Inverneiras       Manuel Lago González      
 


                                                Craro sol de lanzas de ouro,
                                             lavarada, que alcendida
                                                       nos espazos,
                                             de lus vertes un tesouro,
                                             i eres fogo, i eres vida;
                                                       craro sol,
                                             ¿por qué tapas o teu rostro
                                                       que no agosto
                                             queima en touzas e ribazos
                                             as folliñas da herba mol?