Testamento de Pedro I do Brasil

TESTAMENTO

      DA SÚA MAESTADE IMPERIAL
          D.PEDRO
      DUQUE DE BRAGANÇA.

Eu, D. PEDRO DE ALCANTARA DE BRAGANÇA E BOURBON, DUQUE de Bragança, estando no meu sano juicio e boa saúde, declaro neste Testamento pechado, que é o meu libre albedrío, o seguinte:

ARTIGO 1. Nomeo como Titora e Conservadora da miña querida e estimada Filla a dona María II Raíña de Portugal e dos Algarves, á súa Maxestade Imperial Sra. D. Amelia Augusta Eugenia de Leuchtenberg Duquesa de Bragança, miña

muller moi querida e querida.

ART. 2. Pode ocorrer que por calquera incidente o meu querido e

querido Fillo D. Pedro II Emperador Constitucional do Imperio do Brasil e as súas augustas Irmás abandonaron o devandito Imperio, declaro en tal caso nulo de pleno dereito o nomeamento que polo meu Real Decreto do 6 de abril do ano pasado fixen do Brasil. Cidadán José Bonifacio de Andrada e Silva por Titor dos meus queridos e queridos Fillos que deixei no Brasil, fago á Súa Maxestade Imperial Dna Amelia Augusta Eugenia de Leuchtenberg, Duquesa de Bragança, a miña moi querida e estimada esposa, Titora e Conservadora de todos. meus augustos fillos, e administrador do estado e Serenissima Casa de Bragança ata a minoría do meu moi querido e querido Fillo, D. Pedro II, para que a mesma Augusta Senhora Duqueza de Bragança administre a mesma prena e enteira liberdade coa que o Sr. D. João VI, meu Pai Augusto de gloriosa memoria, administrouno durante a miña minoría.

ART.3. Nomeo á miña administradora a H.M.I. Sra. D.A.A.E. de L. Duqueza

de Bragança a miña muller moi querida e estimada.

ART.4. Déixolle a S.M.I. a Sra. D. A. A. E. de L. D. de B. miña amada muller

todos os bos mobles e inmobles que por dereito non pertencen ao meu querido e querido Fillo, D. Pedro II Emperador Constitucional do Imperio do Brasil, e ás miñas queridas e queridas Fillas, agás o martes, segundo á lei que che conceden as Leis. Dispóñoo do seguinte xeito: deixo a metade do dito martes á miña querida filla, a Sra. D. Isabel María de Alcántara, brasileira, Duqueza de Goyaz; Deixo a outra metade dividida en tres partes iguais, unha delas para Rodrigo Delphim Pereira, outra para D. Pedro de Alcántara, brasileiro, e outra para H. M. I. Sra. D. A. A. E. de L. miña querida e querida muller, Duqueza de Bragança, entrégolle esa solicitude que verbalmente lle fixen saber.

                         ( dúas )

ART. 5. Recomendo á S.M.I. D. A. A. E. de L., miña querida e adorada muller, para chamar ao seu carón á miña querida filla D. Isabel María de Alcántara, brasileira, Duqueza de Goyaz, en canto remate a súa educación, e que durante ela a asista. coa súa protección e apoio imperial, así como Rodrigo Delphim Pereira e Pedro de Alcántara, brasileiro, e aquela nena da que vos falei e que naceu na cidade de S. Paulo no Imperio do Brasil o 28 de febreiro de 1832, que esta nena sexa chamada a Europa para recibir a mesma educación que se lle está dando á miña filla mencionada Duqueza de Goyaz, e que despois de ser educada, a mesma Dama D. A. A. E. de L. D. de B., a miña querida muller, de igual xeito a chame ao seu lado. . .

ART. 6. Recomendo á miña augusta Señora a todos aqueles meus criados que

sempre me foron fieis. Feito na cidade de París, o 21 de xaneiro de 1832.

  D. PEDRO DE ALCANTARA DE BRAGANÇA E BOURBON,
       DUQUE DE BRAGANÇA.
          J.M.J.

NO nome da Santísima Trindade, Padre Filho e Espírito Santo, tres persoas distintas e un Deus verdadeiro no que creo firmemente, I D. Pedro Duque de Bragança, Rexente dos Reinos de Portugal e Algarve e os seus dominios no nome. da Raíña, enferma pero con moi perfecto criterio e libre de toda coacción ou indignación, fago este o meu testamento do seguinte xeito:

En primeiro lugar, declaro que vivín e morrerei na fe católica.

Apostolica Romana, crendo en todo o que a Santa Madre Igrexa ensina e manda. Encomendo a miña alma a Deus e á Santísima Virxe María, baixo o seu santísimo título de Concepción e a todos os Santos e Santos con especialización no meu nome. Non quero que o meu enterro se faga con outra pompa que non sexan as honras que se practican habitualmente nos enterros dos Xenerais. Declaro que estou casado por segunda vez con S.M.I., Sra. D.A.A. de L.D. de Bragança, coa que teño unha filla na miña infancia, a princesa María Amelia, e dende o meu primeiro matrimonio coa arquiduquesa Leopoldina emperatriz do Brasil, terei tres fillos, a saber: a raíña Fidelissima, D. Pedro emperador. do Brasil, a princesa D. Januaria e a princesa D. Francisca. Nomeo a todos os antes mencionados meus fillos, as miñas universidades herdeiras, segundo consta no testamento que fixen en París en 1832, e esta disposición no Sr. Noel Notario Público, axudante na rúa da Paix; Testamento que quero valer como complemento e codicillo deste, coma se cada un dos seus artigos e cláusulas fose expresamente e declarado aquí mencionado. Nomeo, en forma de carta constitucional de Monarchia Portugueza como Titora e Conservadora da Raíña Fidelissima, a Sra. D. María II, a miña filla máis querida e querida, e de todas as demais, os meus moi queridos

               (3)

e queridos fillos, á miña querida e estimada muller D. A. A. de L. D. de Bragança, déixolle á mesma Augusta Senhora Duqueza de Bragança a administración de todos os fondos que teño en distintas partes de Europa, e da prata e xoias que Teño en Londres, e así como todo o que poida pertencerme, ata que estes bens sexan entregados ás persoas a quen os deixo no meu testamento antes mencionado. Quero que a miña muller manteña ao seu servizo na medida do posible ao meu querido e fiel servo José María, sen esquecerme de todos os demais que tan fielmente me serviron. Déixolle a miña espada ao meu cuñado e futuro xenro Súa Alteza o Príncipe Augusto Duque de Leuchtenberg e Santa Cruz, como proba inequívoca do gran relato no que manteño as súas relevantes calidades. Declaro que tiña a prata da Igrexa de Villa Viçosa reducida a moeda, para facer fronte aos gastos que as circunstancias me obrigasen a facer; sendo a miña vontade que a miña muller satisfaga polos meus Bens a quen corresponde por dereito o valor da dita prata. Declaro estar en débeda co concelleiro Manoel José Sarmento cunha cantidade bastante importante, que agora non lembro, pero que está autorizado a declarar o meu criado João Carlota Ferreira, intendente de Reaes Cavallarices. Pídolle á miña muller que faga un agasallo a cada un dos médicos que me atenden, tal e como recomendo, e especialmente ao Orientador Físico Mór João Fernandes Tavares; recomendou a Xenerosidade Nacional, a miña muller e a todos os meus fillos, e así remato este meu testamento que escribe Bento Pereira do Carmo, do meu Consello, Ministro e Secretario de Estado de Asuntos do Reino. Palacio de Queluz, 17 de setembro de 1834. Declaro que onde di tres fillos debe ler catro fillos; e onde di Intendente das Reaes Cavallarices, debe ler Intendente da Real Ucharia e Mantiaria. Estaba por encima. Por orde de H.M.I. escribíno. Asinado, Bento Pereira do Carmo.

                                   D. PEDRO, REXENTE.

  ____________________________________________________________________________________________________________

Río de Xaneiro, en Typographia Aestral Beco dos Quarteis n.° 21.