Verde canzón aldeán...
Nún refrorecer de verbas
a breixa da emoción nova
qu'o inteleito peneira.


   Na farpa donda da choiva
a mansa néboa mareira
pide esmola ás nosas almas
para redimil-a Terra.


   (Pol-o vieiro da Galassia
viu a estrela devanceira
que preñou o fol da gaita
co vento mol da Proensa).


   Apalpe o ollar asisado
liña e cor na Natureza
e deixando o mel no esprito
esbare a espresión certeira.