Soneto XV da Vita nuova, do Dante

(Redirección desde «Soneto XV de la Vita nuova»)


Soneto XV da Vita nuova, do Dante       Antón Losada Diéguez       1918
 


Publicado no n.º 61 da revista A Nosa Terra o 20/7/1918.



     «Tanto gentile e tanto onesta pare...»

SONETO XV DE LA VITA NUOVA
DO DANTE

Tan xeitosa paresce e recadada
A dona miña s'ela a outro saúda
Qu'a lingua s'esmorece e queda muda,
Y-os ollos non atreven a mirada.
Ela vaise sentíndose gabada,
Mainiñamente, qu'a omildá ll'axuda:
Si é unha cousa, n'o ánimo pon duda,
D'o ceo â terra n'un milagre dada.
Y-amostra tal feitizo a quen-a mira,
Y-o curazón c'os ollos da un dozore,
Que non pode entender quen non-o proba.
Paresce que c'os beizos ela mova
Un esprito soave cheo d'amore,
Qu'â y-alma vai dicíndolle: sospira.



Publicado postumamente no n.º 71 da revista Nós o 15/11/1929.[1]


SONETO XV DA «VITA NUOVA»,
DO DANTE


Tan xeitosa parece e recadada
A dona miña s'ela a outro saúda
Qu'a lingua s'esmorece e queda muda
Y-os ollos non estreven a mirada.
Ela vaise sentíndose gabada,
Mainiñamente, qu'a omildá ll'axuda:
Si é unha cousa n'o ánimo pon duda,
Do ceo â terra n'un milagre dada.
Y-amostra tal feitizo a quen-a mira,
Y-ô curazón c'os ollos da un dozore,
Que non pode entender quen non-o proba.
Paresce que c'os beizos ela move
Un esprito soave cheo d'amore,
Qu'â-y-alma vai dicíndolle: sospira.

Notas editar

  1. N.º 71 da revista Nós en Galiciana, Biblioteca de Galicia.

Véxase tamén editar