido no medio deles; e pasaron de longo por onde eu estaba, de modo que non acabaron coa miña vida.
19 ¡Oh belos fillos e fillas, vós, pais e nais, vós, esposos e esposas, pobo belo, como puidestes caer! ▼
20 Pero velaquí, desaparecestes, e a miña dor non pode facervos volver. ▼
▲11 E cando houberon pasado por no medio e derribado a todos os do meu pobo, salvo a vinte e catro de nós (entre os cales achábase o meu fillo Moroni), e habendo sobrevivido nós aos que morreron do noso pobo, á mañá seguinte, despois que os lamanitas houberon volto aos seus campamentos, vimos, desde a cima do cerro de Cumorah, aos dez mil do meu pobo que foron tallados, á fronte dos cales estivera eu.
21 E pronto vén o día en que vosa parte mortal revestirase de inmortalidad, e estes corpos que hoxe se descompoñen en corrupción, pronto se transformarán en incorruptibles; e entón teredes que presentarvos ante o tribunal de Cristo para ser xulgados segundo as vosas obras; e si tal for que sodes xustos, entón benditos sodes cos vosos pais que vos precederon. ▼
▲14 E caera Lámah cos seus dez mil; e Gilgal caera cos seus dez mil; e Límhah caera cos seus dez mil; e Jeneum caera cos seus dez mil; e caeran Cumeníah, e Moroníah, e Antiónum, e Shiblom, e Shem, e Josh, cada un cos seus dez mil.
▲15 E sucedeu que houbo dez máis que caeron pola espada, cada un cos seus dez mil, si, caera todo o meu pobo, salvo os vinte e catro que estaban comigo, e tamén uns poucos que se escaparon aos países do sur, e outros poucos que se pasaron aos lamanitas; e a súa carne, e os seus ósos, e o seu sangue xacen sobre a face da terra, habéndoos abandonado as mans dos que os mataron, para descompoñerse no chan, e para desfacerse e regresar á súa nai terra.
▲17 ¡Oh belo pobo, como puidestes apartarvos das vías do Señor! ¡Oh belo pobo, como puidestes rexeitar a ese Jesús que esperaba cos brazos abertos para recibirvos!
▲19 ¡Oh belos fillos e fillas, vós, pais e nais, vós, esposos e esposas, pobo belo, como puidestes caer!
▲21 E pronto vén o día en que vosa parte mortal revestirase de inmortalidad, e estes corpos que hoxe se descompoñen en corrupción, pronto se transformarán en incorruptibles; e entón teredes que presentarvos ante o tribunal de Cristo para ser xulgados segundo as vosas obras; e si tal for que sodes xustos, entón benditos sodes cos vosos pais que vos precederon.
22 ¡Oh, si arrepentístesvos antes que caese sobre vós esta grande destrución! Mais velaquí, desaparecestes, e o Pai, si, o Pai Eterno do ceo, coñece o voso estado; e el obra convosco de acordo coa súa xustiza e misericordia.
== Capítulo 7 ==
| |||