Proel/Noite mareira
< Proel
NOITE MAREIRA
No ébano xélido
do skating da ría,
voltexando ledas
esbaraban as luces da vila.
No fío da praya
as dornas durmidas,
debruzadas carón da marea
nun soño de illas.
Nas ponlas do vento
o trebón pousado
era un moucho de negro prumaxo
que agoira os naufraxios.
Unha lua verde
penduraba no mouro silenzo
un longo surriso
de esquelete vello.