Vagalumes/Nadal
I
Por antre os touzales, decote descalzo,
tornando da avenza, coidando do gando.
Durmindo nas pallas, baixo dun pesebre,
e con estreliñas erguéndose sempre.
Seu cotián compango, un duro codelo;
e seu traxe novo, uns farrapos vellos.
Seu fiel compañeiro, con quen se entretiña,
o Tulo; co Tulo seu pan compartía.
Así un día e outro, unha noite e outra,
hastra que a traxedia lles foi caridosa.
II
Noite de Nadal, noite escura e fera.
Tulo e o pecoreiro ó Pazo non chegan.
Mais de tal ausencia ninguén se decata.
Oise a panxoliña que dous mozos cantan.
Neva e brúa o vento fóra que esterrece,
namentras no Pazo se folga e se bebe.
Día de Nadal, ó pé dun valado,
o pecoreiriño que coidaba o gando,
engoumado, exánime, de neve cuberto,
e cabo el o Tulo, seu fiel compañeiro.