Travesía

Travesía (De catro a catro)       Manuel Antonio       1928
 

  Troqueles reiterados
  o reloxe e o Sol
alcuñaron moedas efímeras
que repetían todas
a mesma cara e a mesma cruz

  A costa e o Mar
escamotearon unánimes dorsos
  permutadores d'a mesma
loxincua evasión

  Temos un estrangoado diagrama
repasado por todol-os novelos d'horizonte
que viraron a proa e a Rosa d'os Ventos

  N-a fasquía d'os barcos anónimos
postos a flote pol-a madrugada
  estraviados n-o roteiro d'o serán
  persistiron sempre
a mesma foula e o mesmo ronsel

  Ese intertroque de radiogramas
que reeditaron os faros e as estrelas
  dou-nos a multiplicación monótona
d'as mesmas letras d'o mesmo morse

  Foi a derradeira ráfega de vento
quen nos desfollous de todal-as lembranzas?

  O Mundo
        que xa non sabe
mais que repetir unha volta consabida
  rachou clandestinamente
as follas imprevistas d'os almanaques

  C'as nosas mans suicidas
  espallaremos n-o carroussel d'os ventos
os catro puntos cardinaes
  Mentras
        o timoel
arrumbará proa a Ningures

  Repetiremol-os cansos corazóns
cronometrando monotonías

  N-as velas indecisas
  follea o vento un indelébel
álbum de leit-motiws

  O minuteiro
         (tic-tac)
asumeu o compás d'as travesías