|
== Estratexia ofensiva ==
Xeralmente, a mellor política na Guerra é tomar un estado intacto; lo arruinaarruinalo é inferior. Captura-lo exército inimigo enteiro é mellor que lodestruílo. destruí.Tomar intacto un rexemento, unha compañía ou un escuadrón, é mellor que lo destruídestruílo. Conseguir cen vitorias en cen batallas non é a medida da habilidade: someter al enemigo sinsen lucharloitar esé laa suprema excelencia.
Deste modo, o que é de máxima importancia na Guerra é ataca-la estratexia do inimigo. O segundo mellor é rachar as súas alianzas mediante a diplomacia. En terceiro lugar vén atacar ó seu exército. E a peor de tódalas estratexias é atacar cidades.
Atacar cidades é algo que só ha de se facer cando non hai ningunha outra alternativa, xa que a preparación de escudos e o seu transporte, e ter preparadas as armas e o equipo necesario, require ó menosalommenos tres meses, e monta-las máquinas de asedio e as escalas para asalta-las murallas, require outros tres meses adicionais. O xeral, incapaz de controla-la súa impacencia, ordenará ás tropas cargar contra as murallas, co resultado de que un terzo delas perecerá sen tomar a cidade. Así de calamitoso é atacar cidades.
Así pois, os verdadeiramente hábiles na Guerra someten ó exército inimigo sen batallar. Capturan as cidades inimigas sen las asaltaasaltalas, e se apoderanapodéranse do estado inimigo sen campañas prolongadas. A súa meta é tomar intacto todo canto hai baixo o ceo, mediante consideracións estratéxicas. Como resultado, as súas tropas non se desgastarán, e as ganancias serán completas. Este é o arte da estratexia ofensiva.
En consecuencia, o arte de usar tropas é este: Se se é dez veces superior ó inimigo, rodeadeo. Se se é cinco veces máis forte, lle atacadeatacádelle. Se se ten o dobre de forzas, lle divididedividídeo. Se se está á par, lle superadesuperádelle mediante un bo plano. Se se está en inferioridade numérica, sede capaces de manter aberta unha vía de retirada. E se se está en desvantaxe en tódolos aspectos, sede capaces de eludirloeludilo, pois unha forza pequena non é nada agás botín para unha máis poderosa, se se enfronta a ellaela de xeito temerario.
O xeral é o asistente do soberano do estado. Se esta asistencia é estreita, o estado será forte sen dúbida; se é feble, o estado será certamente feble.
Hai tres formas ennas que un soberano pode levar a derrota ó seu exército:
Se, ignorante de que o exército non debería avanzar, ordaordea un avance; ou se, ignorante de que non debería se retirar, ordaordea unha retirada. Isto coñécese como desequilibrar aló exército.
Se, ignorante dos asuntos militares, interfire na súa administración. Isto causa perplexidade entre os oficiais.
Se, iñorante dos problemas do mando, interfire no enderezo da loita. Isto enxendra dúbidas na mente dos oficiais.
Se o exército está confuso e suspicaz, os gobernantes veciños tomarán vantaxe de elo, e causarán problemas. Isto é o que significa a frase: Un exército confuso lleva aá lavitoria victoria deldo contrario. Por outra parte, hai cinco casos nos que pode predecirse a vitoria:
O que sabe cando pode loitar e cando non, sairá victorioso.
É nestes cinco puntos nos que se coñece o camiño á vitoria.
Por tanto dígovos: Coñece ó teu inimigo e te coñececoñécete a ti mesmo; en cen batallas, nunca sairás derrotado. Se esés ignorante do teu inimigo pero coñéceste a ti mesmo, as túas oportunidades de gañar ou perder son as mesmas. Se esés ignorante do teu inimigo e de ti mesmo, podes estar seguro de ser derrotado en cada batalla.
== Disposicións ==
| 