A conquista do pan: As nosas riquezas: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m A conquista do pan:As nosas riquezas movida a A conquista do pan: As nosas riquezas: Espazo logo dos puntos suspensivos |
Sen resumo de edición |
||
Liña 6:
<div class=prose>
A humanidade percorreu bastante camiño desde aqueles afastados anos nos que o home, construíndo en sílex ferramentas rudimentarias, vivía do azar da caza, e non deixaba aos
seus fillos máis herdanza que un refuxio baixo as
Con todo, desde ese confuso período que durou milleiros e milleiros de anos, o xénero humano acumulou inauditos tesouros. Roturou a terra, desecou os pantanos, abriu carreiros
nos bosques, trazou camiños; edificou, inventou, observou, razoou;
Liña 23:
forma o chan, dá a cada planta os coidados que require, e obtén prodixiosas colleitas. E en tanto o cazador tiña que percorrer noutro tempo cen quilómetros cadrados para atopar alí o alimento da súa familia, o home civilizado fai crecer con menos traballo e máis seguridade, nunha dezmilésima parte dese espazo, todo o que necesita para que vivan os seus.
O clima xa non é un obstáculo. Cando falta o sol, o home substitúeo con calor artificial, na espera de que se faga tamén a luz para activar a vexetación. Utilizando o vidro e condutos de auga quente pode colleitar nun espazo dado dez veces máis produtos que os que no pasado conseguía. Son máis asombrosos os prodixios realizados na industria. Con eses seres intelixentes, as máquinas modernas –froito de tres ou catro xeracións de inventores, no seu maior parte descoñecidos– cen homes fabrican con que vestir a dez mil homes durante dous anos. Nas minas de carbón ben organizadas, cen homes extraen cada ano suficiente combustible para que se quenten dez mil familias nun clima rigoroso. E ultimamente puido verse toda unha cidade marabillosa xurdir nuns meses no Campo de Marte sen que se producise a menor interrupción nos traballos regulares da nación francesa. E aínda que é certo que na industria, na agricultura e no conxunto da nosa organización social, o labor dos nosos antepasados só beneficia a un moi pequeno número de persoas, non é menos certo que a humanidade enteira podería gozar unha existencia de riqueza e de luxo coa axuda dos serventes de ferro e de aceiro que posúe. Somos ricos, moitísimo máis ricos do que cremos. Sómolo polo que xa posuímos; e aínda máis polo que podemos conseguir cos instrumentos actuais; somos infinitamente máis ricos polo que potencialmente podemos obter do noso chan, e polo que a nosa ciencia e as nosas técnicas poderíannos dar, se estivesen aplicadas a procurar o benestar de todos.</div>
[[Categoría:A conquista do pan]]
[[el:Ο Πλούτος μας]]
| |||