Cantares gallegos/¿Qué ten ó mozo?

(Redirección desde «Cantares gallegos/27»)


Cantares gallegos       Rosalía de Castro       1872 (2ª edición) [1]
 



27.


                         I

          ¿Qué ten ó mozo?
          Ay!, ¿qué terá?
   Ponm' agora unha cara d' inverno,
Despois na fiada ¡sonrisas de tal!.....
Quer que baile con él n' o muiño,
Y aló pó-la vila, nin fala quixais.....
          ¿Qué ten ó mozo?
          Pois... ¿qué terá?

   Unhas veces, canciño de cego,
Por' ond' eu andare seguíndome vay;
Nin hai sitio dond' eu non atope
Un Bras con cirolas, y os zocos na man.
          Ay! qué mociño.....
          Ay! qué rapaz!

   N' outro instante ¡mirá que fachenda!.....
Atruxos qu' asombran ó mesmo lugar.
Brrr!!! parece que pasa soberbo,
Mandando nos homes su real maxestá.
          Mociño ¿és tolo?
          Ay! ¿s' ó serás?

   Eu non podo entender, meu amore,
Qu' airiños te levan, q' airiños te trân,
Nin tampouco cal xeito te cadra,
Tratándose, mozo, d' ó teu namorar.
          Ay! Dios me libre,
          De ti, bon Bras!

   Que no meu entender t' acomparo,
Ô mesiño de Marzo marzal:
Pó-la mañán, cariña de rosas;
Pó-la tarde, cara de can.
          ¡Mala xuntanza
          Facemos! ¡Ay!!


                         II

          ¿Qué di a meiguiña,
          Qué di á traidora?
   Corazón qu' enloitado te crubes,
C' os negros desprezos qu' á falsa che dona,
¿Por que vives sofrindo por ela?,
¿Por qué namorado, de pena saloucas?
          S' ela é bonita,
          Ela é traidora.

   Di con mengua de min que non sabe,
Qu' airiños me viran veleta mal posta.....
Que ch' ó digan, rapaza, os teus ollos,
Qu'agora me chaman, dempois me desbotan.
          Qu' anqu' és bonita,
          Eres traidora.

   S' unhas veces amante che falo,
E s' outras renego de ti..... ¡pecadora!
¿Cales auguas respousan serenas,
S' ó vento qu' as manda rebole antr' as ondas?
          E ti ben sabes
          Qu' és revoltosa.

   Son canciño de cego en quererte.....
Tal bulra merece quen ama sin conta,
Pois c' os zocos na man ou sin eles
Âs portas d' ó inferno seguindote fora.
          Tal estou tolo,
          Tal és graçiosa.

   Que de Marzo marzal teño á cara!.....
Quixais qu' asi sea, mais ti, miña xoya,
Tamén és cal rayola de Marzo,
Qu' agora descubre, qu' agora s' entolda.
          Iguales semos,
          Nena fermosa.

  1. Este poema non aparece na primeira edición, de 1863.



<<<< >>>>