Vagalumes/Compostelana
Sobre as rúas estreitas ergue a chuvia
sua triste e monorrítmica canción;
das gárgolas as fauces se entrabriron
e o númaro das fontes abondou.
Arrentes da portada de Fonseca,
envolto no seu traxe funeral,
un villeu coase aterecido escoita
as doce no reló da Catedral.
Un lóstrego por riba da cibdade
seu retorcido lampo esparexeu,
namentras, sulagada en tebras pechas,
a vella Compostela se durmeu.
Tras da Santa Compaña, as somas sagras
de Xelmírez, Fonseca e de Raxoi,
por Lago comandadas, pasan lentas
nas tebras pervagando en procesión.