Parrafeo sentimental
Parrafeo sentimental Antón Losada Diéguez 1920
N'este vello xardín soilo e lazado
Dúas sombras espertan o pasado.
C'os beizos ertos, seu mirar mortiño
Sin fala van falando paseniño
Po-l-o vello xardín solo e lazado
Dous pantasmas remexen n'o pasado.
- ¿Ulo está aquel amor que nos tivemos?
- ¿Pra que queres que d'ele nos lembremos?
Xa se foi aquel tempo de pracer
Que xuntou os nosos beizos! - Poida ser.
Que xuntou os nosos beizos! - Poida ser.
Inda en sonos ti ves miña alma? - Non.
- O ceo azul e forte era a esperanza!
- Todo foise, non hai mais que lembranza!
N'o xardín c'a tristura camiñaban
Y-ouía soilo a noite o que falaban.
ANTONIO LOSADA DIÉGUEZ
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Marchisio, C., ed. (1999). Traduccións poéticas de Antón Losada Diéguez. Bibliófilos Gallegos. ISBN 84-605-9791-1.[1]
Outras paxinas
editar- "Colloque sentimental" (en francés), poesía orixinal de Paul Verlaine (1844 – 1896)