O espreguizo da noite


O espreguizo da noite (Con anacos do meu interior)       Manuel Antonio       1920
 


    O espreguizo da noite
    empapelárono os milleiros
que o vento abala.
    A Lúa de hipnotismo
                     cala
    Dispóis
         abaten preguiceiros
e novamentes soñan
    empapelados
               os milleiros.

    O espreguizo da noite
    agoirárono os piñeiros
que o vento abala
    A Lúa de hipnotismo
                     cala
    Dispóis
          abaten rezareiros
e novamentes dormen
    agoirantes
             os piñeiros

    O espreguizo da noite
é quen prega unha esmola
    aborrecido
              case cadavrento
    A noite é quen dorme
por fora das casas
    polos agros incertos
    polos montes abertos
onde
    chea-las pedras de caloñas
como sombras
          a meiga do luar
fai carantoñas.

   O espreguizo da noite
   por acochá-lo medo...
   Calade!
          Deixalo!
                  Ponse quedo.


<<<< >>>>