Follas novas/Ô pazo d'A...
Era ô caer d'a tarde,
Encomenzaba o cántico d'os grilos,
Ẍorda a presa ruẍia,
Brilaban lonẍe os lumes fuẍitivos.
Ô pe d'o monte, maẍestuoso erguíase
N'aldea escura o caseron querido,
C'a oliva centenaria
De cortinaẍ ô ventanil servindo.
Deserta a escalinata,
Soyo o paterno niño,
E enriba d'el caendo misteriosas
C'o as sombras d'o crepúsculo, as d'o olvido.
¿Quen ô pasado volve
Os ollos compasivos?
¿Quen se lembra d'os mortos,
S'inda non poden recordarse os vivos?