Vagalumes/Siluetas composteláns
A CATEDRAL
Unha montaña de pedra
con debuxos caprichosos,
onde, acochados, se gardan
inapreciabres tesouros.
A NORMAL
Bela portada románica
nunha casoupa empotrada.
Dentro, ledo rechouchío
de rapaces e rapazas.
A UNIVERSIDADE
Sabios mestres encadrados
dentro dun marco de pedra;
abigarrados discípulos,
¡máis abigarrada cencia!...
SAN PAIO
Un gran lenzo de sillares,
fiestras con enreixado,
onde debullan amores
corazóns santificados.
PAZO DE RAXOI
Soportales, balcoadas;
villeus, ediles, xuzgado.
Arriba, anxos cantores,
e o Apóstol cabalgando.
RÚA DO VILLAR
Soportales. Risas. Bágoas...
Chuvia, maina e miudiña;
e un León a devorar
toda caste de notizas.
RÚA NOVA
Penumbra nos soportales...,
falas de amor e promesas...
Remoíños de rapaces...
Teatros... Cine... ¡Indecencias!...
A FERRADURA
Un mirador ateigado
de somas de romantismo,
onde as arelas se espallan
en enervantes sospiros.
O PEDROSO
O fielato donde pagan
portasgo chuvias e néboas,
cando veñen visitar
as rúas de Compostela.
HOSPITAL
Portada renacentista,
por onde entran os doentes
tras da arelada meiciña
que a Caridá lles oferce.
MOIMENTO A SAN FRANCISCO
O granito feito fala
polo artista máis galego;
San Francisco a nos decir
quen inda non morreu Mateo.
HOTEL COMPOSTELA
Nun capitel apreixada
a inspiración de Asorey,
e un remedo de gran Pazo,
onde os ricos van comer.