Normativa oficial do galego - A diérese

Normativa oficial do galego
Índice

1. O alfabeto
2. A acentuación
3. O guión
4. Uso das maiúsculas
5. A diérese
6. O apóstrofo
7. Os signos de interrogación e de admiración
8. Grupos consonánticos
9. Sufixos e terminacións
10. Outras particularidades
11. Formación do plural
12. Formación do feminino
13. Comparativos e superlativos
14. O artigo
15. Pronomes
16. Numerais
17. Verbo
18. Adverbios e locucións adverbiais
19. Preposicións e locucións prepositivas
20. Conxuncións e locucións conxuntivas

5. A diérese

Úsase coa letra u para indicar que se pronuncia esta vogal nas sílabas güe, güi, fronte a gue, gui: antigüidade, bilingüe, argüír, argüían, lingüista, lingüística, mingüedes, ungüento,etc.

Úsase tamén coa letra i na primeira e segunda persoas de plural dos copretéritos de indicativo dos verbos rematados en -aer (caer, decaer, recaer, traer, atraer, contraer, distraer, extraer), -oer (roer, corroer, doer, moer, remoer), -aír (saír, sobresaír) e -oír (oír): caïamos, caïades, doïamos, doïades, moïamos, moïades, oïamos, oïades, saïamos, saïades, traïamos, traïades etc.

A razón de colocar esta diérese é que o i forma sílaba en por si (ca-i-a-mos),aínda que é átono. Desta maneira distinguimos estas formas das do presente de subxuntivo, en que o i forma ditongo: caiamos, caiades (ca-ia-mos, ca-ia-des). Consecuentemente, tamén levan diérese os copretéritos de indicativo dos verbos en -uír, aínda que neles non haxa posibilidade de homonimia co presente de subxuntivo: argüïamos, constituïamos, constituïades.