Sospiros ô vento
A miña criada
Fuxíu para Caldas:
O amo... chorando
Por ver que lle tarda.
Non tèn quen lle fregue,
Non tèn quen lle barra,
Nin bote un remendo
N'o forro d'as calzas.
Agora o Morito
Non sale d'as camas,
Nin pilla as formigas,
Nin pesca as arañas:
Axexa ó paxaro
Que brinca n'a xaula,
E estoume temendo
Algunha desgracia.
Si quèr vel-o vivo
Decille, rapazas,
Que axiña se veña
Para a sua casa.
Julio; 1873.